Hey teachers leave the kids alone…

του Γιάννη Κουμπούρα από το vetonews.gr

Μεγαλώσαμε με  Pink Floyd. Και καλά κάναμε. Γιατί κάτι μας έμεινε. Κάποια μηνύματα μας πέρασαν. Κάποιους άλλους πάλι, όχι. Και έτσι απλά γεμίσαμε «δασκάλους». Και δεν εννοώ τους εκπαιδευτικούς. «Δασκάλους» που μας μαθαίνουν την εξέλιξη.

Και εμείς τι να κάνουμε; Μείναμε μετεξεταστέοι, γιατί λίγο το ότι είμαστε αντιδραστικοί, λίγο του ότι είμαστε ανεπίδεκτοι μαθήσεως μένουμε πίσω και παρακολουθούμε τις …εξελίξεις. Παρακολουθούμε όμως όλες τις εξελίξεις και αυτές που διαδραματίζονται παγκοσμίως, και αφορούν στο μέλλον τις ανθρωπότητας, καλές και κακές, παρακολουθούμε όμως και τις εξελίξεις που κάποιοι νομίζουν ότι παράγουν.

Και εξηγούμαι. Κάποιοι θεώρησαν …εξέλιξη του εθίμου της Κοζανίτικης αποκριάς την τοποθέτηση «υπερσύγχρονου» Video Wall στην κεντρική πλατεία της πόλης. Κάποιοι άλλοι είπαν ότι γίναμε Ρώμη, Βαρκελώνη, Παρίσι. O Mon Amour.

Εδώ και χρόνια κάποιοι άνθρωποι, και αναφέρομαι στους πραγματικούς πρωταγωνιστές της κοζανίτικης αποκριάς, τους ανθρώπους των φανών, προσπαθούν με νύχια και με δόντια να μην γίνουμε Πάτρα, Ξάνθη, Μοσχάτο, Rio. Να κρατήσουμε την αυθεντικότητα, αυτή που τόσο λείπει από την εποχή των «δήθεν». Κάποιοι πάλι χλευάζουν που πέρυσι τους χορηγούς τους έδειχναν στον κόσμο με πλακάτ που κρατούσαν στα όμορφα χεράκια τους κορίτσια ντυμένα με παραδοσιακές στολές και όχι κρύες οθόνες.

Τι πιο όμορφο ως θέαμα λέω εγώ.

Και χαριτολογώντας θα έλεγα από του χρόνου οι υπεύθυνοι να κάνουν δώρο από ένα κιχί στο σχήμα του λογότυπου του κάθε χορηγού. Και όμορφο και γευστικό. Και θα πιάσει και τόπο βρε αδερφέ. Αν ρωτήσεις έναν πιτσιρικά τι είναι αυτό που κάνει την κοζανίτικη αποκριά να ξεχωρίζει, αβίαστα θα σου μιλήσει για την παράδοση και την αυθεντικότητα, για το «τείχος» που στήνουν μικροί και μεγάλοι στην εμπορευματοποίηση και τον εκσυγχρονισμό, στην αλλοτρίωση από την ξενόφερτη κουλτούρα. Γιατί απλά έτσι μεγαλώνουν τα παιδιά στην Κοζάνη. Γαλουχημένα με την παράδοση και την διατήρηση των εθίμων όπως αυτό της αποκριάς.

Αυτά τα λίγα αδέρφια. Και αν σας άρεσε το θέαμα της κρύας και ανούσιας γιγαντοοθόνης μπροστά από το καμπαναριό – σήμα κατατεθέν της πόλης - τότε δεν έχετε παρά του χρόνου να τοποθετήσετε και άλλες, ακόμη πιο υπερσύγχρονες γιγαντοοθόνες και στα «ιερά» σημεία που γίνονται οι φανοί. Και έτσι θα αφήσουμε πίσω τα Παρίσια και τις Βαρκελώνες και θα γίνουμε αυτόματα Τόκιο και Χονγκ Κονγκ. Τότε εμείς οι απλοί θνητοί, οι ξεπερασμένοι από τις εξελίξεις, θα σιωπήσουμε και θα βάλουμε απλά …Another brick in the VideoWall.

Σημείωση ai-vreS: αφού διαβάσαμε όλα τα σχόλια και ψάξαμε λίγο, διαπιστώσαμε ότι ένα μοναδικό άτομο ρωτά και απαντά μόνο του σε ερωτήσεις κακοπροαίρετες που θεωρούμε ότι θίγουν τους ανθρώπους στους οποίους αναφέρονται. Αν το συγκεκριμένο άτομο έχει επαγγελματικές ή άλλες διαφορές με τους εκδότες ή τους δημοσιογράφους, παρακαλούμε να μη χρησιμοποιεί το παρόν ιστολόγιο για τα απωθημένα του.