«Δεν είναι ώρα για εγωισμούς ούτε ατομικούς ούτε συντεχνιακούς», τόνισε, κάνοντας αναφορά στις απεργίες, ο πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου στην ομιλία του στο υπουργικό συμβούλιο στο οποίο συμμετείχε και το ιστορικό στέλεχος των Γερμανών Πρασίνων και πρώην Υπουργός Εξωτερικών, Γιόσκα Φίσερ. «Είναι ώρα να προτάξουμε το συλλογικό συμφέρον έναντι του ατομικού», τόνισε ο πρωθυπουργός.
«Η αλλαγή της χώρας περνά μέσα από αλλαγή αντίληψης γύρω από τα
κοινά», υποστήριξε ο Γιώργος Παπανδρέου και επισήμανε ότι «πρέπει να
αφήσουμε το πελατειακό και να πάμε στο συλλογικό». Ακόμη, έκανε λόγο για
«αποφασιστικότητα» της κυβέρνησης να ολοκληρώσει τις αλλαγές. «Υπάρχουν
και θα υπάρχουν αντιδράσεις, καθώς οι αλλαγές ξεβολεύουν μερικούς»,
δήλωσε.
«Τιμούμε κάθε διεκδίκηση, αλλά θα πρέπει να τιμήσουμε και τις
υποχρεώσεις μας, ενισχύοντας την αλληλεγγύη», υποστήριξε και χαρακτήρισε
τις αλλαγές «αυτονόητες που δεν έγιναν όταν έπρεπε». Οι αλλαγές δεν
είναι απλά δημοσιονομικές έχουν πολιτική και κοινωνική διάσταση,
πρόσθεσε ο πρωθυπουργός.
Παράλληλα, υποστήριξε ότι «η νομιμοποίηση της κυβέρνησης από το λαό
είναι η δύναμη της». «Όσοι ισχυρίζονται το αντίθετο πήραν την απάντηση
τους στις πρόσφατες εκλογές», πρόσθεσε.
«Ακόμα και μηδενικό να ήταν το χρέος και μηδενικά τα ελλείμματα της
χώρας, έπρεπε να προχωρήσουμε σε ριζικές αλλαγές, γιατί διαφορετικά σε
μερικά χρόνια θα είχαμε και χρέη και ελλείμματα», τόνισε ο πρωθυπουργός
Γιώργος Παπανδρέου. «Τα έκτακτα μέτρα που πήραμε πέρσι ήταν αναγκαία και
είχαν ως στόχο τη σωτηρία της χώρας», τόνισε.
Παράλληλα, ο πρωθυπουργός τόνισε ότι θα πρέπει να «να φύγουμε από το
πελατειακό και να πάμε στο συλλογικό», ενώ έκανε λόγο και για
«σημαντικές επιτυχίες της Ελλάδας», συμπεριλαμβανομένων και εκείνων
«στις διαπραγματεύσεις στην ΕΕ, όπου είμαστε ενεργό μέρος της λύσης».
«Μας περιμένει μάχη εβδομάδων ή και μηνών προκειμένου να δοθεί συνολική
λύση στο ζήτημα του χρέους».
Ο Γιώργος Παπανδρέου αναφέρθηκε και στη συζήτηση που έχει ξεκινήσει
στην Ε.Ε. και υποστήριξε ότι «η συνολική λύση πρέπει να στηρίζεται σε
τρεις πυλώνες, με πρώτον εκείνο της δημοσιονομικής πειθαρχίας και
ισορροπίας και της χρηστής διαχείρισης ανά κράτος, δεύτερο τη διαφάνεια
στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και τρίτο πυλώνα το ζήτημα της ανάπτυξης.
Σχετικά με το «σύμφωνο ανταγωνιστικότητας» ο πρωθυπουργός είπε ότι
πρέπει να διεξαχθεί διάλογος επί της γαλλογερμανικής πρότασης και
υπογράμμισε ότι «το σύμφωνο δεν πρέπει να σταθεί εμπόδιο στην ΕΕ να
παίρνει αποφάσεις».
«Είμαι συναισθηματικά φορτισμένος από τα φιλικά αισθήματα των
Ελλήνων. Στην αρχή, αυτά που διαδραματίστηκαν στις δύο χώρες με
κατέθλιψαν και εν μέρει ντράπηκα. Πιστεύω ότι θα έπρεπε να κάνουμε ό,τι
μπορούμε για να επαναφέρουμε τις βέλτιστες σχέσεις ανάμεσα στις δύο
χώρες», δήλωσε ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, Γιόσκα Φίσερ.
www.tvxs.gr
www.tvxs.gr
3 σχόλια:
Πρωθυπουργικό πατατράκ
Στο πλαίσιο του Νταβός, ο αρχισυντάκτης των «Financial Times», που συντόνιζε τη συζήτηση για την «Ευρώπη» (28.1), όπου συμμετείχαν οι Γ. Παπανδρέου, Nick Clegg, Jacob Wallenberg και Ζαν-Κλοντ Τρισέ, έκανε το λάθος να ρωτήσει τον Έλληνα πρωθυπουργό τα εξής:
«Ορισμένοι, όμως, θα μας ρωτήσουν: Γιατί τη στιγμή που ξαναγράφονται τα συμβόλαια, όπως π.χ. στον δημόσιο τομέα, που ο κόσμος χάνει τη δουλειά του και οι όροι των συνταξιοδοτικών συμβολαίων αλλάζουν, το συμβόλαιο αλλάζει, γιατί τελικά δεν θα αλλάξουν και οι όροι των συμβολαίων με εκείνους που αγοράζουν ομόλογα, ώστε να επωμιστούν μέρος της ζημιάς;».
Με άλλα λόγια, ο δημοσιογράφος ρώτησε: Αφού τα συμβόλαια με τον εργαζόμενο και τον συνταξιούχο αλλάζουν μονομερώς από την κυβέρνηση εις βάρος τους, γιατί δεν μπορεί να γίνει το ίδιο και με τα συμβόλαια των ομολογιούχων; Γιατί αυτοί δεν μπορούν να επωμιστούν μέρος της ζημιάς;
Ο κ. Παπανδρέου τα έχασε, άλλαξε χρώμα και ψέλλισε: «Το ερώτημά σας είναι θεωρητικό. Νομίζω ότι ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ θα μπορούσε να σας απαντήσει». Δηλαδή, το αν θα πρέπει να φροντίσει η κυβέρνηση να πληρώσουν τουλάχιστον μέρος της ζημιάς και εκείνοι που είναι οι πιο έχοντες, οι πιο κερδισμένοι, από όλους τους έχοντες και κατέχοντες, είναι ερώτημα «θεωρητικό», που θα πρέπει να απαντήσει ο κ. Τρισέ, δηλαδή ο αρχιτραπεζίτης της ευρωζώνης.
«Σε αυτό τον επικοινωνιακό κόσμο, οι δηλώσεις που κάνουμε εμείς οι πολιτικοί είναι μερικές φορέςισχυρότερες απ' ό,τι χρειάζεται. Γι’ αυτό οι απαντήσεις που δίνουμε πρέπει να είναι εποικοδομητικές» πρόσθεσε με τέτοια αμηχανία ο κ. Παπανδρέου, που έκανε τον δημοσιογράφο να τον ειρωνευτεί: «Είναι φιλοσοφική η ερώτηση».
Τα χάχανα από το ακροατήριο προκάλεσαν ακόμη μεγαλύτερη αμηχανία στον πρωθυπουργό, ο οποίος, αντί να απαντήσει στην ερώτηση, έβαλε να παίξει η γνωστή κασέτα: «Καθόλου. Θα έλεγα, όμως, ότι έχουμε πάρει μια απόφαση, μια σαφή απόφαση, να ακολουθήσουμε έναν δρόμο. Μάλιστα, αυτή είναι μια απόφαση που έχει ήδη ληφθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση: η επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους μας στο ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έγιναν συζητήσεις, επίσης, για τους όρους του δανείου. Βρίσκονται σε εξέλιξη».
Με άλλα λόγια, ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του δεν χρειάζεται να προβληματίζονται για εναλλακτικές, απλώς ακολουθούν τον δρόμο που έχουν επιλέξει οι τραπεζίτες και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν έχει καμιά σημασία πού οδηγεί αυτός ο δρόμος ούτε αν υπάρχει άλλη εναλλακτική. Η κυβέρνηση έχει κάνει την επιλογή της. Πετά ο γάιδαρος, λέει η Ε.Ε. και οι τραπεζίτες. Πετά, απαντούν περιχαρείς ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του. Κι αφού το λένε αυτοί, δεν έχει κανείς το δικαίωμα να το αμφισβητήσει. Ούτε η ίδια η πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει «αξιοπιστία» στον διεστραμμένο κόσμο της σημερινής κυβερνητικής πρακτικής.
Προσωπικά αναρωτιέμαι: Πότε άλλοτε είχε η χώρα έναν τέτοιο πρωθυπουργό; Πότε άλλοτε υπήρχε τέτοια υποτέλεια και εθελοδουλία; Ο λόγος είναι απλός: Η σημερινή κυβέρνηση δεν διαπλέκεται απλώς με τα γνωστά επιχειρηματικά συμφέροντα, που νέμονται για δεκαετίες το κράτος, την οικονομία και την κοινωνία στην Ελλάδα. Δεν λειτουργεί απλώς ως εγγυητής των συμφερόντων των ισχυρών «εταίρων» μας.
Όχι. Με τη σημερινή κυβέρνηση, εγκαινιάζεται ένα νέο καθεστώς προς όφελος των πιο παρασιτικών καιληστρικών συμφερόντων της διεθνούς αγοράς, δηλαδή της τραπεζικής και χρηματιστικής ολιγαρχίας. Πρόκειται για συμφέροντα που δεν έχουν καμιά σχέση με την παραγωγή, αλλά ξέρουν να κερδίζουν υπέρογκα ποσά από τις χρεωστικές απαιτήσεις που συσσωρεύουν έναντι των οφειλετών τους, ιδιωτών και κρατών. Κι έτσι, με όπλο την τοκογλυφία, τις πολιτικές και οικονομικές εκδουλεύσεις έναντι δανείων, κερδίζουν αδρά, χωρίς τις επιβαρύνσεις και τα κόστη που συνδέονται με τις επενδύσεις στην παραγωγή.
Φαύλος κύκλος
Σήμερα, πολύ περισσότερο από ποτέ, οι τράπεζες και τα επενδυτικά κεφάλαια αποτελούν την κυρίαρχημορφή της παγκόσμιας οικονομίας, πολύ πιο ισχυρή και πολύτιμη από ό,τι τα ίδια τα κράτη. Είναι ηκινητήρια δύναμη πίσω από την «παγκοσμιοποίηση» και την επιβολή της «παγκόσμιας διακυβέρνησης». Το 2009 το ενεργητικό των τραπεζών ανήλθε σχεδόν στα 93 τρισ. δολ., όταν το παγκόσμιο ΑΕΠ έφτασε, σύμφωνα με το ΔΝΤ, στα 57,8 τρισ. δολ. Ειδικά στην Ε.Ε. και την ευρωζώνη, η κατάσταση είναι ακόμη εκρηκτική. Στην Ε.Ε. με ΑΕΠ το 2009 15,3 τρισ. δολ. το ενεργητικό των τραπεζών ανερχόταν σε 41,7 τρισ.δολ. Με άλλα λόγια, η οικονομική επιφάνεια των ευρωπαϊκών τραπεζών ήταν 2,7 φορές μεγαλύτερη από την οικονομική επιφάνεια των κρατών - μελών της Ε.Ε.
Έτσι, για να μπορέσει να υπάρξει ανάπτυξη σε μια οικονομία που βασίζεται σ’ αυτά τα τεράστια ενεργητικά των τραπεζών, θα πρέπει οι τράπεζες να συνεχίσουν να δανείζουν και έτσι να διογκώνουνακόμη περισσότερο τα ενεργητικά τους. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει τα κράτη και οι ιδιώτες να συνεχίσουν να αναζητούν δάνεια, δηλαδή να χρεώνονται ακόμη περισσότερο. Πώς είναι αυτό δυνατό στη σημερινή κατάσταση έκρηξης ιδιωτικού και δημόσιου χρέους;
ΔΗΜΗΤΡΗς ΚΑΖΑΚΗς, ΠΟΝΤΙΚΙ, 04.02.2011
10:02
"Πότε άλλοτε υπήρχε τέτοια υποτέλεια και εθελοδουλία;"
Εμείς θέλεις να στο πούμε; Εσύ δεν ξέρεις Ιστορία; Γιατί δεν διαβάζεις λίγο τα βιβλία του ΚΚΕ για να μάθεις το πότε;
Δημοσίευση σχολίου