Aν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ΛΑΟΣ…

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Μπορούμε να φανταστούμε τι θα είχε γίνει αν κάποια ομάδα στελεχών του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού με επικεφαλής κάποια υποψήφια βουλευτή του μπούκαρε σε έναν τηλεοπτικό σταθμό για να εμποδίσει μία βουλευτή του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς να μιλήσει; Δεν θα ακούγονταν ουρανομήκεις κραυγές για «παρακράτος», για «φασιστική εισβολή», για «δημοκρατική εκτροπή», για «ακροδεξιές πρακτικές που γίνονται με την ανοχή της Πολιτείας», και όλα τ’ άλλα συνθήματα από τον μπαχτσέ της Προόδου;

Μπορούμε να φανταστούμε τι θα γινόταν αν κάποιοι Χρυσαυγίτες προπηλάκιζαν πολιτικό σε χάπενινγκ που διοργάνωνε ο ΛάΟΣ; Δεν θα συζητούσαμε για τις «υπόγειες σχέσεις στην Ακροδεξιά»; Δεν θα έγραφαν διάφοροι για «ακροδεξιά τρομοκρατία» και για «κοινοβουλευτικό κόμμα που παίζει τον ρόλο του Σιν Φέιν;». Κι αν εμφανίζονταν στο βίντεο τα στελέχη του ΛάΟΣ να κάνουν αλυσίδα, δεν θα χλευάζονταν ως «εκείνοι που προκάλεσαν τα επεισόδια είναι εκείνοι που δήθεν περιφρουρούν»; Μπορούμε να σκεφθούμε πόσα επιχειρήματα από την προ του 1967 ιστορία θα ακούγαμε, αν κάποιος σκεφτόταν απλώς -χωρίς να την υλοποιούσε- να κάνει αντισυγκέντρωση σε κάποια μάζωξη του ΣΥΡΙΖΑ;

Γιατί, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ χαίρει τέτοιας ασυλίας; Γιατί δεν είναι γοερή η καταδίκη όσων πρακτικών μετέρχονται τα στελέχη του ή έστω φασιστικών επεισοδίων γίνονται κατά τη διάρκεια εκδηλώσεών του;

Το ’χουμε γράψει και παλαιότερα. Η Αριστερά τρώει από τους έτοιμους αγώνες του παρελθόντος. Επειδή κάποτε μαρτύρησε, νομίζει ότι αγιοποιήθηκε. Και δεν το νομίζει μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ· έκανε και πολλούς άλλους να το πιστέψουν. Διακηρύσσει πως ό,τι κάνει είναι για το καλό του λαού -λες και το 3% έχει την αποκλειστική αντιπροσωπεία του- και θαρρεί ότι μπορεί να μετέρχεται ακόμη και πρακτικών που η ίδια η Αριστερά κάποτε κατήγγειλε. Η «αγιοποίηση» αυτή της επιτρέπει αφενός να κάνει ό,τι υπέστη στο παρελθόν και αφετέρου να… καταγγέλλει όσους το επισημαίνουν. Επειδή δε έχει δυσανάλογα μεγάλη ανοχή από τα ΜΜΕ, και σκούζοντας διαρκώς «φασισμός ante portas», μπορεί να φτιάχνει ιστορίες για αγίους οι οποίες «λέγε, λέγε» γίνονται πιστευτές. Αδικώντας εμφανίζεται διαρκώς αδικημένη, κι αν δεν υπάρχουν τα στοιχεία, υπάρχει η δημιουργική φαντασία. Κάποια συνωμοσία εξυφαίνεται στα παρασκήνια για «να την αμαυρώσει». Οποιος δεν το πιστεύει είναι «βολεμένος», «προβοκάτορας» ή -χειρότερα- «νεοφιλελεύθερος». Εμπειρία αποκτηθείσα σε διάφορα σταλινικά σχολεία.

Ο δε μικρομεγαλισμός του ΣΥΡΙΖΑ φτάνει στα όρια του θράσους. Ετσι ο υποψήφιος της «Προόδου» στον Δήμο Ζακύνθου κ. Αντώνης Κασσιμάτης (που πήρε στις δημοτικές εκλογές 768 ψήφους) κήρυξε ανεπιθύμητο πρόσωπο στο νησί τον βουλευτή κ. Δημήτρη Βαρβαρίγο που τον προτίμησαν 6.525 συμπολίτες του. Το 3,41% κηρύσσει ανεπιθύμητο το 44,73% επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι έχει εξ ορισμού δίκιο ή κάποια ιερή (ή έστω λαϊκή) επιφοίτηση!

Το καλό είναι ότι ο κ. Βαρβαρίγος είχε χιούμορ και απάντησε: «Μετά την απαγόρευση εισόδου μου στη Ζάκυνθο από τον αυτοαναγορευθέντα στρατιωτικό διοικητή Ζακύνθου κ. Αντώνιο Κασσιμάτη, μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, συνεννοήθηκα μαζί του και συμφωνήσαμε να αρθεί η απαγόρευση με τους εξής όρους: 1) Θα εμφανίζομαι κάθε πρώτη και δεκαπέντε του μήνα στα γραφεία της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. 2) Θα ασκώ τα κοινοβουλευτικά μου καθήκοντα πάντα σε συνεννόηση μαζί του».