Αλήθειες και ψέμματα

της Ιωάννας Κωσταρέλλα από το ΧΡΟΝΟ

Η συλλογική μνήμη είναι βραχεία. Μόλις περάσει λίγος καιρός ξεχνάμε αυτά που έχουν γίνει και απαιτείται να συμβεί κάτι καινούργιο, ώστε να τα επαναφέρουμε στη μνήμη μας.
Αυτό έγινε και με την υπόθεση του Αλεξ. Του μικρού παιδιού που στα καλά καθούμενα εξαφανίστηκε μια συνηθισμένη μέρα απο μια επαρχιακή πόλη και έκτοτε κανείς δεν μπόρεσε να δώσει μια συγκεκριμένη απάντηση στα αγωνιώδη ερωτήματα της μητέρας του. Η ιστορία του Αλεξ πλανιέται ως φάντασμα πάνω απο την πόλη της Βέροιας, καθώς οι αστυνομικές και δικαστικές διαδικασίες αν και δεν μπόρεσαν να οδηγήσουν κάπου, έφεραν στην επιφάνεια νοσηρές συμπεριφορές καλά κρυμμένες στις καθωσπρέπει επαρχιακές πόλεις.

Ολες αυτές οι ανεξιχνίαστες υποθέσεις που αφορούν σε εξαφανίσεις μικρών παιδιών ήρθαν και πάλι στο προσκήνιο με αφορμή την ιστορία της μικρής Μαρίας.
Σήμερα, πια, η αστυνομία μπορεί να μην είναι το εργαστήριο του νεοϋορκέζικου CSI, αλλά δεν παύει να έχει πολύ περισσότερα εργαλεία στη διάθεσή της, όπως το τεστ DNA.
Αντί, λοιπόν, η υπόθεση της εξαφάνισης να γίνεται πρώτης τάξης τηλεοπτικό κουτσομπολιό, ας φροντίσουν όλοι αυτοί οι περιβόητοι εμπλεκόμενοι φορείς να λύσουν το θέμα, γιατί όσο πιο ξέφραγο είναι το αμπέλι, τόσο περισσότεροι επωφθαλμιούν να το λεηλατήσουν.