του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα
Στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω
Βελβεντού (30-10-2013) προσήλθε το ΚΑΠΗ
Βελβεντού (που με αίτημά του προκάλεσε την τέλεση της Θείας Λειτουργίας) για να
εκκλησιαστεί και λειτουργηθεί, στη μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Ζηνοβίου και Ζηνοβίας της αδελφής αυτού,
των Αγίων Αποστόλων Κλεόπα και Αρτεμά εκ των (70) Εβδομήκοντα, των οποίων ‘’η παναρμόνιος λύρα, εξ Αγίου
Πνεύματος κινουμένη, τας των στυγερών δαιμόνων τελετάς κατήργησε, και τον ένα
Κύριον κηρύξασα, έθνη ελυτρώσατο της πλάνης των ειδώλων, και προσκυνείν εδίδαξε
Τριάδα ομοούσιον’’. (Απόστιχο
Αποστολικό, Ήχος α’, Τετάρτη Εσπέρας).
Μας εκπλήσσει, μας συγκινεί και μας προβληματίζει
θετικά το αίτημα του ΚΑΠΗ Βελβεντού για εκκλησιασμό.
Μια λέξη (ο εκκλησιασμός) που περιέχει μεγάλο θεολογικό νόημα και χρειάζεται
πολλή ανάλυση και ερμηνεία αυτός ο σημαντικός
όρος. Είναι πολλά αυτά που σημαίνονται.
Στον
όρο ‘’εκκλησιασμός’’ συνυπάρχει και η λέξη ‘’εκκλησιαστής’’. Είναι αυτός που μας συνάζει (αυτός που μας
εκκλησιάζει). Οπότε ανακύπτουν ερωτήματα του τύπου: ποιος είναι ο εκκλησιαστής μας; πού (σε ποιον τόπο) και
γιατί (για ποιο σκοπό) μας συνάζει; ως τι μας συνάζει; ως ατομικές,
ανέραστες, ακοινώνητες και ναρκισσευόμενες οντότητες; μας συνάζει ως πρόσωπα; μας
συνάζει σε κοινωνία προσώπων; ποια είναι τα όρια αυτής της κοινωνίας; ποια
είναι η περιέχουσα δυνατότητα αυτής της κοινωνίας; υπάρχουν στην κοινωνία αυτή
καιάδες και αποβλητέοι;
Πρόκειται για ένα αίτημα (και για μια προσφυγή) του ΚΑΠΗ
Βελβεντού, συλλογικής βέβαια μορφής, που όμως έχει αφετηρία τα πρόσωπα, που ξεκινά από προσωπικά βιώματα και εμπειρίες
των ανθρώπων του καθημερινού μόχθου και της σκληρής βιοπάλης για το ‘’ζεστό
ψωμί’’ της οικογένειας, που αποτελούν τη ζωντανή ελπίδα αναδυόμενη ως ζωτική
ανάγκη και αναζήτηση των απλοϊκών υπάρξεων και επιβεβαιώνουν τη συνέχεια και την παρουσία της θεολογίας και της εκκλησιαστικότητας
(έστω και στη μορφή των ζωπύρων) μέσα
στο λαό.
Μια συνέχεια και μια παρουσία μέσα στο λαό, που παρ’ όλες τις φανερές, κρυφές (και
μεθοδευμένες) προσπάθειες για διάσπαση, διακοπή, μετάλλαξη και εξαφάνιση αυτής
της συνέχειας, αυτή εξακολουθεί να παραμένει μέχρι σήμερα (τουλάχιστον) αδιάσπαστη
και ενιαία.
Και θα παραμένει έτσι, όσο ο λαός θα επιμένει
(ξέροντας καλά ‘’πού πατά και πού πηγαίνει’’ για να θυμηθούμε το
Διονύση Σαββόπουλο) να τροφοδοτεί και να ζωογονεί την προσωπική και συλλογική-κοινωνική
του οντότητα (κάνοντάς την οικουμενική) από
το (και μέσα στο) γεγονός του εκκλησιασμού.
Στο Αναλόγιο έψαλαν εν χορώ και καλλιφώνως, ο
Γιάννης Παπαγόρας, η Δήμητρα Κίτση-Βαλωμά, ο Αθανάσιος Κουτσιούκης, ο Γρηγόριος
Φωκίδης και ο Σωκράτης Παπαγόρας.
Στο Αρχονταρίκι του Ιερού Ναού έγινε η προσφορά του
κεράσματος για όλο το εκκλησίασμα.
Ο Πρόεδρος του ΚΑΠΗ Βελβεντού Αντώνιος Σπανδωνής,
μας ενημέρωσε για τη σύνθεση των διοικητικών οργάνων και για τις δραστηριότητες του ΚΑΠΗ. Είναι το
5μελές διοικητικό Συμβούλιο που ασκεί τη διοίκηση και οι υπο-Επιτροπές για άλλα
θέματα, όπως λ.χ. 7μελής Επιτροπή για τις εκδηλώσεις,
4μελής Επιτροπή για τις εκδρομές και
2μελής Επιτροπή για τη διανομή των κουπονιών.
Στο ΚΑΠΗ λειτουργεί χορωδία 25 μελών με δάσκαλο τον πρωτοψάλτη Τάκη
Δασκαλόπουλο και χορευτικό τμήμα με 27 μέλη και με δασκάλα τη Δώρα Αγοραστού.
π.
Κωνσταντίνος Ι. Κώστας, παπαδάσκαλος_30-10-2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου