Απολησμόνησαν σοσιαλισμό

Του Βασίλη Μαγκλάρα

Κι’ αν «οι καιροί ου μενετοί», εμείς ψηλά – αγναντεύουμε και χαμηλά κοιτάμε, ψάχνοντας μέσα στ’ άχυρα να βρούμε τον καρπό μας. Γυρεύουμε το «είναι» μας, γυρεύουμε το βιό μας και χάσαμε στο ψάξιμο το νου και λογισμό μας. Μετράμε μήνες άδικους σε χρόνια κολασμένα και χάσαμε τις μέρες μας σε δόσεις στη μιζέρια.  

                              

   Κατάλαβες καλέ μου φίλε, σ’ αυτό τον Τόπο η Κλιματική Αλλαγή δεν επηρέασε τόσο τη Φύση, όσο τον άνθρωπο. Αν, το λένε Κλιματική Αλλαγή αυτό το πράμα, που μάρανε τα όνειρα των νέων και μίσεψαν. Που βύθισε σε αδιέξοδα τα καλοστημένα νοικοκυριά, όταν τους άδειασαν τον ιδρώτα τους για να ανακεφαλεοποιήσουν την πιστοληπτική τους ρευστότητα. Που στράγγισαν ακόμα και το δάκρυ των απόμαχων μέσα από Δικαστικές φιοριτούρες παρά τις πολιτικές τους Υποσχέσεις – Δεσμεύσεις. Που ξέκαναν με συνοπτικές διαδικασίες την υπαρξιακή μας υπόσταση, στο όνομα μιας Οικονομικής Κρίσης, που διευκόλυνε την άνευ όρων και ορίων ΥΠΟΤΑΓΗ μας.                                                                                                                      

   Ναι βρε φίλε, πιο πολύ απευθύνομαι σε σένα. Σε σένα που σπαράζεις στο χειροκρότημα και αθροίζεις τη φωνή σου στην οχλοβοή, στη θέα των Διαχειριστών σου. Σε σένα τον ασπρομάλλη με τα ροζιασμένα χέρια και την λιπόσαρκη κυρία με την ξελιγωμένη λατρεία που με άκρατο ενθουσιασμό ανοίγει την αγκαλιά της, δηλώνοντας την υποτέλειά σας. Την υποτέλειά σας σε μια Δημοκρατία, που αν δεν μας εξοντώνει, μας ανέχεται για τους δικούς της μύχιους λόγους. Το γεγονός ότι την πρώτη του μηνός, σου φεύγει ο μισός μισθός σε καθυστερημένους λογαριασμούς και στις δέκα ψάχνεις το όριο της πιστωτικής σου, αυτό δεν σου λέει ΤΙΠΟΤΑ;                                                                                                                                  

   Τίποτα βρε αδερφέ, εσένα σ’ ενδιαφέρει το πολιτικό σου ΣΚΟΡ. Τα παραταξιακά σου ποσοστά να παν καλά κι’ αν η κατσαρόλα σου υποαπασχολείται, το Μοναστήρι ναν’ καλά… Εσύ ως γνήσιος Ακροδεξιός, Δεξιός, Κεντροδεξιός, Φιλελεύθερος (;), Κεντρώος, Κεντροαριστερός, Αριστερός, δηλώνεις την ταυτότητά σου και την περηφάνια σου. Μου κάνει όμως εντύπωση ότι μέσα σ’ όλη αυτή την ονοματολογία που χαρακτηρίζει τον καθένα λείπει ο όρος ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ. Ούτε σαν οικονομική άποψη, ούτε σαν κοινωνική έννοια, ούτε σαν πολιτική θεώρηση στην ανθρωπογεωγραφία μας. Χάθηκε εντελώς από την πολιτική μας ορολογία. Ακόμα και εκείνο το Πασόκ, που στο «λογότυπο» του το κύριο συνθετικό ήταν ο σοσιαλισμός, ούτε καν που το θυμάται. Αφήνει να διερωτώνται αν είναι Κεντροδεξιό, ή Κεντροαριστερό κόμμα, μήπως και αλιεύσει ψηφοφόρους εκατέρωθεν.                                                           

   Κάπως έτσι χάνονται οι ταυτότητες, μαζί με τις ιδεολογίες. Κάπως έτσι τα Λαϊκά Κινήματα που διεκδικούν τη θέση τους στον ΗΛΙΟ, υποχρεώνονται στην επικράτηση της σκιάς και των συμβιβασμών. Με συμβιβασμένους όμως, το μόνο που μπορείς να πετύχεις είναι πολίτες συμβατούς στην εξουσία. Και έτσι χάνεται η «μπάλα». Όταν μάλιστα δεν περιφρουρείς στις εσωκομματικές σου διαδικασίες, έστω την κομματική σου ακεραιότητα από τα μητρώα μελών και την εξαργυρώνεις με τρίευρα στον καθένα, τότε κινδυνεύεις να ετεροκαθορίζεσαι στη βουλιμία των προσελθόντων. Το πρόσχημα για μεγαλύτερη συμμετοχή που θα μεγαλώσει το κόμμα, είναι απλά ένας αριθμός. Ένα συγκρίσιμο νούμερο. Όμως στο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ, τους ανθρώπους δεν τους μετράμε με νούμερα και αριθμούς, αλλά με τις αξίες που θα ορίζουν μια Δίκαιη Κοινωνία.                                                                             

   Μαγκλάρας Βασίλης 18/10/2024                                                                                                                                         magklarasvas@yahoo.gr