Του Ερρίκου Μπαρτζινόπουλου
Δεν τρέφω την ψευδαίσθηση ότι θα ήταν ποτέ δυνατό
να αλλάξουμε μυαλά οι Ελληνες και να καταφέρουμε κάποια στιγμή να δούμε
επιτέλους το δάσος και να ξεκολλήσουμε το βλέμμα μας από το δέντρο που
επίμονα κάθε φορά επιλέγουμε να κοιτάζουμε. Πάντα ήλπιζα, όμως, και
πάντα θα ελπίζω πως δεν είναι δυνατό να είμαστε οι Ελληνες οι μόνοι στο
ανθρώπινο είδος που δεν διαθέτουμε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Ή
μήπως συμβαίνει κι αυτό;
Διαβάζοντας τον
κυριακάτικο Τύπο μού ήταν αδύνατο να μην αναλογιστώ επανειλημμένα τις
περιπτώσεις των Ιρλανδών και των Πορτογάλων. Είχαν βρεθεί στη θέση μας,
αλλά σοβαρεύτηκαν, παραμέρισαν τις πολιτικές αντιθέσεις τους, διόρθωσαν
τα δημοσιονομικά τους και τώρα έχουν επανακτήσει, εκτός των άλλων, και
το δικαίωμα να διαφωνούν όσο θέλουν.
Εμείς είμαστε στην
άκρη του γκρεμού, λίγα μόνο βήματα μας χωρίζουν από το κενό, κι ενώ
ξέρουμε ότι
το μοναδικό χέρι που μπορεί να μας συγκρατήσει από την πτώση
είναι το χέρι των εταίρων και δανειστών μας, επιμένουμε απτόητοι να
πουλάμε τρέλα. Ενας σημαντικός αριθμός στελεχών και βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ
επιλέγει τη ρήξη και ταυτόχρονα πολλοί από την Κοινοβουλευτική Ομάδα
της ΝΔ φέρονται αποφασισμένοι να καταψηφίσουν τη συμφωνία με τους
εταίρους (αν επιτευχθεί), που σημαίνει ότι έμμεσα στη ρήξη μάς οδηγούν
και αυτοί.
Δεν λέω, υπάρχουν και οι οπαδοί της
δραχμής, υπάρχουν και οι διάφοροι μυαλοφυγόδικοι που κάθε τόσο
ανακαλύπτουν Κινέζους, Ρώσους, Ινδούς και... Αρειανούς οι οποίοι ζουν με
την ελπίδα πως κάποτε θα τους γίνει η τιμή να μας ανοίξουν τα ταμεία
τους για να καλύψουμε τις ανάγκες μας, αλλά παντού και πάντα υπήρχαν και
θα υπάρχουν οι γραφικοί και τα ψώνια. Οι άλλοι είναι το πρόβλημα. Αυτοί
που υποδύονται τους σοβαρούς. Οι νεοδημοκράτες, για παράδειγμα.
Πώς γίνεται να
διακηρύσσεις ότι στηρίζεις το ευρωπαϊκό μέλλον της χώρας, αλλά είσαι
ταυτόχρονα διατεθειμένος να το απορρίψεις και να συνταχθείς με όσους
οραματίζονται ξεπερασμένους «παραδείσους»; Επειδή δεν θα σε ικανοποιεί η
συμφωνία; Μα ούτε και οι συμφωνίες που έκλεινε το κόμμα σου σε
ικανοποιούσαν, αλλά τις ψήφιζες. Ή μήπως επειδή αποδεχόσουν πως δεν
είχες το δικαίωμα να ρίξεις εσύ τη χώρα στα βράχια, ενώ τώρα δεν σε
ενοχλεί αν αφήσεις να τη ρίξουν οι άλλοι;
Έθνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου