Το «θερμοκήπιο» της Χρυσής Αυγής

Γράφει ο Αντώνης Δαλίπης

Η Χρυσή Αυγή θέριεψε στο θερμοκήπιο της οικονομικής κρίσης και άσκησε μια πρωτόγονη αλλά αποτελεσματική -όπως αποδείχθηκε- «οικονομική πολιτική» για να διατηρήσει και να αυξήσει τη δύναμή της.

Για το πρώτο δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Από μία οργάνωση του τίποτα προ κρίσης, έφθασε να εκπροσωπηθεί και στη Βουλή εν μέσω κρίσης.

Το δεύτερο αποκαλύπτεται μόλις τώρα μέσα από τις καταθέσεις πρώην στελεχών της και ξετυλίγονται σιγά-σιγά όλες οι πτυχές αυτής της περίεργης «οικονομικής πολιτικής» που κινήθηκε και με το φως της ημέρας αλλά και στο σκότος της νύχτας.

Χρειάστηκε να έρθουν στη δημοσιότητα πολλά συγκλονιστικά στοιχεία για να συνειδητοποιηθεί από όλους, αλλά και την πολιτεία ότι τα συσσίτια, οι επιθέσεις σε Πακιστανούς και άλλα πολλά έκρυβαν πέρα από το φυλετικό μίσος και όπλα άσκησης πλουτισμού για τους εμπόρους της φτώχειας και της ανασφάλειας.

Οι ψίθυροι για ύποπτες συναλλαγές υπήρχαν αλλά τώρα τεκμηριώνονται με το οικονομικό «πρόγραμμα» και τη δράση της οργάνωσης.

Μίας οργάνωσης που άρχισε να υποκαθιστά τον ΟΑΕΔ στην εξεύρεση εργασίας, τη Δικαιοσύνη για την έξωση ενοικιαστών, την Εκκλησία και το Κράτος Πρόνοιας για την εκδήλωση πράξεων αλληλεγγύης και στήριξης των φτωχών και των ανέργων, την Αστυνομία για τη φύλαξη γειτονιών και καταστημάτων, τον Οργανισμό Λαϊκών Αγορών για την πώληση ρούχων σε τιμές ευκαιρίας.

Ακόμη και τον Ερυθρό Σταυρό προσπάθησε να αντικαταστήσει με τις κινητές ομάδες αιμοδοσίας που οργάνωνε ειδικά για αίμα σε Ελληνες από Ελληνες.

Πολλοί έβλεπαν όλη αυτή τη δράση, αλλά σχεδόν κανείς δεν υποψιαζόταν ότι το ιδιότυπο αυτό «Γενικό Λογιστήριο» επέκτεινε τόσο αποτελεσματικά το δίκτυο στους αναξιοπαθούντες, στους άνεργους του Περάματος, στους ανήμπορους και αγανακτισμένους της Πλατείας του Αγίου Παντελεήμονος.

Χρειάσθηκε να έρθουν οι συλλήψεις, να ανοίξουν στόματα για τη δομή της οργάνωσης και να αποκαλυφθεί σε όλη την έκτασή της όχι μόνο η παραστρατιωτική αλλά και η παραοικονομική δράση της Χρυσής Αυγής μέσα από την οποία συντηρούσε τη δύναμή της και αλίευε νέους ψηφοφόρους.

Και να αντιληφθούν έτσι όλοι ότι το θερμοκήπιο όπου επωάσθηκε το αβγό του φιδιού ήταν και η οικονομική κρίση, αλλά και η άσκηση μίας πρωτόγονης οικονομικής πολιτικής που κάλυπτε αδυναμίες της ίδιας της πολιτείας που με παραλείψεις και πολλές φορές σκόπιμη αδιαφορία άφηνε χώρο για τη δράση της οργάνωσης.

Οι οικονομολόγοι λένε ότι ακόμη και οι ελεημοσύνη είναι μία μορφή, έστω και υποτυπώδης, αναδιανομής το πλούτου.

Οι χρυσαυγίτες την προσέφεραν σε πολλές παραλλαγές (προστασία, δωρεάν τρόφιμα, εύρεση εργασίας κ.λπ.) με αντάλλαγμα την ψήφο.

Και σχεδόν θα είχαν πετύχει τον σκοπό τους.

ΗΜΕΡΗΣΙΑ