Iδια η Μάνα σου έγινες!

κριτική της Πόπης Κωσταρέλλα από το ΧΡΟΝΟ

Ηταν ο τίτλος που μου κίνησε το ενδιαφέρον, καθώς έριχνα μια ματιά στη βιτρίνα του βιβλιοπωλείου. «Ιδια η Μάνα σου έγινες» με συγγραφέα την Κατερίνα Μανανεδάκη, από τις εκδόσεις Λιβάνη. Φράση κλισέ, που συνοδεύει όλες μας λίγο- πολύ. Αλλοτε με θαυμασμό  «μωρέ μπράβο, σ’ όλα της μοιάζεις», μέχρι το «μη βλέπεις πώς είναι τώρα, σαν τη μάνα της θα γίνει κι αυτή, μόλις κάνει κανα δυό παιδιά, 120 κιλά και βάλε».
Το πήρα και το διάβασα μονορούφι. Το χάρηκα πραγματικά, το διασκέδασα, με την πικάντικη γραφή του, το κέφι, τον αυτοσαρκασμό της ηρωίδας, που δεν μοιάζει σε τίποτε με τη μάνα της.

Αν είναι δυνατόν. Η μάνα μια γυναίκα που έφαγε τη ζωή της στο νοικοκυριό «άπαικτη μεν στις πίτες και το στιφάδο, αλλά με μόνες... επαγγελματικές επιτυχίες καμιά κατοσταριά σεμεδάκια γκομπλέν, άλλα τόσα καρεδάκια τσιγγελάκι και αναπημένο χόμπι να τηλεφωνεί όποτε θυμηθεί , συνέχεια δηλαδή στην κόρη της». Ενώ η ηρωίδα μας. Τελείως διαφορετική. Με σπουδές, μάστερ και διδακτορικά, στέλεχος σε πολυεθνική, με άψογη εμφάνιση και σινιέ συνολάκια. Παντρεμένη με εξίσου πετυχημένο άντρα, κόρη που την στέλνει στο ακριβότερο ιδιωτικό, σπίτι στα βόρεια προάστια κλπ. Κλπ. Ολο το πακέτο δηλαδή.
Είναι σίγουρη πώς δεν έχει σχέση καμμία σχέση με τη μάνα της. ΚΑΜΜΙΑ.
Ωσπου πέφτει στο κεφάλι της, όπως και στο κεφάλι όλων μας, η κρίση. Για να ανατρέψει τα πάντα.
Η ζωή της ηρωίδας μας περνάει πλέον απο σαράντα κύματα.  Και μέσα σ’ αυτά κυριαρχεί η σχέση της με τη μάνα, που της τηλεφωνεί απο το μακρινό χωριό της κάθε λίγο και λιγάκι, ωσεί παρούσα ανα πάσα στιγμή. Η μάνα που καταλαβαίνει τα πάντα και έχει λόγο για όλα. Που ώρες – ώρες νομίζει ότι έχει εγκαταστήσει παντού «κοριούς» για να την παρακολουθεί.
Παρακολουθούμε τις αλλαγές στη ζωή  της, δοσμένες χωρίς ίχνος μιζέριας, χωρίς αμπελοφιλοσοφίες, περισσότερο με διάθεση αυτογνωσίας απο την πλευρά της και διείσδυσης στα γεγονότα μέσα απο μια ανάλαφρη  και συχνά ειρωνική διάθεση.
Οι σχέσεις μάνας- κόρης στο επίκεντρο, και η ίδια να ψάχνεται συγχρόνως για το δικό της ρόλο ως μάνας. « Θεέ μου,  ότι κορόϊδευα, ότι δεν ήθελα ποτέ για μένα, αυτά και χειρότερα κάνω... Μήπως υπάρχει ένα μοντέλο μαμάς, αυτό που κάθε κόρη κουβαλάει απο τη δική της μάνα και που κάθε φορά που βγαίνει εκτός εαυτού το αναπαράγει: Αλλά και πάλι τί σχέση έχω εγώ με τη μάνα μου. Δεν είμαι η μάνα μου, είμαι μια συνειδητοποιημένη γυναίκα που απλώς έφτασε στα όριά της εξαιτίας διαφόρων καταστάσεων».
Πρόκειται για  μια φρέσκια ιστορία, που αποπνέει δροσιά και θετική αύρα. Κυρίαρχο ερώτημα του βιβλίου: Eίμαι εγώ ίδια η μάνα μου. Είσαι εσύ ίδια η μάνα σου. Για να καταλήξει ότι «όσο κι αν προσπάθησε, όσο κι αν τσακώθηκε, όσο κι αν χτυπήθηκε κάτω και αυτή, όπως άλλωστε κι εσύ που διαβάζεις τώρα αυτές τις γραμμές.. ΙΔΙΑ Η ΜΑΝΑ ΣΟΥ ΕΓΙΝΕΣ!»Διαβάστε το, αξίζει...