Είμαστε ένας μεσογειακός λαός, που
καταλαμβάνεται ενίοτε από συναισθηματικό ενθουσιασμό και πάθος. Αυτά
είναι χαρακτηριστικά τα οποία οδηγούν πολλές φορές σε πράξεις
γενναιότητας και μεγαλείου. Ενίοτε, όμως, οδηγούν και σε «εθνική
τύφλωση» και αδιέξοδα. Η κρίση που ταλανίζει σήμερα τη χώρα δεν έχει
εύκολες λύσεις. Όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο, λέει απλώς ψέματα ή
αγνοεί τα δεδομένα. Τα ζητήματα του χρέους, του ελλείμματος και της
ανταγωνιστικότητας είναι πολύ σοβαρά για να συζητούνται με
ποδοσφαιρικούς όρους. Όσοι δε ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα μπορεί να
διαγράψει το χρέος της και να επιβιώσει ως κράτος ή ότι υπάρχει
προοπτική εκτός οιουδήποτε Μνημονίου οφείλουν να εξηγήσουν το σχέδιό
τους με σαφείς όρους.
Οι φωνές του λαϊκισμού κλιμακώνονται και
κερδίζουν έδαφος, αφού η μεν κυβέρνηση παραπαίει, η δε αξιωματική
αντιπολίτευση δεν καταλαβαίνει πόσο δηλητηριώδες και σάπιο θα είναι το
πολυπόθητο ώριμο φρούτο της εξουσίας. Έτσι ο κοινός νους και η λογική
παραμένουν είδη εν ανεπαρκεία. Είναι πραγματικά κρίμα που δεν μάθαμε
τίποτα από το παράδειγμα της όχι και τόσο μακρινής, Πορτογαλίας.ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου