Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου στη Βουλή για την τροπολογία περί αναστολής χρηματοδότησης πολιτικών κομμάτων

Κυρίες και κύριοι βουλευτές, εστιάζω την προσοχή μου στο μεγάλο θεσμικό ζήτημα που τίθεται με την τροπολογία του υπουργού των Εσωτερικών για την αναστολή χρηματοδότησης πολιτικών κομμάτων.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές, το Κοινοβούλιο καλείται σήμερα να λειτουργήσει ως θεματοφύλακας και φύλακας της δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού. Η δημοκρατία που δεν αυτοπροστατεύεται είναι ιστορικά  καταδικασμένη να εκφυλιστεί και να πεθάνει στο όνομα μιας δήθεν αξιακής ουδετερότητας.

Θέτουμε επιμόνως ως ΠΑΣΟΚ, το κάνω κι εγώ προσωπικά ως Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ήδη πριν από τις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου 2012, επιτακτικά, άμεσα, επίμονα, το ζήτημα του εκφασισμού. Το ζήτημα της Χρυσής Αυγής. Το ζήτημα της απροκάλυπτης έκφρασης του ναζισμού. Το ζήτημα της βίας, του τσαμπουκά, της υποκατάστασης του κράτους, του οργανωμένου παρακράτους που είχε αρχίσει να διαφαίνεται 15 μήνες πριν.

Δεν υπήρξε, δυστυχώς, ανταπόκριση από καμία ουσιαστικά άλλη πολιτική δύναμη. Δεν υπήρξε –ειπώθηκε- πολιτική βούληση. Έπρεπε να έχει διαμορφωθεί η πολιτική βούληση πολύ νωρίτερα. Κυριάρχησαν και εν πολλοίς κυριαρχούν μικροκομματικά κριτήρια και μυωπικές αντιλήψεις.

Χάθηκε κρίσιμος και πολύτιμος χρόνος. Έπρεπε να φτάσουμε σε μια πολιτική δολοφονία, έπρεπε να χυθεί αίμα αθώου για να ενεργοποιηθούν ευαισθησίες και αντανακλαστικά που θεωρούνται αυτονόητα, αλλά δυστυχώς δεν είναι αυτονόητα.

Χαιρετίζουμε την αντίδραση της δικαιοσύνης στο πλαίσιο των θεσμικών εγγυήσεων της ανεξαρτησίας της.

Αυτό που αποθράσυνε όμως τη Χρυσή Αυγή ήταν ο στείρος αντιμνημονιακός λόγος. Η θεωρία ότι η οικονομική κρίση, η δυσπραγία, η ανεργία, η φτώχια είναι λογικό και φυσιολογικό να οδηγεί στο φασισμό και τη βία. Μία θεωρία δήθεν ιστορικού ντετερμινισμού. Αυτομάτων συνεπειών και αντιδράσεων.

Κανείς δεν σκέφτηκε ότι την κρίσιμη περίοδο του μεσοπολέμου, που είναι η μήτρα των ιστορικών εξελίξεων στην Ευρώπη για όλες τις δεκαετίες που ακολούθησαν, οι ΗΠΑ επέλεξαν το Ρούσβελτ και το new deal, η Ιταλία είχε επιλέξει τον Μουσολίνι, η Γερμανία επέλεξε τον Χίτλερ, το φασισμό, τον πόλεμο και πολλές άλλες χώρες και κοινωνίες εκείνης της εποχής στην Κεντρική Ευρώπη.

Δεν υπάρχει τέτοιος ιστορικός ντετερμινισμός. Και βεβαίως, έχουμε επαναλάβει και το λέμε και σήμερα ότι είναι άλλο πράγμα η ηγεσία, άλλο πράγμα το δίκτυο μιας εγκληματικής οργάνωσης στελεχών, άλλο η παραστρατιωτική δομή και η πειθαρχία και άλλο ο ψηφοφόρος της Χρυσής Αυγής ή ακόμη περισσότερο ο δημοσκοπικός οπαδός.

Όμως και η κοινωνία έχει την δική της ευθύνη. Και ο πολίτης έχει την δική του δημοκρατική και ιστορική ευθύνη, ο καθένας ατομικά. Γι’ αυτό έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να ληφθούν, έπρεπε να έχουν ληφθεί πολύ νωρίτερα, τα αναγκαία θεσμικά μέτρα προστασίας της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου.  Τα αναγκαία μέτρα προστασίας της κοινωνικής ειρήνης και εν τέλει της ασφάλειας του κάθε πολίτη. Γιατί εδώ τελέστηκαν εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου, βαριά, κατά της ζωής. Έχουμε μπροστά μας ανθρωποκτονίες πολιτικά καθοδηγούμενες.

Ζητήσαμε -και προσωπικά ζήτησα κατ’ επανάληψη- να συγκληθεί η Διάσκεψη των Προέδρων και η Επιτροπή Δεοντολογίας σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων. Να τροποποιηθεί, έστω να εφαρμοστεί αυστηρά, ο κανονισμός της Βουλής. Να αρθούν οι ασυλίες, πράγμα που έγινε πλέον κατ’ επανάληψη. Να ψηφιστεί ένας ολοκληρωμένος αντιρατσιστικός νόμος που θα φέρνει την Ελλάδα στο αρμόζον ευρωπαϊκό επίπεδο, σύμφωνα με τις οδηγίες του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρώπης, ο Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του οποίου υπογραμμίζει τα προβλήματα και τους κινδύνους εδώ και μήνες.

Φυσικά η κοινή ποινική νομοθεσία επαρκεί όταν έχεις σοβαρά, βάρβαρα εγκλήματα βίας, όταν έχεις ανθρωποκτονίες, όταν έχεις εγκληματική οργάνωση. Στο υπόστρωμα όμως, βρίσκονται εγκλήματα λόγου, εγκλήματα απλής καθημερινής πρακτικής, που είναι εγκλήματα στρεφόμενα κατά της κοινωνικής συνοχής, που δεν ανέχονται τον άλλον. Εγκλήματα που έχουν κίνητρα ρατσιστικά, ξενοφοβικά, ομοφοβικά, γενικά κίνητρα τα οποία στην πραγματικότητα παραπέμπουν στη μη ανοχή του διαφορετικού.

Γι’ αυτό έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να ψηφιστεί η τροπολογία που αναστέλλει, με κριτήρια αυστηρά και με απόφαση της Βουλής, τη χρηματοδότηση κομμάτων που εμπλέκονται σε παράνομες ενέργειες και συνάπτονται με εγκληματικές οργανώσεις. Έχει πολύ μεγάλη σημασία να εφαρμοστεί αυστηρά και να τροποποιηθεί ο κανονισμός της Βουλής. Έχει πολύ μεγάλη σημασία να αίρονται ασυλίες, έχει πολύ μεγάλη σημασία να ψηφιστεί και ένας ολοκληρωμένος, πραγματικά ευρωπαϊκός αντιρατσιστικός νόμος, όπως τον έχουμε προτείνει και όπως είμαι βέβαιος ότι θα τον φέρει και θα τον εισηγηθεί ο Υπουργός Δικαιοσύνης, μετά τις επαφές που έχουν γίνει με την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ.

Και βεβαίως είναι προφανές ότι καταδικάζουμε -και ελπίζω ότι αυτό είναι μια ομόφωνη θέση του σώματος- τη βία, την πολιτική και την κοινωνική βία κάθε μορφής και προέλευσης. Δεν υπάρχει καλή και κακή βία. Η βία δεν οδηγεί όμως στη θεωρία των δυο άκρων, που είναι θεωρία ανιστόρητη. Οδηγεί στη θεωρία του ενός άκρου, γιατί η βία είναι ένα άκρο, δεν είναι δυο άκρα.

Πολύ περισσότερο είναι αστείο, είναι ιστορικά ανεπίγνωστο να συνδέεται η συζήτηση αυτή που είναι συζήτηση για τους θεσμούς, για τη δημοκρατία, για το κράτος δικαίου, για την εθνική ενότητα, με την τεχνητή δημοσκοπική πόλωση μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, υπό τις ευλογίες ενός εκλογικού νόμου που δίνει το bonus των 50 εδρών και παραπέμπει σε μια παλιά εποχή. Όχι σε μια πόλωση μεσαίων δημοσκοπικών ποσοστών.

Χρειάζεται ένα ενιαίο και αρραγές θεσμικό, δημοκρατικό και κοινοβουλευτικό μέτωπο, το οποίο υπονομεύεται απροκάλυπτα από τη διμέτωπη αντίληψη «ναι, είμαστε κατά της Χρυσής Αυγής, αλλά είμαστε εξίσου και κατά του Μνημονίου». Η συζήτηση για την οικονομική, την αναπτυξιακή, την κοινωνική πολιτική είναι συζήτηση που λειτουργεί ως πεδίο θεμιτής και αναγκαίας διαφωνίας.

Υπάρχουν διαφορετικές προτάσεις, κατά τη γνώμη μου η υποστατή πρόταση είναι μόνο μία, γιατί σχέδιο Β ούτε υπήρξε ούτε υπάρχει. Δυστυχώς έχουμε ένα σχέδιο Α κακό, σκληρό, αυτό πρέπει να βελτιώσουμε μέσα σε μια Ευρώπη που είναι δεξιά, που είναι συντηρητική, που είναι νεοφιλελεύθερη, που πρέπει να αλλάξει μέσα από τις εθνικές εκλογές σε πολλά κράτη - μέλη και μέσα από τις ευρωπαϊκές εκλογές.

Αλλά παλεύουμε, τέσσερα χρόνια τώρα, με μια δεξιά Ευρώπη και προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο. Άλλη λύση δεν υπάρχει. Και όποιος βλέπει προσεκτικά τι λένε κάποιοι μέσα στην Ελλάδα και πώς πηγαίνουν στο εξωτερικό και σπεύδουν να έρθουν σε επαφή, γεμάτοι ευγένεια και τρυφερότητα με όποιον Ευρωπαίο παράγοντα βρίσκουν  μπροστά τους, καταλαβαίνουν πολύ καλά τι εννοώ.

Είναι όμως άλλο πράγμα η πολιτική διαφωνία για την πολιτική κατεύθυνση της χώρας και άλλο πράγμα η θεσμική και εθνική ενότητα, που αφορά τη προάσπιση της δημοκρατίας και του κράτους Δικαίου. Όταν μιλάμε για το μέτωπο με το ναζισμό και τη βία, δεν μπορούμε να λέμε «ναι, αλλά έχουμε ίδιο μέτωπο, ίδιου επιπέδου με την κυβερνητική πολιτική», γιατί περί αυτού πρόκειται.

Για τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά

Δυστυχώς αυτό επανελήφθη σε μία ακραία, χυδαία, συκοφαντική μορφή και σήμερα στη διαδικασία των επίκαιρων ερωτήσεων, όπου εμφανίστηκε ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Τσίπρας, έχοντας ως συνομιλητή τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας τον κ. Αβραμόπουλο και επανέλαβε αυτά που έχει πει τις τελευταίες μέρες για την ιστορία των ναυπηγείων Σκαραμαγκά και των υποβρυχίων. Μη λαμβάνοντας υπόψη αυτό που του είπε το ΠΑΣΟΚ, όταν μετά τους εργαζόμενους που του είπαν ότι μιλάει χωρίς να έχει συναντηθεί μαζί τους, επανέλαβε τα γνωστά φληναφήματα για το νόμο του 2010 και για την τεράστια προσπάθεια που έχει γίνει να τεθεί ένα τέρμα στην ομηρία του Δημοσίου, να αποκτήσουν υπόσταση 2,5 δις ευρώ που είχε δώσει επί 10 χρόνια το δημόσιο χωρίς να έχει πάρει τίποτε, με ένα υποβρύχιο το «Παπανικολής», να σέρνεται στο Αμβούργο και με τέσσερα ημιτελή χωρίς κυριότητα του ελληνικού Δημοσίου.

Μια κατάσταση αδράνειας επί χρόνια, από το 2004 μέχρι το 2009. Και δεν υπάρχει σύμβαση του 2010. Υπάρχει νόμος, ψηφισμένος από τη Βουλή σε εκτέλεση του οποίου ενήργησε η Κυβέρνηση, με πρωτοφανείς εγγυήσεις διαφάνειας. Καμία σύμβαση καμία διαπραγμάτευση, όλα ενώπιον της Βουλής και όλα κατ’ εντολή της Βουλής σε εκτέλεση νόμου.

Είπα κι άλλη φορά και το ξαναλέω και τώρα μετά λόγου γνώσεως. Αυτά που είπε ο κ. Τσίπρας το πρωί, απευθυνόμενος στον κ. Αβραμόπουλο, είναι η απροκάλυπτη υιοθέτηση και υποστήριξη των αμαρτωλών αρχικών συμβάσεων για τα υποβρύχια. Όπως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υιοθετήσει και έχει ενσωματώσει στους κόλπους του την ομάδα στελεχών του κ. Τσοχατζόπουλου, έτσι υιοθετεί και τα συμφέροντα, τα οποία έχουν θιγεί από το γεγονός ότι καταργήθηκαν και ακυρώθηκαν οι αμαρτωλές συμβάσεις με το νόμο του 2010. Τόσο απλά, τόσο καθαρά.

Βεβαίως, αυτό που συνέβη το 2010 που προστατεύτηκαν τα συμφέροντα του Δημοσίου, που καταργήθηκαν τα αντισταθμιστικά ωφελήματα ως αγωγός παράνομων πληρωμών, που απέκτησε το ελληνικό δημόσιο τον «Παπανικολή», που είναι το κόσμημα του στόλου και την κυριότητα τεσσάρων καινούργιων υποβρυχίων τελευταίας γραμμής και κοπής, αυτό ξαναϋπέστη εμπλοκή λόγω της σύγκρουσης Αράβων και Γερμανών στον Σκαραμαγκά, από το Μάιο του 2010. Και δεν ξέρω ποιος διεκδικεί την πατρότητα της διακοπής των πληρωμών, αλλά ως Υπουργός Εθνικής Άμυνας, το Μάιο του ’11, εγώ διέταξα τη διακοπή των πληρωμών. Από τον Ιούνιο όμως του 2011 μέχρι τώρα, που είναι Οκτώβριος του 2013, επί δύο και πλέον χρόνια, υπάρχει μια αδικαιολόγητη παράταση της εκκρεμότητας, η οποία είναι βλαπτική για την προοπτική και της ναυπηγικής βιομηχανίας και των συμφερόντων του Δημοσίου.

Ο Πρωθυπουργός και εγώ, ως Αρχηγοί των δυο Κομμάτων της πλειοψηφίας έχουμε δώσει σαφείς και αυστηρές οδηγίες στους εμπλεκόμενους Υπουργούς, Εθνικής Άμυνας, Ανάπτυξης και Οικονομικών, να δοθεί οριστική, ριζοσπαστική, απόλυτη λύση με έγκριση της Βουλής στο ζήτημα αυτό.

Και θέλω να είμαι καθαρός: οι Υπουργοί δεν είναι για να περιγράφουν καταστάσεις, ούτε για να κάνουν τον καλό στην αντιπολίτευση. Οι Υπουργοί είναι για να αναλαμβάνουν ευθύνες, να τέμνουν προβλήματα, να φέρουν αποτελέσματα.

Αλλά η χυδαιότητα, η συκοφαντία, ο μικροκομματισμός, η εκπροσώπηση ύποπτων συμφερόντων, είτε το ξέρουμε είτε δεν το ξέρουμε, υπονομεύει σήμερα που συζητάμε για τη Χρυσή Αυγή και την αναστολή της χρηματοδότησης, το ενιαίο δημοκρατικό θεσμικό και εθνικό μέτωπο.

Βλέπω να κλαίγεται και να οδύρεται ο ΣΥΡΙΖΑ για δήθεν υποκλοπές, γιατί κάποιοι συνδέουν τον ΣΥΡΙΖΑ με τις παρυφές της τρομοκρατίας, με τη Marfin, με τις Σκουριές. Και το ΠΑΣΟΚ έρχεται η Κοινοβουλευτική του Ομάδα προσωπικά εγώ, ως Αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και προσπαθούμε να κρατήσουμε το θεσμικό και δημοκρατικό μέτρο, το μέτρο του πολιτικού λόγου και του πολιτικού πολιτισμού.

Αλλά εδώ δεν υπάρχει μία άλλη μορφή βίας, κοινοβουλευτική βία, η βία της χυδαιότητας και της συκοφαντίας, της εκπροσώπησης και της υπεράσπισης συμφερόντων; Δεν διασπάται το εθνικό δημοκρατικό μέτωπο; Αυτό είναι μία μορφή βίας ύπουλη και υπονομευτική των θεσμών και της δημοκρατίας.

Κοιτάξτε, επιχειρήσατε κι άλλη φορά να θέσετε στο στόχαστρο το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ σας πονάει! Γιατί το ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που οδήγησε στο συγκεκριμένο εκλογικό αποτέλεσμα του Ιουνίου του 2012 και στην ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Και το τώρα το ΠΑΣΟΚ είναι ο εγγυητής της κυβερνητικής και πολιτικής σταθερότητας και αυτό θα καθορίσει τις εξελίξεις.

Σας ενοχλεί προφανώς η τελευταία εξέλιξη σε σχέση με την Κεντροαριστερά. Σας ενοχλεί η συσπείρωση ενός ολόκληρου χώρου της Κεντροαριστεράς της ευθύνης. Αλλά κακώς αναμιγνύετε σήμερα το θέμα αυτό με τόσο ακραίο και απροκάλυπτο τρόπο, όταν πρέπει να έρθουμε εδώ και να συγκροτήσουμε ένα αρραγές κοινοβουλευτικό, δημοκρατικό, θεσμικό μέτωπο.

Αυτό είναι το ζητούμενο. Εάν υπάρχει ένας καλός οιωνός, ο καλός οιωνός μπορεί να είναι -κι αυτό κρατώ- μια υπερψήφιση με την ευρύτερη δυνατή πλειοψηφία της τροπολογίας για την αναστολή της χρηματοδότησης κομμάτων που εφάπτονται με εγκληματικές πράξεις και εγκληματικές Οργανώσεις.

Καλώ τους πάντες και ιδίως την Αξιωματική Αντιπολίτευση λόγω της αυξημένης θεσμικής της ευθύνης, να καταλάβει ότι δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή μισόλογα, συμψηφισμοί, παρεκκλίσεις, αντιπερισπασμοί.

Πρέπει να υπάρχει ένα καθαρό μέτωπο κατά του ναζισμού, κατά της βίας, υπέρ της δημοκρατίας, υπέρ του κράτους Δικαίου, υπέρ της ενότητας της κοινωνίας και της ασφάλειας των πολιτών.