Σαχινίδης: Χωρίς βιώσιμο παραγωγικό μοντέλο θα βρεθούμε ξανά αντιμέτωποι με το ζήτημα της επιβίωσης

Παραθέτω ένα απόσπασμα από την ομιλία του Φίλιππου Σαχινίδη σε εκδήλωση του ΠΑΣΟΚ στη Θεσσαλονίκη με τίτλο «O μετασχηματισμός της οικονομίας: αβέβαιη πορεία με πολλές καθυστερήσεις»:

Η Ελλάδα, τέσσερα χρόνια μετά το δημοσιονομικό εκτροχιασμό του 2009, θα παρουσιάσει το 2013 για πρώτη φορά  ένα οριακό πλεόνασμα στο πρωτογενές ισοζύγιο της Γενικής Κυβέρνησης και σχεδόν ισοσκελισμένο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.

Η αντιμετώπιση των ανισορροπιών της οικονομίας, που προκάλεσαν την κρίση και οδήγησαν την χώρα εκτός αγορών το 2010, έγινε με ένα τεράστιο κόστος σε όρους απασχόλησης και εισοδημάτων, αφού η ανεργία προσεγγίζει το 28% ενώ η νεανική ανεργία το 64%.

Η Ελλάδα βρίσκεται για έκτη συνεχόμενη χρονιά σε ύφεση. Υπενθυμίζω ότι η ύφεση ξεκίνησε το 2008, δηλαδή δύο χρόνια πριν την εφαρμογή του προγράμματος οικονομικής πολιτικής.

Κάνω αυτή την επισήμανση γιατί ακόμη και σήμερα πολλοί εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι τα προβλήματα στην αναπτυξιακή πορεία της χώρας σχετίζονται μόνο με τη δημοσιονομική προσαρμογή που ξεκίνησε το 2010.

Όσοι επιλεκτικά αποσιωπούν αυτό το γεγονός, δεν το θεωρούν προφανώς σημαντικό όπως επίσης και το γεγονός, ότι το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών ήταν στο 15% του ΑΕΠ το 2008.

Εκτιμώ ότι αυτή η αποσιώπηση εξυπηρετεί μόνο πολιτικές σκοπιμότητες και μικροκομματικά οφέλη όλων όσων στάθηκαν απέναντι στην προσπάθεια που ξεκίνησε μόνη της η ΚΟ του ΠΑΣΟΚ το 2009.

Το ερώτημα, λοιπόν, το οποίο τίθεται σήμερα είναι, πότε η ελληνική οικονομία θα εισέλθει σε μια τροχιά διατηρήσιμης ανάπτυξης, προϋπόθεση για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας σε ανταγωνιστικούς τομείς της οικονομίας.

Το ερώτημα που πρέπει να μας απασχολεί σήμερα - όσο παράδοξο και αν ακούγεται αυτό που λέω - δεν είναι αν η Ελλάδα θα περάσει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης το 2014 ή όχι.

Ούτως ή άλλως, ακόμη και αν αυτό συμβεί, διατρέχουμε τον κίνδυνο για ένα μικρό διάστημα να έχουμε μια ανάπτυξη που δε θα συνοδεύεται από αύξηση της απασχόλησης.

Θα έχουμε αυτό που είναι γνωστό από την εμπειρία πολλών χωρών ως jobless growth (ανάπτυξη χωρίς αύξηση της απασχόλησης).

Το ερώτημα είναι, αν έχουμε διανύσει σημαντική απόσταση σε ό,τι αφορά το κομβικό στόχο για μετασχηματισμό της παραγωγικής μας βάσης ώστε η ελληνική οικονομία να ενταχθεί αποτελεσματικά στον παγκόσμιο καταμερισμό της εργασίας.

Γιατί υποστηρίζω την άποψη ότι το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι κατά βάση διαρθρωτικό, είναι πρόβλημα παραγωγικού προτύπου. Υποστηρίζω ότι αφού μετά την κατάρρευση του 2009 καταφέραμε να σταθούμε όρθιοι την περίοδο 2010-2013, το επόμενο βήμα είναι να προχωρήσουμε βιώσιμα μπροστά.

Άρα, στην πρώτη φάση το ζήτημα ήταν ζήτημα επιβίωσης.

Στην δεύτερη φάση είναι ζήτημα βιώσιμης παραγωγής.

Χωρίς βιώσιμο παραγωγικό μοντέλο σύντομα θα ξαναβρεθούμε αντιμέτωποι με το ζήτημα της επιβίωσης.

Και μπορεί από το 2009 να έχουν γίνει βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση, προς ένα νέο βιώσιμο παραγωγικό μοντέλο, είμαστε όμως ακόμα πολύ πίσω. Έγιναν βήματα αλλά η αναγκαία και πρωτοφανής δημοσιονομική προσαρμογή τα δυσκόλεψε αφάνταστα.

(...)

Η δημόσια συζήτηση αλλά και οι συζητήσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους στις επόμενες αξιολογήσεις  της πορείας της ελληνικής οικονομίας, δεν πρέπει  να εγκλωβιστούν μονομερώς στο θέμα της δημοσιονομικής προσαρμογής. Αυτή, σε μεγάλο βαθμό, έχει ολοκληρωθεί.

Πρέπει να επικεντρωθεί στη παρακολούθηση του μετασχηματισμού της ελληνικής οικονομίας.

Οι καθυστερήσεις στην αναδιάρθρωση της οικονομίας εξαντλούν τις αντοχές της κοινωνίας, τροφοδοτώντας ακραίες συμπεριφορές και πολιτικές επιλογές.

Τέσσερα χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης, η χώρα βρίσκεται σε ένα κομβικό σημείο σε ό,τι αφορά τις δυνατότητές της να συνεχίσει την υλοποίηση των διαρθρωτικών αλλαγών, που θα της επιτρέψουν να βγει οριστικά από την κρίση.

Η Κυβέρνηση, σε αυτή τη κρίσιμη στιγμή, οφείλει να επιταχύνει αυτόν τον μετασχηματισμό ώστε να αρχίσει να παράγει αποτελέσματα.

Αυτή είναι η μόνη επιλογή, που διασφαλίζει ότι η οικονομία θα δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας και εισοδήματα, θα ενισχύσει και την κοινωνική και πολιτική σταθερότητα και θα επιτρέψει στην Ελλάδα να έχει ένα σοβαρό και επαρκώς χρηματοδοτούμενο κοινωνικό κράτος. 

http://www.parapolitiki.com/