της Ιωάννας Κωσταρέλλα από το ΧΡΟΝΟ
Είναι για φέτος αυτή των διακοπών. Που θα πάτε, αν θα πάτε και τα
σχετικά με τα μπάνια του λαού. Φτάνει προς το τέλος του ο Ιούλιος και οι
περισσότεροι δεν κουνηθήκαμε απο τον τόπο μας.
Εμείς που σε μια άλλη ζωή, πριν δηλαδή το Καστελόριζο του 2010, “οργώναμε” –που λέει ο λόγος- τα νησιά και δεν αφήναμε παραλία απάτητη, υπακούοντας πιστά στις οδηγίες των λάιφ-στάιλ-καθοδηγητών κοινής γνώμης της εποχής.
Προφανώς, απο τότε άλλαξαν πολλά και μπορεί μεν να μη θέλουμε να το παραδεχτούμε ή να προσπαθούμε να διατηρήσουμε κάποιες από τις “πολυτέλειες” της παλιάς ζωής, αλλά το σίγουρο είναι ότι στην ερώτηση “που θα πάτε διακοπές;”, η απάντηση είναι συχνότερα “όχι” ή “θα δούμε αν και πότε”.
Εμείς που σε μια άλλη ζωή, πριν δηλαδή το Καστελόριζο του 2010, “οργώναμε” –που λέει ο λόγος- τα νησιά και δεν αφήναμε παραλία απάτητη, υπακούοντας πιστά στις οδηγίες των λάιφ-στάιλ-καθοδηγητών κοινής γνώμης της εποχής.
Προφανώς, απο τότε άλλαξαν πολλά και μπορεί μεν να μη θέλουμε να το παραδεχτούμε ή να προσπαθούμε να διατηρήσουμε κάποιες από τις “πολυτέλειες” της παλιάς ζωής, αλλά το σίγουρο είναι ότι στην ερώτηση “που θα πάτε διακοπές;”, η απάντηση είναι συχνότερα “όχι” ή “θα δούμε αν και πότε”.
“Τα μπάνια του λαού”, ο ιερότερος θεσμός της νεότερης ελληνικής κοινωνίας, αυτός που δεν τόλμησαν να αμφισβητήσουν κυβερνήσεις, δεν διέκοψαν εκλογές και άλλα κοσμοϊστορικά γεγονότα, σήμερα πνέει τα λοίσθια. Oχι τόσο ως γεγονός, όσο ως αντίληψη και στάση ζωής.
Γιατί εδώ που τα λέμε, αυτό είναι που κυρίως χάσαμε. Την ανεμελιά που έδινε η σταθερά των μπάνιων του λαού. Η ψευδαίσθηση της χαλαρότητας και της καλής ζωής, έστω και σε μίνι συσκευασία, σε πείσμα των κακών οιονών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου