Τα πρόσωπα και οι απόψεις

Του Πάσχου Μανδραβέλη από την Καθημερινή

Ιωάννα Κούρτοβικ, Δικηγόρος

Με την κ. Ιωάννα Κούρτοβικ μπορεί κάποιος να διαφωνήσει σε πολλά. Οι απόψεις της σε πλείστα όσα θέματα δεν είναι, ούτε πρέπει να είναι, σεβαστές. Είναι προς αντίκρουση με τον σκληρότερο δυνατό τρόπο. Παρ’ όλα αυτά, όμως, το πρόσωπο της κ. Κούρτοβικ είναι σεβαστό. Αυτή είναι η πεμπτουσία του δημοκρατικού διαλόγου. Κατεδαφίζεις τις απόψεις με τις οποίες διαφωνείς, αλλά όχι το πρόσωπο που τις εκφέρει. Αντιμάχεσαι σκληρά όσα λέει, αλλά σέβεσαι το άνθρωπο που τα λέει. Ετσι κι αλλιώς, κανείς δεν είναι τέλειος στους συλλογισμούς του, πόσω δε μάλλον η κ. Κούρτοβικ.

Γι’ αυτό, τουλάχιστον στον γράφοντα, προκάλεσε αλγεινή εντύπωση η προσωπική επίθεση που εξαπέλυσε κ. Μάκης Βορίδης στη δικηγόρο και πολιτική ακτιβίστρια Κούρτοβικ. Στην εκπομπή «Ανατροπή» που είχε θέμα το μεταναστευτικό (Mega 31/1/2010) ο γνωστός βουλευτής του ΛΑΟΣ άρχισε να ανακρίνει τη δικηγόρο γιατί «υπεράσπισε τρομοκράτες» και αν και κατά πόσο διαφωνεί ιδεολογικά με τους έγκλειστους της «17 Νοέμβρη».

Κατ’ αρχήν, η νομική παιδεία του κ. Βορίδη -αν δεν την έφαγε η πολιτική αντιπαλότητα- θα έπρεπε να τον προστατεύσει από διάφορες κακοτοπιές. Οχι μόνο για το ιερό έργο του δικηγόρου υπεράσπισης, για το οποίο δεν οφείλει να δώσει λογαριασμό σε κανένα, αλλά και για το τεκμήριο της αθωότητας που πρέπει να διδάσκεται στον δημόσιο λόγο. Δεν υπάρχουν «τρομοκράτες», υπάρχουν «καταδικασθέντες για τρομοκρατία». Αυτή είναι μια μεγάλη διαφορά και ο μόνος που μπορεί να την εξαλείψει είναι μόνο ο Θεός στη Δεύτερη Παρουσία. Αν υπάρχει Θεός και αν υπάρξει Δεύτερη Παρουσία. Υπάρχει και ένα δεύτερο ζήτημα. Ακόμη και αν η δικηγόρος Κούρτοβικ ταυτίζεται ιδεολογικά με τους πελάτες της, αυτό τι μαρτυρεί για το μεταναστευτικό ζήτημα; Υπάρχει κάποια «υπόγεια και σκοτεινή οδός» που συνδέει τα δύο προβλήματα; Ή απλώς οι παραλληλισμοί έγιναν για το θεαθήναι και τα νούμερα της AGB; Αν ισχύουν αυτοί οι κανόνες, τότε ο λόγος του κ. Βορίδη τοις πράγμασι ακυρώνεται, εξαιτίας της συμμετοχής του σε ομάδες «μαύρης τρομοκρατίας» (έστω χαμηλής) που βρέθηκε όταν ήταν στα νιάτα του.

Το θέμα είναι ότι κάποια στιγμή σ’ αυτόν τον τόπο πρέπει να μπουν κανόνες, ξεκινώντας από τον διάλογο, όποιον διάλογο, τέλος πάντων, μπορεί να γίνει σ’ αυτό το πράγμα που λέγεται τηλεόραση. Αυτό είναι το μόνο όπλο που έχουμε για να λύνουμε προβλήματα. Οσοι δεν κατανόησαν το όπλο του διαλόγου και ασπάστηκαν τον «διάλογο των όπλων» έκαναν το ίδιο λάθος με τον κ. Βορίδη. Μπέρδεψαν τα πρόσωπα με τις απόψεις και τελικά εξόντωσαν τα «αντίπαλα» πρόσωπα και συκοφάντησαν τις δικές τους ιδέες.

Η μεγαλύτερη αρετή της συκοφαντημένης αστικής δημοκρατίας είναι ότι μας επιτρέπει να διαφωνούμε σκληρά, χωρίς να σκοτωνόμαστε. Αυτό που εντυπωσιάζει πολλούς στη Βουλή -«πώς μπορείτε να μαλώνετε στα έδρανα και να πίνετε μαζί καφέ στο εντευκτήριο»- δείχνει το μεγαλείο μιας κοινωνίας που μπορεί να ξεχωρίσει τα πρόσωπα από τις προσωπικές απόψεις. Ας ελπίσουμε ότι το ίδιο θα γίνει κτήμα και όσων μετέχουν στα τηλεοπτικά πάνελ.