Οι ηγέτες της Ευρώπης και ο Ηρόστρατος

Γράφει ο Αντώνης Δαλίπης

Αν Βερολίνο και Βρυξέλλες διακατέχονται από το Ηροστράτειο σύμπλεγμα, ας παρακολουθήσουν τουλάχιστον σε επανάληψη το ιστορικό με τα επεισόδια του Δεκεμβρίου του 2008.

Γιατί με τις συνεχείς πιέσεις στην Αθήνα για νέα μέτρα-φωτιά κινδυνεύουν να δουν το έργο σε ζωντανή μετάδοση.

Το παιχνίδι που παίζουν γίνεται πλέον επικίνδυνο και η εμμονή τους να «μακραίνουν» κάθε φορά τη λίστα με νέες απαιτήσεις φαντάζει τουλάχιστον παράλογη.

Ούτε οικονομικά, ούτε πολιτικά εξηγείται ή μπορεί να δικαιολογηθεί αυτή η συνεχής πίεση που ασκούν στην Αθήνα για πρόσθετες παρεμβάσεις.

Ο,τι μέτρα ελήφθησαν απέδωσαν τα μέγιστα που θα μπορούσε να «σηκώσει» η κοινωνία.

Επιπλέον οριζόντιες αποφάσεις θα ακύρωναν την αποτελεσματικότητά τους, πιθανότατα δεν θα απέδιδαν τα αναμενόμενα και σίγουρα θα δυναμίτιζαν το ήδη εύθραυστο κλίμα, με αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία και το πολιτικό σκηνικό της χώρας.

Ακόμη και πρωτοετείς φοιτητές οικονομικών και πολιτικών σχολών γνωρίζουν ότι η κοινωνική συνοχή δεν είναι δεδομένη και πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να τεθεί εκτός ελέγχου η κατάσταση και η «φωτιά» να μετεδοθεί αστραπιαία σε όλες τις χώρες της Ευρώπης.

Το ύποπτο είναι ότι τόσο η τρόικα όσο και τα πολιτικά κέντρα λήψης των τελικών αποφάσεων αντιλαμβάνονται τις αντοχές και γνωρίζουν ότι καμία οικονομία δεν μπορεί να σταθεί όρθια χωρίς πολιτική σταθερότητα.

Παρ' όλα αυτά επιμένουν όχι μόνο στη λήψη διαρθρωτικών μέτρων, που ούτως ή άλλως είναι επιβεβλημένα, αλλά στην τιμωρητική τακτική τους που έχουν εφαρμόσει από την αρχή της κρίσης.

Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι την εμμονή αυτή εκδηλώνουν πιο ηχηρά κάθε φορά που ο πρωθυπουργός αλλά και άλλα κυβερνητικά στελέχη επισημαίνουν ότι η ελληνική κοινωνία δεν αντέχει άλλα μέτρα, ότι νέο πακέτο θα φέρει κοινωνικές αναταράξεις και ακόμη ότι κάθε απόπειρα για νέο μνημόνιο θα συναντήσει έτσι κι αλλιώς την άρνηση της Βουλής, με απρόβλεπτες εξελίξεις για την πολιτική σταθερότητα.

Ακολουθώντας μία στενόμυαλη πολιτική κλείνουν την πολιτική ηγεσία στη γωνία και εγκαταλείπουν την οικονομία στο σπιράλ της βαθιάς ύφεσης.

Κανείς δεν πιστεύει ότι όλη αυτή η τακτική κινείται με βάση ένα εναλλακτικό σχέδιο για την Ελλάδα ή χειρότερα ότι συνωμοτούν όλοι σε βάρος της χώρας.

Είναι πλέον δεδομένο και έχει αποδειχθεί πολλές φορές τελευταία κατά τη διαχείριση κρίσεων ότι η ευρωπαϊκή ηγεσία είναι τόσο κοντόφθαλμη και σαφώς έχει τόσο περιορισμένο οπτικό ορίζοντα, που η καθεμία δεν βλέπει παρά μόνο τα μικρά ή μεγάλα συμφέροντα της χώρας που εκπροσωπεί.

Αρνείται να δει σε πανευρωπαϊκό κάδρο τις εξελίξεις και κινείται -όπως και οι Ελληνες πολιτικοί- με ορίζοντα πότε τις βουλευτικές ή προεδρικές εκλογές και τώρα τις επικείμενες ευρωεκλογές.

Είναι σαν τα μικρά παιδιά που κάποιος τους έδωσε να παίξουν με τα σπίρτα...

ΗΜΕΡΗΣΙΑ