Τα αδιέξοδα του Σαμαρά !...

Επειδή τούλαχε να κληρονομήσει ένα χρεοκοπημένο και ξεφωνημένο μαγαζί, νόμισε, πως βρήκε την ευκαιρία να υλοποιήσει τις πολιτικές ματαιοδοξίες του. Αυτοχρίστηκε ανανεωτής και σωτήρας της καταποντισμένης Δεξιάς και με όπλο του τον έμφυτο λαϊκίστικο λόγο του, έβαλε πλώρη για το νέο φτιασίδωμα της Ν.Δ.
Και τα …κατάφερε μια χαρά : μέσα σ΄ ένα χρόνο, από το 32,5%, που την παρέλαβε, την οδήγησε, γύρω στο 20% ! Και, βέβαια, όντας στην αντιπολίτευση !...
Το συνοθύλευμα των υποτακτικών του, βρίσκουν παρηγοριά στην κατρακύλα τους, κάνοντας συγκρίσεις με την επίσης κατρακύλα, του ΠΑΣΟΚ, πλην όμως αυτό είναι κυβέρνηση, ασκεί εξουσία, παίρνει μέτρα και μάλιστα τα πιο σκληρά και τα πιο αντιλαϊκά, που πήρε ποτέ ελληνική κυβέρνηση. Και παρ΄ όλ΄ αυτά, παραμένει, με διαφορά, πρώτο κι από πάνω τους !

Έκανε αλλαγές ανακατεύοντας τη σούπα των στελεχών του, κάπου άκουσε πως ο αγώνας χρειάζεται δυνατούς παίκτες κι αυτός έριξε στον αγωνιστικό χώρο, όχι την καλύτερη ενδεκάδα του, αλλά όλο το δυναμικό, μαζί με τους αναπληρωματικούς, τα δεύτερα, ακόμα και τα τσικό : 80 άτομα μέσα στο γήπεδο ! Πώς να παίξεις μπάλα έτσι ;
Ταυτόχρονα αλλάζοντας κτίριο και σήμα, έδωσε υλικό σε μια επικοινωνιακή φιέστα, πλην όμως, τίποτα : η βελόνα κολλημένη στο 20% !

Και νάτος, τώρα, να προσπαθεί να δικαιολογήσει το ρόλο του και την ύπαρξή του, παίρνοντας σκληρές δεξιές θέσεις και συναγωνιζόμενος με τον Καρατζαφέρη, στον έλεγχο και τη συσπείρωση της ακροδεξιάς πτέρυγας, αδιαφορώντας αν μ΄ αυτή την τακτική, οι προερχόμενοι και εναπομείναντες κεντρώοι, τον χαιρετάνε κλέφτικα !

΄Εκεί, βέβαια, που παραμένει σταθερός, είναι στη στείρα, λαϊκίστικη και φανατική προσέγγιση της συγκυρίας, αλλά και της κυβέρνησης, αρεσκόμενος να συγκεριάζει και ν΄ αραδιάζει λογοπαιχνικά τσιτάτα, για τις εξελίξεις και τα μελλούμενα, όπως αυτό που πέταξε την Κυριακή για την απόδραση, τάχα, της κυβέρνησης και του Γ. Παπανδρέου, μέσα από πρόωρες εκλογές !
Πρόκειται για την πλήρη εξωτερίκευση μιας σοβαρής υποβόσκουσας κρίσης, …Κρίσης και Λογικής, μιαν αφελέστατη εφαρμογή του γνωστού «εξ ιδίων κρίνει τα αλλότρια…» και μιας ψιλοταραγμένης άποψης, πως ο Καραμανλισμός, μπορεί να ευδοκιμήσει κι αλλού, εκτός από τη Δεξιά.

Η ξαφνική – γι αυτόν – έλευση του αδιέξοδου και στις βασικές πολιτικές του θέσεις, τον αναγκάζει σε άτακτες και χοντροκομμένες υπαναχωρήσεις, όπως π.χ. στη θέση για το Μνημόνιο, που από πλήρως καταδικαστέο και απορριπτέο, γίνεται τώρα παραμένον, με αναθεωρημένα, μόνο, κάποια σημεία του !

Την ώρα που κυοφορούνται και παίζονται τα βασικά χαρακτηριστικά της μελλοντικής πορείας και λειτουργίας της χώρας, με την κυβέρνηση να δίνει μάχες, στο εσωτερικό και το εξωτερικό, η Ν.Δ. του Σαμαρά δίνει απεγνωσμένη μάχη για να κρατηθεί στη θέση του κομπάρσου των πολιτικών γεγονότων και εξελίξεων. Γιατί ; Μα επειδή υπάρχουν και χειρότερα, όπως π.χ. εκτός σκηνής !...

Αναρτήθηκε από ΛΟΓΟΠΛΟΚΟΣ