Μητρόπολη Σερβίων και Κοζάνης: Άφιξη της κάρας του Οσίου Αλεξίου

Ανακοινώνεται ότι την Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010 και ώρα 5.30 το απόγευμα θα φθάσει στον ΙΝ της Παναγίας Φανερωμένης Κοζάνης η τίμια κάρα του Οσίου Αλεξίου, του ανθρώπου του Θεού, από την Ιερά Μονή Αγ Λαύρας Καλαβρύτων. Η τίμια κάρα θα παραμείνει στο Ναό μέχρι την Κυριακή 28 Φεβρουαρίου και θα τελεστούν οι εξής ιερές ακολουθίες: 

24 ΤΕΤΑΡΤΗ 

5.30 μμ. Υποδοχή της τίμιας κάρας 

5.45 μμ. Μέγα Απόδειπνο – Χαιρετισμοί του οσίου Αλεξίου 

25 ΠΕΜΠΤΗ 

7.00 πμ. Όρθρος – Ώρες – Εσπερινός με προηγιασμένη Θ. Λειτουργία 

5.30 μμ. Μέγα Απόδειπνο – Ευχέλαιο 

26 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 

7.00 πμ. Όρθρος – Ώρες – Εσπερινός με προηγιασμένη Θ. Λειτουργία 

7.30 μμ. Οι Β’ Χαιρετισμοί της Θεοτόκου 

9.30 μμ. ΑΓΡΥΠΝΙΑ 

27 ΣΑΒΒΑΤΟ

7.00 πμ. Όρθρος – Θ. Λειτουργία 

5.30 μμ. Μ. Εσπερινός με αρτοκλασία 

28 ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά), 

7.00 πμ. Όρθρος – Θ. Λειτουργία 

10.30 πμ. Αναχώρηση της τίμιας κάρας. 

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΙΟΣ 

Γεννήθηκε στη Ρώμη από πατέρα γερουσιαστή και μητέρα αριστοκράτισσα. Αλλ' αυτά βέβαια δεν είχαν καμιά σημασία για τον Αλέξιο. Όταν ήλθε σε ηλικία, για να μη δυσαρεστήσει τους γονείς του, δέχθηκε να νυμφευθεί. Αλλά την τελευταία στιγμή, αμέσως μετά το γάμο, παράτησε τη νύφη και έφυγε. Μπήκε σ’ ένα πλοίο και πήγε στην Έδεσσα της Συρίας. Εκεί ντύθηκε φτωχικά κι έκανε το ζητιάνο. Συνήθιζε να κάθεται έξω από την Εκκλησία, κάτω από μια εικόνα της Παναγίας. Μια μέρα, περνώντας από κει ένας ιερέας, είδε να λαμποκοπά η εικόνα κι άκουσε μια φωνή να του λέει: «Ετοιμάστε κάπου να μείνει τούτος ο φτωχός δούλος μου». Αυτό έγινε γνωστό στην πόλη, κι όλοι έτρεχαν για να δουν το φτωχό ζητιάνο. Τότε ο Αλέξιος, για να γλιτώσει από τον κόσμο, έφυγε πάλι και χάθηκε. Μπήκε σ’ ένα πλοίο για να πάει στην Ταρσό, μα η τρικυμία, που σηκώθηκε στη θάλασσα, παρέσυρε το πλοίο και το έφερε στις ακτές της Ιταλίας. Έτσι ο Αλέξιος, βρίσκεται πάλι στη Ρώμη. Μια μέρα συναντά στο δρόμο τον πατέρα του. Εκείνος δεν τον αναγνώρισε κι ο Αλέξιος του ζητάει κάπου να μείνει σε μια γωνιά του αρχοντικού του. Ο πατέρας, πονεμένος που είχε χάσει το παιδί του, δεν του αρνήθηκε. τον έβαλε λοιπόν να μείνει σ’ ένα μικρό δωμάτιο κάτω από τη σκάλα του σπιτιού του και τον παρακάλεσε να προσεύχεται για το γυρισμό του χαμένου παιδιού του. Δεκαεφτά χρόνια έμεινε ό άγιος Αλέξιος κάτω από τη σκάλα του πατρικού του σπιτιού. Ολωσδιόλου άγνωστος απ’ όλους. Έμπαιναν κι έβγαιναν οι γονείς του κι η γυναίκα του, κλαμένοι για τον άνθρωπό τους, που τον είχαν χάσει χωρίς να μπορούν να μάθουν που βρίσκεται. Έμπαιναν κι έβγαιναν οι υπηρέτες κι έβλεπαν περιφρονητικά το φτωχό ζητιάνο. Ό Άγιος σιωπά και κλαίει κι αυτός μέσα του, και για την αγάπη του Χριστού πνίγει την αγάπη του για τα πιο δικά του πρόσωπα. Ο Θεός, όταν ήλθε ο καιρός, του φανέρωσε τη μέρα της θανής του και του είπε να γράψει σ’ ένα χαρτί το όνομά του. Όταν οι γονείς του τον βρήκαν νεκρό, διάβασαν στο χαρτί πού κρατούσε στα χέρια του: «Εγώ είμαι το παιδί σας ο Αλέξιος»