Τελικά, αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτα...

Ο Γιώργος τα κατάφερε στις Βρυξέλλες, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί. Ποιος είναι ο λόγος δηλαδή που τον ώθησε να λειώσει στη διαπραγμάτευση προκειμένου να μη χρεοκοπήσουμε. Αφού αυτή η χώρα δεν θέλει να σωθεί. Γιατί αυτός, ντε και καλά, επιμένει να την σώσει, δεν το έχω καταλάβει. Θα το 'χει απωθημένο από μικρός, δεν μπορεί. Τότε που οι πιτσιρικάδες της ηλικίας μου παθιάζονταν με τον «Μικρό Ηρωα» και βλαστημούσαν την ώρα και τη στιγμή που τελείωσε η γερμανική κατοχή και δεν είχαν κι εκείνοι την ευκαιρία να τα βάλουν με τα Ες Ες και να κάνουν δυο τρεις ηρωικές πράξεις, του είδους θεαματική απόδραση από τα κρατητήρια της Γκεστάπο, και να γίνουν θρύλοι της Αντίστασης. Ωραίες εποχές - μάλλον τότε την έφαγε την πετριά ο Γιώργος, κι ενώ οι περισσότεροι από μας με τον καιρό τα ξεχάσαμε, αυτού του έμεινε.

Υπάρχει λόγος για τα χαράτσια

Δεν τον κατηγορώ, όχι. Απλώς έχω μια διαφορετική θεώρηση, που ξεκινάει από μια βασική αρχή που λέει ότι αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτε. Αφού λοιπόν δεν σώζεται, γιατί κάνει όσα κάνει, και δεν την αφήνει να καταρρεύσει, ώστε να ξαναχτιστεί από την αρχή; Πάνω σε άλλες βάσεις, με άλλες δομές, και άλλο περιεχόμενο; Nαι, το ξέρω, αυτά δεν γίνονται, αλλά πόσο μπορεί να συνεχιστεί αυτό που ζούμε σήμερα; Ανοίγω τις τηλεοράσεις το πρωί, κι άλλο δεν ακούω από φωνές αντίστασης στο «νέο χαράτσι» που έχει επιβληθεί. Και κανείς δεν σκέπτεται «ρε παιδιά, ο Γιώργος είναι μαζοχιστής; Βάζει νέα χαράτσια για να μην ξαναεκλεγεί;». Για να μπαίνουν αυτά τα χαράτσια, προφανώς κάποιος λόγος υπάρχει. Και ποιος είναι ο λόγος; Οτι είμαστε κατεστραμμένοι εντελώς. Αρα, για να μπαίνει αυτό το χαράτσι, και το όποιο χαράτσι, σημαίνει πολύ απλά ότι μπαίνει για να δώσει μια ανάσα στην ελληνική οικονομία. Ανεξάρτητα από το αν είναι αποτελεσματικό, τι θα πει «δεν πληρώνω»; Δεν πληρώνεις, σημαίνει ότι δεν θα τα καταφέρουμε ποτέ. Αρα; Είναι θέμα απλής λογικής. Θέλεις να βάλεις κι εσύ πλάτη να τα καταφέρει η χώρα; Στο χέρι σου είναι. Δεν θέλεις; Πάλι από σένα εξαρτάται. Τα υπόλοιπα είναι λόγια του αέρα.

Καλημέρα

ταξιτζή...

Και με ενοχλεί τρελά που έχει γεμίσει ο τόπος «νούμερα». Θα ξεχάσω εγώ τι είδαν τα μάτια μας στο Σύνταγμα; Από «οικονομολόγους» του ποδαριού μέχρι καθηγητές πανεπιστημίου που θέλουν να κάνουν πολιτική καριέρα και άδραξαν την ευκαιρία (σε τι χέρια έχουμε αφήσει τα παιδιά μας, ήθελα να 'ξερα...). Κι από καθοδηγητές των εξαρχειωτών μπαχαλάκηδων έως συριζαίους που έχουν πληγεί καίρια από τον μεγαλοϊδεατισμό της Αριστεράς, και μέχρι κήρυκες της άμεσης δημοκρατίας. Και άλλοι πολλοί, ων ουκ έστιν αριθμός. Προχθές πάλι, με την απεργία των ταξί, τι μου έκατσε στο μάτι; Ταρίφας με μεγάφωνα στο αυτοκίνητο που έπαιζαν στη διαπασών το «Καλημέρα, ήλιε καλημέρα» έτοιμος να μπουκάρει στον Αγνωστο Στρατιώτη. Αισθάνομαι την ανάγκη να καταγγείλω το γεγονός στην κληρονόμο πνευματικών δικαιωμάτων κ. Μυρσίνη Λοΐζου. Είχε λάβει την άδειά της ο ταρίφας να παίζει το τραγούδι του μπαμπά της; Κι αν δεν την είχε λάβει, όπερ και το πιθανότερο, θα κληθεί να καταβάλει πνευματικά δικαιώματα στην ΑΕΠΙ; Μήπως, λέω μήπως, η κ. Μυρσίνη, πρέπει να στείλει καμιά επιστολή στον κ. Θύμιο Λυμπεροπουλο, τον πρόεδρο των ταξιτζήδων;

Βαμμένα... κόκκινα μαλλιά

Και να τη στείλει, δεν είμαι πολύ βέβαιος ότι θα της απαντήσει. Ο άνθρωπος έχει δουλειές τώρα. Ηγείται ως «στρατηγός» στη μάχη του κινήματος «μέχρι να φύγει αυτή η κυβέρνηση», όπως ανήγγειλε από το μπαλκόνι του σωματείου! Μάλιστα. Δικά του είναι και τα σχετικά συνθήματα που φωνάζει η συμπαθής τάξη των ταξιτζήδων; Φαντάζομαι πως ναι. Εχει πάντως όλα τα προσόντα για να τον δούμε στη Β' Αθήνας. Φίλος του Αντωνάκη Σαμαρά, του προέδρου, μπαλκονάτος όπως προείπαμε, βαμμένο μαλλί όπως το συνηθίζουν κατά κόρον οι πολιτικοί, και στέρεες απόψεις του είδους δεν δίνω δεκάρα αν καταστρέφεται η μοναδική ίσως πηγή εσόδων που έχει απομείνει στη χώρα, ο τουρισμός, δεν θα περάσει το δικό τους, αλλά το δικό μας... Ωραίος ο Θύμιος. Συνεχίζει με επιμέλεια και επιμονή τις παλιές καλές παραδόσεις της Δεξιάς - «γαία πυρί μειχθήτω», που λέγανε και οι σοφότεροι ημών.

Ωραία! Φθάσαμε στον πάτο

Δεν έχει κανένα νόημα να πούμε οτιδήποτε για τις εικόνες που αντικρύσαμε στα αεροδρόμια και τα λιμάνια της χώρας, με τους αποκλεισμούς που επέβαλαν οι ταξιτζήδες. Κανένα απολύτως. Μόνο ότι δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία: αυτοκτονούμε επιτυχώς! Αυτή η χώρα, όπως και άλλες φορές έχουμε πει, δεν έχει σωτηρία. Αυτό μπορεί να τρομάζει από μια πλευρά, αλλά από την άλλη έχει και ορισμένα θετικά: όπως το ότι αν βρεθείς στον πάτο, στον πάτο θα είσαι. Πιο κάτω δεν μπορείς να πας. Μόνο προς τα πάνω θα κινηθείς. Τώρα βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να διαπιστώσω ότι είμαστε λίγο, ελάχιστα, πριν από τον πάτο. Φαντάζομαι όμως να το προσπαθήσουν λιγάκι οι πατριώτες ταξιτζήδες, θα τον πιάσουμε σύντομα. Για παράδειγμα, πώς θα τους φαινόταν η ιδέα, εκτός από την ομηρεία των τουριστών σε λιμάνια και αεροδρόμια, να προχωρήσουν και σε κάτι πιο δραστικό. Του είδους, να ξυλοφορτώσουν μερικούς. Δεν λέω να σκοτώσουν, όπως ο ευγενής συνάδελφός τους στη Ζάκυνθο, όχι. Ξύλο, γιαούρτια, προπηλακισμούς, τέτοια. Να μάθουν να έρχονται σε μια χώρα σαν τη δική μας, ε; Να πάτε αλλού ρε, και να μας αφήσετε στην ησυχία μας...

Γ.Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ