Η πτώχευση παρ' ολίγον να έλθει από το.... Μενίδι

Του Αν.Καρακούση
Την Παρασκευή επρόκειτο να συνεδριάσει - όπως και έγινε - το διοικητικό συμβούλιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, προκειμένου να εγκρίνει την καταβολή της συμμετοχής του διεθνούς οργανισμού στην πέμπτη δόση του δανείου προς την Ελλάδα, ύψους περίπου 3,3 δισ. ευρώ.

Αίφνης, εκεί που πήγαινε να ξεκινήσει η συνεδρίαση, επικράτησε αναβρασμός μεταξύ των μελών του διοικητικού συμβουλίου του διεθνούς οργανισμού. Ο οποίος οφειλόταν σε συγκεχυμένες πληροφορίες πού έφθασαν στη διοίκηση του ταμείου για πιθανή αθέτηση ελληνικών υποχρεώσεων προς διεθνείς Τράπεζες.

Η συνεδρίαση καθυστέρησε περίπου δύο ώρες μέχρι να διευκρινισθεί τι ακριβώς συνέβαινε. Και διαπιστώθηκε ότι δύο ελληνικοί δήμοι της Αττικής δεν είχαν πληρώσει δόσεις ύψους περίπου 6 εκατ. ευρώ προς διεθνείς Τράπεζες από δάνεια που είχαν λάβει τα προηγούμενα χρόνια.

Χρειάσθηκαν τουλάχιστον δυό ώρες προκειμένου να διευκρινισθεί ότι οι υποχρεώσεις των δύο ελληνικών δήμων είχαν καλυφθεί και να μην συμβεί κάτι χειρότερο από μια μικρή αναβολή, που ωστόσο τάραξε το υπουργείο Οικονομικών στην Αθήνα.

Αργότερα διαπιστώθηκε ότι πρόκειται για τους Δήμους Μενιδίου και Ζωγράφου, οι οποίοι μπορούσαν με τη στάση τους να αποτελέσουν την αφορμή εξέλιξης πιστωτικού επεισοδίου σε βάρος της χώρας μας.

Δεν τον χωράει ανθρώπου νους ότι θα μπορούσε να ξεκινήσει μια ενδεχόμενη διαδικασία πτώχευσης της χώρας επειδή δύο μικρομεσαίοι δήμοι δεν μπορούσαν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους. Και είναι επίσης αδιανόητο ότι δυό δήμοι της Αττικής είχαν φθάσει στο σημείο να δημιουργήσουν εξωτερικό χρέος, κατά τη μέθοδο των πρώτων διδαξάντων κ. κ. Αβραμόπουλου και Κακλαμάνη, αυτών εξαίρετων πολιτικών που ο έτυχε ο λαός να τους αναθέσει τον Δήμο της Αθήνας.

Οσο κι αν ακούγεται παράδοξο η χώρα θα μπορούσε να ''πέσει'' από το Μενίδι και απ' του Ζωγράφου.

Τόσο κρίσιμη δυστυχώς και τόσο αβέβαιη παραμένει η θέση μας, που οφείλουμε, αν μη τι άλλο, προσοχή και εγκράτεια. Γιατί το ατύχημα παραμονεύει και μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή και σε περιοχή που κανείς δεν φαντάζεται.

Αυτά τα ολίγα για εκείνους που παραμένουν δύσπιστοι και προκλητικά αδιάφοροι για τα χρέη που νομίζουν ότι είναι μόνο του συστήματος και όχι της χώρας ή των πολλών συλλογικών εκφράσεών της.