Θυμάμαι κάποτε μια δημοσιογράφο να διηγείται πως η χειρότερη στιγμή της ζωής της ήταν όταν από την τηλεόραση έμαθε ότι δικός της άνθρωπος εμπλεκόταν σε θανατηφόρο τροχαίο. Αναγνώρισε στις εικόνες το αυτοκίνητό του, πριν ακόμα προλάβει η τροχαία να την ειδοποιήσει.
Ο θάνατος είναι ένα βίαιο γεγονός, πόσο μάλλον όταν εισβάλλει στην καθημερινότητά σου, μέσω της τηλεοπτικής οθόνης. Η δε επανάληψή του είναι μια διαρκής υπενθύμιση αυτού που έχει συμβεί.
Ποτέ δε σκεφτόμαστε κάτι τέτοιο όταν δεν μας αφορά προσωπικά. Οι διάφορες εικόνες που περνούν μπροστά από τα μάτια μας και αφορούν σε τρίτους αποτελούν μέρος ενός διαφορετικού σύμπαντος που συνήθως δεν μας αγγίζει ή τουλάχιστον μας αγγίζει επιφανειακά.
Μου ήρθαν στο μυαλό όλα αυτά, διαβάζοντας τη δήλωση της πρώην πλέον συντρόφου του προέδρου Ολάντ Βαλερί Τριερβελέρ «ο χωρισμός αυτός ήταν βίαιος γιατί προβλήθηκε και μαθεύτηκε από τα ΜΜΕ».
Οτι και να είναι αυτό που μαθαίνεις, χρειάζεται τρόπος να το μάθεις. Οποιος κι αν είσαι, ότι κι αν είναι αυτό που σε αφορά. Η δημοσιότητα, όμως, έρχεται με μια βιαιότητα και τα αλλάζει όλα, χωρίς να σου αναγνωρίζει καν το δικαίωμα στην περισυλλογή και στην ανάγκη να μείνεις μόνος. Κι αυτό είναι κάτι που οι άνθρωποι των μέσων συνήθως παραγνωρίζουν μπροστά στο κυνήγι της είδησης.
1 σχόλιο:
den exeis alei fotoyrafia re koritsi mou varehtikame na vlepoyme tin plati sou.
Δημοσίευση σχολίου