Κυβερνητικά δικαιώματα

Του Ερρίκου Μπαρτζινόπουλου

Το έχω ξαναπεί: αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε κόμματος είναι να επιλέγει την τακτική του, υπό την προϋπόθεση, φυσικά, ότι δεν παραβιάζει το Σύνταγμα και τους νόμους. Δεν μου πέφτει, κατά συνέπεια, λόγος αν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ξημεροβραδιάζεται με την προσδοκία ότι όπου να 'ναι θα προκηρυχθούν βουλευτικές εκλογές, που θα τις κερδίσει το κόμμα της, θα έρθουν στην εξουσία, ο Τσίπρας θα ορκιστεί πρωθυπουργός, θα σκίσει το μνημόνιο, θα καταργήσει τη λιτότητα, θα επαναφέρει την ευημερία και θα ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Αλλά ως πολίτης στον οποίο απευθύνονται όλες αυτές οι υποσχέσεις νομίζω ότι δικαιούμαι ν΄ αξιώνω κάποιες απαντήσεις που εκκρεμούν εδώ και δύο χρόνια. Κι αν δεν ευκαιρούν για όλες, ας περιοριστούν σε μία:
πότε επιτέλους θα μου γνωστοποιήσουν ότι συναποφάσισαν τι ακριβώς θα κάνουν αν έρθουν στην εξουσία και ότι δεν θα πρέπει να παρασύρομαι από τις διαδόσεις κακόπιστων πως για την περίπτωσή τους ισχύει το «ο καθένας με την τρέλα του».
'Ή έστω και μια τρέλα που μπορεί να είναι συλλογική αλλά δεν παύει να είναι τρέλα. Διότι όσο οι Συριζαίοι επιμένουν να διακατέχονται από την εμμονή ότι είμαστε σε προεκλογική περίοδο και η κυβέρνηση δεν νομιμοποιείται να παίρνει αποφάσεις που δεσμεύουν τη χώρα, άλλο τόσο, αν όχι και περισσότερο, δικαιούνται να πιστεύουν οι κυβερνώντες ότι οι εκλογές θα γίνουν το καλοκαίρι του 2016 και ότι μέχρι τότε αποτελεί δικαίωμα αλλά και υποχρέωσή τους ν΄ αποφασίζουν τι και με ποιον τρόπο υπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα της χώρας.
Δεν αμφιβάλλω ότι ο γνωστός για τα συνταγματικά του απωθημένα Λαφαζάνης μπορεί να έχει άλλη επιστημονική άποψη, αλλά τι να κάνουμε, εκείνο το ρημάδι του Σύνταγμα επιμένει ότι εκλογές γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια και δεν περιλαμβάνει ως προϋπόθεση τη σύμφωνη γνώμη της αντιπολίτευσης.
Βλέπετε, στις δημοκρατίες δεν είναι διασφαλισμένα μόνο τα δικαιώματα της αντιπολίτευσης, είναι και της κυβέρνησης. Είτε αρέσει, είτε δεν αρέσει σε όποιους έχουν αναγάγει σε πολιτικό λόγο τις αφελείς μεγαλοστομίες.