Μητρόπολη Σερβίων και Κοζάνης: Κυριακή Ζ' Λουκά - 27 Οκτωβρίου 2013

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. 8, 41-56)

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,

Ὑπάρχουν ἄνθρωποι στὸν κόσμο μας ποὺ δείχνουν πὼς διαθέτουν μεγάλη δύναμη. Κάποιοι ἀπὸ αὐτοὺς ὑπόσχονται στοὺς ἀδυνάτους ὅτι μποροῦν νὰ τοὺς βοηθήσουν ἀποτελεσματικά. Λένε ὅτι μποροῦν νὰ τοὺς ἀπαλλάξουν ἀπὸ ἀνίατες ἀρρώστειες καὶ νὰ τοὺς σώσουν ἀπὸ σοβαροὺς κινδύνους. Τὰ φαινόμενα αὐτὰ ἐμφανίζονται σε διάφορες αἱρέσεις.

Ὑπάρχουν μέλη νεοφανῶν αἱρέσεων, τὰ ὁποῖα ἰσχυρίζονται ὅτι ἔχουν τὴν δύναμη νὰ θεραπεύουν ἀσθενεῖς. Τονίζουν μάλιστα τὴν ἰδιαίτερη σημασία ποὺ ἔχει τὸ ἄγγιγμα γιὰ τὴν θεραπεία. Ὑπάρχουν ἐπίσης ὁπαδοὶ τῆς Νέας Ἐποχῆς, ποὺ προπαγανδίζουν τὴν λεγόμενη «θετικὴ σκέψη». Αὐτοὶ ὑποστηρίζουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἔνα ἀτόφιο κομμάτι τοῦ Θεοῦ καὶ περικλείει μέσα του τεράστιες δυνάμεις. Κι ὅταν ἀξιοποήση αὐτὲς τὶς δυνάμεις κατάλληλα, μπορεῖ νὰ αὐτοθεραπευθῆ, δηλαδή, νὰ θραπεύση ὁ ἴδιος τὸν ἑαυτό του μὲ τὴν θετικὴ σκέψη.

Τὶ ἔχουμε νὰ ἀπαντήσουμε σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς θεωρίες καὶ ἀντιλήψεις; Τὶ πιστεύει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία γιὰ τὶς ὑπερφυσικὲς θεραπεῖες; Γιὰ νὰ μᾶς βοηθήση ν’ ἀπαντήσουμε στὰ ἐρωτήματα αὐτὰ εἶναι πολὺ πρόσφορη ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή.

Μὲ ἀπλᾶ λόγια ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς μᾶς διηγεῖται ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὅταν διώχθηκε ἀπὸ τὴν χώρα τῶν Γαδαρηνῶν, ἦρθε στὴν Καπερναούμ. Ἐκεῖ τὸν ὑποδέχθηκε

πλῆθος κόσμου μὲ χαρὰ καὶ ἐνθουσιασμό. Τότε τὸν πλησίασε ὁ ἄρχοντας τῆς Συναγωγῆς, ὁ Ἰάειρος, καὶ τὸν παρεκάλεσε νὰ ἔλθη στὸ σπίτι του, γιὰ νὰ θεραπεύση τὴν δωδεκάχρονη κόρη του, ποὺ ἦταν ἑτοιμοθάνατη. Ὁ Χριστὸς δέχθηκε τὴν πρόσκληση καὶ κατευθύνθηκε πρὸς τὸ σπίτι τοῦ Ἰαείρου.

Καθὼς λοιπόν προχωροῦσε μέσα σὲ μεγάλο συνωστισμό, τὸν πλησίασε μία γυναίκα, ἡ ὁποία ἔπασχε ἀπὸ αἱμορραγία γιὰ δώδεκα χρόνια καὶ κανένας γιατρὸς δὲν μποροῦσε νὰ τὴν θεραπεύση. Σὲ κάποια στιγμὴ ἄγγιξε τὸ ἐπανωφόρι τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀμέσως σταμάτησε ἡ αἱμορραγία. Τότε ρώτησε ὁ Χριστός: «Ποιὸς μὲ ἄγγιξε;». Ὁ Πέτρος καὶ οἱ ἄλλοι μαθηταὶ ἀπάντησαν: «Κύριε, τόσοι ἄνθρωποι συνωστίζονται γύρω σου, ποὺ σὲ συνθλίβουν, καὶ σὺ ρωτᾶς, ποιὸς μὲ ἄγγιξε; Ἐκεῖνος ξαναεῖπε: Κάποιος μὲ ἄγγιξε. Αἰσθάνθηκα νὰ βγαίνη δύναμη ἀπὸ ἐμένα». Τότε ἡ γυναίκα ἔπεσε στὰ πόδια του καὶ τρέμοντας τοῦ εἶπε ὅτι ἀγγίζοντας τὸ ροῦχό του θεραπεύτηκε. Κι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς τῆς ἀπάντησε: «Θάρρος, κόρη μου. Ἡ πίστη σου σὲ ἔσωσε».

Αὐτὴ τὴν ὥρα ἦρθε κάποιος ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ ἀρχισυναγώγου νὰ τοῦ ἀναγγείλη ὅτι ἡ κόρη του πέθανε καὶ καὶ γι’ αὐτὸ νὰ μὴν ταλαιπωρεῖ τὸν Διδάσκαλο. Ὁ Χριστὸς εἶπε στὸν Ἰάειρο νὰ μὴν φοβῆτε. Μόνο νὰ πιστεύη. Πῆγε στὸ σπίτι, ὅπου ὅλοι θρηνοῦσαν γιὰ τὸν θάνατο τῆς κόρης. Στάθηκε μπροστά τους καὶ τοὺς εἶπε: «Μὴν κλαῖτε, διότι δὲν πέθανε, ἀλλὰ κοιμᾶται». Κι ἐκεῖνοι τὸν εἰρωνεύονταν γι’ αὐτὰ ποὺ εἶπε, διότι ἦταν σίγουροι ὅτι πέθανε. Τότε

ὁ Χριστός, ἀφοῦ τοὺς ἔβγαλε ὅλους ἔξω, ἔπιασε τὸ χέρι τῆς κόρης καὶ εἶπε δυνατά: «Κόρη, σήκω ἐπάνω». Ἀμέσως ἐπέστρεψε ἡ ψυχὴ καὶ ἡ κόρη σηκώθηκε. Τοὺς εἶπε τότε νὰ τῆς δώσουν φαγητό. Ὅλοι ἔμειναν ἔκθαμβοι μὲ τὸ θαῦμα. Κι ἐκεῖνος τοὺς παρήγγειλε νὰ μὴν ποῦν σὲ κανένα τὸ γεγονός.

Ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὶς λεπτομέρειες τῆς εὐαγγελικῆς διήγησης, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἔχει μεγάλη, θεία δύναμη, μὲ τὴν ὁποία εὐεργετεῖ τοὺς ἀνθρώπους. Ἡ δύναμη αὐτὴ ἐκδηλώνεται μὲ τὴν θελησή τοῦ Χριστοῦ καὶ μὲ τὴν ἐπαφὴ ποὺ ἔχουν οἱ ἄνθρωποι μαζί του. Ἡ αἱμορροοῦσα ἀγγίζει τὸ ροῦχο τοῦ Χριστοῦ καὶ θεραπεύεται. Ἡ κόρη τοῦ Ἰαείρου ἀνασταίνεται, ὅταν ὁ Χριστὸς πιάνη τὸ χέρι της καὶ τὴν προσφωνεῖ. Ὅμως, δὲν εἶναι τὸ ἄγγιγμα ποὺ φέρει τὴ θεραπεία. Εἶναι ἡ ἐπαφὴ μὲ τὴν ἀληθινὴ πηγὴ τῆς δυνάμεως. Κι αὐτὴ ἡ πηγὴ εἶναι ὁ μόνος ἀληθινὸς Θεός, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Κανένας ἄνθρωπος δὲν διαθέτει ἀπὸ μόνος του αὐτὴ τὴν δύναμη. Πρέπει νὰ εἶναι συνδεδεμένος μὲ τὴν πηγὴ της, ποὺ εἶναι ὁ Θεάνθρωπος.

Ἀξίζει ἐπίσης νὰ παρατηρήσουμε ὅτι καὶ στὶς δύο περιπτώσεις θαυματουργίας ὁ Χριστὸς τονίζει τὴν ἀναγκαιότητα τῆς πίστεως αὐτῶν ποὺ ζητοῦν νὰ θεραπευθοῦν οἱ ἴδιοι ἤ γνωστὰ τους πρόσωπα. Κι αὐτὴ ἡ πίστη δὲν εἶναι μία πίστη στὸν ἑαυτό τους ἤ σὲ ἀνθρώπινα πρόσωπα, ἀλλὰ ἐμπιστοσύνη σ’ αὐτὸν τὸν Θεάνθρωπο Χριστό.

Λίγο μετὰ βλέπουμε τοὺς Ἀποστόλους τοῦ Χριστοῦ νὰ θεραπεύουν ἀσθενεῖς καὶ νὰ

ἀνασταίνουν νεκρούς. Πάντοτε ὅμως οἱ Ἀπόστολοι θαυματουργοῦν ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ὄχι ἀπό μόνοι τους. Ἀργότερα, μέσα στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, τὸ ἴδιο χάρισμα διαθέτουν πολλοὶ ἅγιοι τῆς μιᾶς, ἁγίας, καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Ἐπιτελοῦν πραγματικὲς θεραπεῖες, ἀλλὰ πάντα μὲ τὴν δύναμη τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὰ εἶναι τὰ αὐθεντικὰ θαύματα θεραπειῶν. Ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι κακέκτυπες ἀπομιμήσεις τῶν ἀληθινῶν θαυμάτων. Αὐτὰ τὰ δεύτερα εἶναι εἴτε φαινομενικὲς θεραπεῖες εἴτε σημεῖα τῶν πονηρῶν πνευμάτων καὶ σατανικῶν δυνάμεων, διότι καὶ ὁ ἀντίχριστος ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ ἐπιτελῆ σημεῖα, ἀκόμη καὶ νὰ μεταμορφώνεται σὲ ἄγγελο φωτός. Ἡ διαφορὰ ἔγκειται στὸ γεγονὸς ὅτι τὰ σημεῖα τοῦ ἀντιχρίστου καὶ τῶν ὀργάνων του γίνονται πάντοτε μὲ ἀπώτερο σκοπό τὴν ἐξαπάτηση τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν ἀπομάκρυνσή του ἀπὸ τὴν σωτηρία, ἐνῶ τὰ σημεῖα τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας ἐπιτελοῦνται γιὰ τὴν πραγματικὴ εὐεργεσία τῶν ἀνθρώπων καὶ τὴν αἰώνια σωτηρία τους. Γι’ αὐτὸ εἶναι ἀπαραίτητο νὰ εἴμαστε σὲ ἑτοιμότητα πάντοτε νὰ μποροῦμε νὰ διακρίνουμε τὰ σημεῖα τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὰ ψευδοσημεῖα τοῦ ἀντιχρίστου καὶ τῶν ὀργάνων του. Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως