Σύλλογος Γυναικών Πτολεμαίδας μελος της Ο.Γ.Ε.

8 Μάρτη 2020  Ημέρα συμβιβασμού ή αγωνιστικών δράσεων;

Σήμερα 8 Μάρτη, Παγκόσμια Μέρα της γυναίκας, οι γυναικείοι σύλλογοι και ομάδες της ΟΓΕ απευθύνουμε θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό σε όλες τις εργαζόμενες και τις άνεργες γυναίκες, τις αυτοαπασχολούμενες της πόλης και της υπαίθρου, στις νέες μητέρες, στις φοιτήτριες, στις συνταξιούχους, στις μετανάστριες και τις πρόσφυγες. Ιδιαίτερα αυτές τις ώρες το μυαλό μας βρίσκεται στις χιλιάδες ξεριζωμένες οικογένειες, που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στα σύνορα στον Έβρο και στα νησιά του Αιγαίου. Από τη σημερινή μας συγκέντρωση εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας έμπρακτα στις γυναίκες πρόσφυγες και μετανάστριες που μαζί με τα παιδιά τους εγκλωβίζονται στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τα παζάρια της τούρκικης κυβέρνησης με την ΕΕ, το ΝΑΤΟ.  Αυτοί που διαμελίζουν χώρες και ξεριζώνουν τους λαούς, τώρα λυπούνται για τους πρόσφυγες. Έχουν συμβάλλει στην αποσταθεροποίηση της περιοχής, έχουν ενισχύσει την τούρκικη επιθετικότητα. Θεωρούν “δίκαιη” την εισβολή της Τουρκίας στο Ιντλίμπ και δίνουν άλλοθι στον Ερντογάν να χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες και μετανάστες για τις επιδιώξεις της τουρκικής άρχουσας τάξης. Και φυσικά αυτοί οι επικίνδυνοι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί έχουν την στήριξη των ελληνικών κυβερνήσεων, που εμπλέκουν παραπέρα τη χώρα μας και τη μετατρέπουν σε μαγνήτη επιθέσεων, σε ορμητήριο για το μακέλεμα άλλων λαών. Πρόσφατα η Ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε να στείλει Patriot  στη Σαουδική

Αραβία, στρατιωτικό προσωπικό στη Λιβύη και μια φρεγάτα στα στενά του Ορμούζ. Την ίδια ώρα που στα νοσοκομεία μας δεν έχουν αντισηπτικά και μάσκες για να αντιμετωπίσουν τον κορονοϊο.

 Ξέρουμε πολύ καλα, πως καμιά μάνα δεν φορτώνεται στην πλάτη τα παιδιά της, περπατώντας χιλιάδες χιλιόμετρα, ταξιδεύοντας σε σάπιες βάρκες, εκτός αν τρέχει να γλιτώσει από κάτι φοβερό. 

Εχθρός του λαού δεν είναι οι ξεριζωμένοι αλλά αυτοί που ανάβουν τη φωτιά του πολέμου για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Και μάλιστα η κατάσταση κινδυνεύει να περιπλακεί με την εμπλοκή ΝΑΤΟ και FRONTEX στη φύλαξη των ελληνικών συνόρων. Αυτοί που επιδιώκουν να στρέψουν τον ελληνικό λαό κατά των θυμάτων, προσφύγων και μεταναστών, γίνονται τελικά ο καλύτερος σύμμαχος αυτών που δημιουργούν και συντηρούν το πρόβλημα. 

Η αναγκαία φύλαξη των συνόρων στον Έβρο δεν μπορεί να χρησιμοποιείται για να νομιμοποιούνται ακροδεξιές φωνές Απευθύνουμε κάλεσμα στις γυναίκες για να απομονώσουν τόσο τον εθνικισμό και την καταστολή όσο και την επικίνδυνη θεωρία των “ανοιχτών συνόρων”.

Για να δυναμώσουν τον αγώνα για να απαλλαγούμε από το βραχνά ΝΑΤΟ, ΕΕ, κυβερνήσεων, μονοπωλίων που μας καταδικάζουν σε μια ζωή με ανασφάλεια, πολέμους, προσφυγιά, καταπίεση και εκμετάλλευση. Απαιτούμε κατάργηση των κανονισμών του Δουβλίνου και της κοινής δήλωσης ΕΕ –Τουρκίας, που μετατρέπουν την Ελλάδα σε αποθήκη ψυχών. Να κλείσουν όλα τα hot spots στα νησιά του Αιγαίου και να μη δημιουργηθούν νέα, ούτε κλειστά, ούτε ανοιχτά. Τώρα η ΕΕ και ο ΟΗΕ να οργανώσουν διαδικασίες υποβολής αιτήσεων ασύλου μέσα στην Τουρκία και στα σύνορα με την Ελλάδα και στα σύνορα με τη Συρία και απευθείας να μεταβούν οι πρόσφυγες στις χώρες προορισμού τους. Να σταματήσει τώρα κάθε συμμετοχή, στήριξη και εμπλοκή της Ελλάδας στις ενέργειες και τις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, που στηρίζουν την εισβολή της Τουρκίας στη Συρία, τις επεμβάσεις στη Λιβύη, διαιωνίζοντας τον πόλεμο και τις καταστροφές.  Άμεσα να απεγκλωβιστούν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες από τα νησιά και με γρήγορες διαδικασίες να πάνε στις χώρες προορισμού τους. Η πολιτική που χτυπάει τον πρόσφυγα και τον μετανάστη, που έχει καταντήσει τη χώρα Νατοϊκο ορμητήριο, είναι η ίδια που στερεί από τις γυναίκες τα σύγχρονα δικαιώματα τους.

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες 

     Σήμερα 110 χρόνια από την καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας στο Συνέδριο των σοσιαλιστριών γυναικών, τιμάμε τους αγώνες των εργατριών των προηγούμενων αιώνων. Αυτοί οι αγώνες εξακολουθούν και σήμερα να φωτίζουν το δρόμο μας για μια ζωή με ισότιμα δικαιώματα στην εργασία, στη μόρφωση, στην προστασία της μητρότητας. Ας σκεφτούμε: Τον 21ο αιώνα, η ραγδαία επιστημονική, τεχνολογική πρόοδος  μπορεί να εξασφαλίσει σταθερή δουλειά σε όλες και όλους, με σταθερό ωράριο και λιγότερες ώρες δουλειάς, αλλά αυξήσεις στους μισθούς. Η αυτοματοποίηση μπορεί να αξιοποιηθεί για την απαλλαγή της γυναίκας και όλων των εργαζομένων από βαριές, μονότονες και ανθυγιεινές εργασίες. Όμως, σήμερα οι εργάτριες στα εργοστάσια των τροφίμων δουλεύουν όρθιες για πάνω από 8 ώρες σε συνθήκες ακραίου ψύχους ή ζέστης, μωρομάνες που κάνουν βραδινές βάρδιες, γυναίκες στο εμπόριο που ξεφορτώνουν ολόκληρα φορτηγά μόνες τους. Με βάση τις τεράστιες δυνατότητες της εποχής μας, ας προβληματιστούμε:

Γιατί μια θέση εργασίας μοιράζεται σε 2-3 ανθρώπους με προγράμματα, αντί να έχουν όλες και όλοι μια σταθερή εργασία, με βάση το αντικείμενο των σπουδών τους;

Γιατί υπάρχουν εργατικά ατυχήματα εργαζόμενων γυναικών και ανδρών στους Δήμους, στα εργοστάσια, στα ξενοδοχεία και αλλού, αντί για μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους εργασίας, μέτρα προστασίας του γυναικείου οργανισμού;

 Γιατί να τρέχουμε σαν τον ζογκλέρ για να προλάβουμε τις επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις, αντί να έχουμε περισσότερο ελεύθερο χρόνο που θα τον αξιοποιούμε δημιουργικά, ενώ ταυτόχρονα θα μπορούμε να συμμετέχουμε και στην κοινωνική δράση;

Γιατί αυτοί που κάνουν κουμάντο στην οικονομία,  οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, οι μεγαλοξενοδόχοι, οι μεγαλεμπόροι, οι κυβερνήσεις και οι διεθνείς οργανισμοί, όπως η ΕΕ, που τους υπηρετούν, αξιοποιούν τα επιστημονικά, τεχνολογικά επιτεύγματα για την εντατικοποίηση της δουλειάς, για να αυξάνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων, ιδιαίτερα των γυναικών. Οι ανάγκες των εργαζόμενων γυναικών σε όλη την ΕΕ σκοντάφτουν στην πολιτική που ακολουθούν πιστά όλες οι κυβερνήσεις, όπως και η ελληνική, ανεξάρτητα αν έχουν «νεοφιλελεύθερο» ή δήθεν αριστερό,  ή δεξιό πρόσημο. Όλοι αυτοί, με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, χύνουν υποκριτικά δάκρυα για την ισότητα των φύλων.

Και ρωτάμε…Θα επιβάλλουν με νόμο τη μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα για όλες τις γυναίκες;

Θα καταργήσουν κάθε μορφή ελαστικής εργασιακής σχέσης; Θα κατοχυρώσουν την Κυριακάτικη αργία;

Θα καταργήσουν την νυχτερινή εργασία των γυναικών στη βιομηχανία; Θα μειώσουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα 55 χρόνια για τις γυναίκες και στα 60 χρόνια για τους άνδρες; Στα 50 και 55 για όσες και όσους εργάζονται σε Βαρέα Ανθυγιεινά Επαγγέλματα, με αξιοπρεπής συντάξεις;

Θα αναγνωρίσουν τον κοινωνικό ρόλο της μητρότητας με ουσιαστικά μέτρα στήριξης από το κράτος για την εργαζόμενη μητέρα;

ΟΧΙ….. Γιατί η περιβόητη ισότητα, η «ευελιξία», η «κινητικότητα», οι “ίσες ευκαιρίες” γυναικών και ανδρών είναι οι αντιδραστικοί κανόνες ζωής

που επιβάλουν τα μονοπώλια και οι κυβερνήσεις τους για να ενισχύσουν την ισότητα στην εκμετάλλευση και στην εργασιακή ζούγκλα.

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,

Η προώθηση από κεφάλαιο - ΕΕ - κυβερνήσεις των «πράσινων» σχεδίων «απολιγνιτοποίησης», με το κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων και ορυχείων στην περιοχή μας, θα έχει τραγικές συνέπειες για το λαό της Δυτικής Μακεδονίας. Είναι κάτι για το οποίο δεν αμφιβάλλει κανένας.

Ιδιαίτερα αποκαλυπτική είναι και η στοίχιση των αστικών κομμάτων και των παρατάξεών τους για τη μετατροπή της Δυτικής Μακεδονίας σε «ειδική οικονομική ζώνη», δηλαδή σε «γκέτο» φτηνής εργατικής δύναμης και σε «όαση» φοροασυλίας για το μεγάλο κεφάλαιο, με fast track διαδικασίες που δεν θα λογαριάζουν ούτε τη στοιχειώδη προστασία της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος. Ολοι τους θέλουν να δημιουργήσουν «φιλικό επενδυτικό περιβάλλον» για το μεγάλο κεφάλαιο και εχθρικό έδαφος για τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Ο λαός της Δυτικής Μακεδονίας είναι ανάγκη να τους γυρίσει την πλάτη, να μη δεχτεί να γίνει «διαπραγματευτικό χαρτί» και «σάκος του μποξ» στα σχέδια του κεφαλαίου.

Να υψώσει στον αγώνα του τη δικιά του σημαία, με τα δικά του αιτήματα: 

Να διεκδικήσει επίσης την αξιοποίηση των διαθέσιμων σύγχρονων τεχνικών και τεχνολογικών λύσεων για να γίνεται το ενεργειακό μείγμα συνεχώς αποδοτικότερο και πιο φιλικό στο περιβάλλον, στο πλαίσιο ενός δρόμου ανάπτυξης που θα καλύπτει τις σύγχρονες λαϊκές - κοινωνικές ανάγκες και όχι τα κέρδη των μονοπωλιακών κολοσσών στην Ενέργεια και σε όλους τους τομείς της οικονομίας.

Ο Σύλλογος Γυναικών Πτολεμαίδας, δεν θα μπορούσε να λείπει από το συντονιστικό που έχει συσταθεί και απαρτίζεται από εργατικά σωματεία και φορείς του τόπου μας αλλά και ευρύτερα, απ’ όλη την Δυτική Μακεδονία, δείχνοντας έτσι και έμπρακτα την συμπαράστασή μας. 

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ: 

Κανένα κλείσιμο μονάδων και ορυχείων. Όχι στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ ΑΕ. Όχι στο ξεπούλημα του ΑΔΜΗΕ - ΔΕΔΔΗΕ.

• Αντικατάσταση των παλιών θερμικών μονάδων με σύγχρονους λιγνιτικούς σταθμούς με αυξημένο βαθμό απόδοσης και πιο φιλικούς προς το περιβάλλον. Περιβαλλοντική αναβάθμιση των υφιστάμενων σε λειτουργία σταθμών.

• Όχι στις απολύσεις. Να μη χαθεί καμία θέση εργασίας. Μόνιμη και σταθερή δουλειά. Κατάργηση του δουλεμπορίου των εργολαβιών.

• Ρεύμα και τηλεθέρμανση φθηνά για το λαό. Καμία διακοπή ρεύματος σε εργατική - λαϊκή οικογένεια. Ολοκλήρωση των μετεγκαταστάσεων, καμία επιστροφή χρημάτων από τις αποζημιώσεις. Μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος».

Είναι ανάγκη περισσότεροι εργαζόμενοι, άνεργοι, βιοπαλαιστές αγρότες και αυτοαπασχολούμενοι, μαζικοί φορείς, σωματεία, σύλλογοι, να πυκνώσουν της γραμμές του Συντονιστικού των εργατικών σωματείων και μαζικών φορέων που έχει συγκροτηθεί. Είναι το δικό τους όπλο, με τις δικές τους σημαίες, με τα δικά τους αιτήματα. Εδώ βρίσκεται το πραγματικό κέντρο του αγώνα.

Κυβέρνηση – ΕΕ – κεφάλαιο σπείρανε ανέμους, θα θερίσουν θύελλες!!

ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΡΙΕΣ

Δεν συμβιβαζόμαστε με τις "ίσες ευκαιρίες" στην εργασιακή ζούγκλα και στην ατελείωτη τρεχάλα.

Δεν συμφιλιωνόμαστε με την εργασία χωρίς δικαιώματα, δηλαδή χωρίς επιδόματα γάμου, λοχείας, ασθένειας, ανεργίας, χωρίς άδειες για την προστασία της εργαζόμενης εγκύου και μητέρας. Με τις πετσοκομμένες δαπάνες για κοινωνικές υπηρεσίες και υποδομές για την Υγεία, Πρόνοια, με 1ο θύμα την Πρόληψη, με την ενίσχυση της επιχειρηματικής λειτουργίας στο χώρο της Υγείας, που μετατρέπει σε πανάκριβο εμπόρευμα τις αναγκαίες ιατρικές, διαγνωστικές, προληπτικές εξετάσεις».

- Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλες και όλους με πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα. 

- Ενιαίο, καθολικό αποκλειστικά Δηµόσιο και Δωρεάν σύγχρονο σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, Προληπτικής και Επείγουσας ιατρικής, για όλες και όλους, χωρίς καμιά άλλη προϋπόθεση. Δωρεάν χορήγηση φαρμάκων.

- Επίδομα γέννησης σε όλες, ανεξάρτητα από άλλες προϋποθέσεις, από τον κρατικό προϋπολογισμό. Κάλυψη όλων των εξόδων προγεννητικού ελέγχου, ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και τοκετού από το κράτος.

- Αποκλειστικά δηµόσιες, δωρεάν και αναβαθμισμένες δομές Προσχολικής Αγωγής. Να γίνονται δεκτά στους δημοτικούς παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς όλα τα παιδιά, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, χωρίς τροφεία και άλλη οικονομική επιβάρυνση των γονιών. Δίχρονη Υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή για όλα τα παιδιά στα Δημόσια Νηπιαγωγεία, με χρηματοδότηση, με τις αναγκαίες σύγχρονες υποδομές και με μόνιμους διορισμούς, ώστε να καλύπτονται όλες οι ανάγκες με μόνιμο προσωπικό.

Ο Σύλλογος Γυναικών Πτολεμαίδας, καλεί τις γυναίκες του καθημερινού μόχθου να μη συμφιλιωθούν με μια ζωή γεμάτη υποχρεώσεις, με «ίσες τάχα ευκαιρίες» αντί για σύγχρονα κοινωνικά δικαιώματα για όλες και όλους. Να απορρίψουμε το μονόδρομο μιας ζωής με ευκαιριακά «επιδόματα» και κουπόνια, με την αγωνιστική μας στάση και τη διεκδίκηση για τις σύγχρονες ανάγκες μας. Έτσι τιμάμε σήμερα το αγωνιστικό μήνυμα της 8ης Μάρτη. Η ΟΓΕ καλεί κάθε γυναίκα να μην ανεχτεί να λερώνεται το σύγχρονο μήνυμα της 8ης Μάρτη από όσους και όσες έχουν βάλει την υπογραφή τους στο αντιλαϊκό, αντεργατικό οπλοστάσιο. Να μην επιτρέψουμε η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας να γίνει «πλυντήριο» της αντιλαϊκής πολιτικής της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ, όπως και των προηγούμενων, ΣΥΡΙΖΑ του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, που τη ντύνουν με το δήθεν προοδευτικό μανδύα της ισότητας των φύλων. Δεν τους έπιασε ο πόνος για να ανακουφιστεί η γυναίκα της λαϊκής οικογένειας. Δεν έχουν πρόθεση να μας απαλλάξουν από το βάρος της φροντίδας των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ΑΜΕΑ, του νοικοκυριού που πέφτει στις πλάτες μας. Παραμένει ουσιαστικά ατομική υπόθεση ό,τι θα έπρεπε να είναι κοινωνική υποχρέωση και ευθύνη. Αφού η κρατική προστασία είναι πολύ πίσω από τις ανάγκες και αποτελεί ένα «ελάχιστο» δίχτυ για την εκτόνωση της λαϊκής δυσαρέσκειας. Εξακολουθούν να λογαριάζουν τις ανάγκες προστασίας της μητρότητας, της οικογένειας με τη λογική του «κόστους» για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Αυτό καθορίζει και την ανάπτυξη υπηρεσιών και δομών φροντίδας των βρεφών και νηπίων, καθώς και των ηλικιωμένων στα κράτη – μέλη της ΕΕ.  Βέβαια, έχουν και στηρίγματα για να πείσουν τις γυναίκες να παραιτηθούν από τον αγώνα για σύγχρονα δικαιώματα. Πρόκειται για τις δήθεν “σύγχρονες” φεμινίστριες. Μέσα από την περιβόητη “φεμινιστική” απεργία καλούν τις εργαζόμενες και άνεργες να ενώσουν τις δυνάμεις τους με τις γυναίκες που εκπροσωπούν τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών μας.

      Τί σχέση έχουν οι εργαζόμενες και οι άνεργες κάθε ηλικίας που τσακίζονται τα δικαιώματά τους στην εργασία, την μητρότητα, τον ελεύθερο χρόνο

με τις γυναίκες που είναι μέτοχοι εταιριών, με τις γυναίκες που είναι σύζυγοι ή κόρες των μεγαλομετόχων;

      Τί σχέση έχει η γυναίκα πρόσφυγας και η βουλευτής που ψήφισε την παραπέρα εμπλοκή της χώρας μας στους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς που σπέρνουν τον πόλεμο και την προσφυγιά ; 

     Ποια είναι, όμως, η αιτία σύμφωνα με τις φεμινίστριες για τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών; Απαντούν ότι η αιτία είναι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, το ανδρικό φύλο που κυριαρχεί στην εξουσία, στην οικογένεια, σε κάθε πλευρά της κοινωνικής ζωής. Βγάζουν λάδι, δηλαδή, τη σύγχρονη εκμεταλλευτική κοινωνία, τους επιχειρηματικούς ομίλους, τα επιτελεία της ΕΕ και των κυβερνήσεων διαχρονικά, που εκπροσωπούνται τόσο από άνδρες, όσο από γυναίκες. Με την περιβόητη απεργία στο σπίτι, οι δυνάμεις αυτές λένε ότι πρέπει να βγει από την αφάνεια η “απλήρωτη δουλειά” των γυναικών για τη φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ΑμΕΑ, του σπιτιού.

      Τί προτείνουν; Όχι να απαλλαγεί η εργαζόμενη και άνεργη γυναίκα από τη σχεδόν ατομική αποκλειστική ευθύνη, με διεκδίκηση δημόσιων και δωρεών υπηρεσιών στήριξη και φροντίδας της οικογένειας….αλλά να μεταφερθεί το βάρος και στον άνδρα της εργατικής τάξης.

 Η αλήθεια είναι ότι οι φεμινιστικές οργανώσεις καλούν τις γυναίκες να συμβιβαστούν με την εκμετάλλευση στο χώρο δουλειάς και με τη φροντίδα του σπιτιού ως αποκλειστικά οικογενειακή ευθύνη. Οι προτάσεις τους είναι η “συντήρηση” της σημερινής βαρβαρότητας που βιώνουν γυναίκες και άνδρες, και όχι η ανατροπή της. Συναγωνίστριες και συναγωνιστές, Η επιδείνωση της θέσης των γυναικών δε συνδέεται μόνο με την ένταση της αντεργατικής – αντιλαϊκής επίθεσης. Σχετίζεται και με την κατάσταση του κινήματος που βρίσκεται πίσω από τις ανάγκες. Αυτή την κατάσταση έχουμε τη δύναμη να την ανατρέψουμε με τη συμμετοχή των γυναικών στο εργατικό, λαϊκό κίνημα, απορρίπτοντας τις σειρήνες της απογοήτευσης, της ηττοπάθειας, τους συμβιβασμού με τη μίζερη ζωή. Όπλο και διέξοδος για όλους και όλες εμάς είναι η κοινή συλλογική δράση και πάλη με τα εργατικά  σωματεία, με τις  Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα, με τις ενώσεις αυτοαπασχολούμενων, των φοιτητικών συλλόγων, τωνεκατοντάδων γυναικείων συλλόγων και ομάδων της ΟΓΕ σε όλη την Ελλάδα και η διεκδίκηση για όλα όσα μας ανήκουν και μας τα στερούν κυβερνήσεις και συμμαχίες κρατών όπως η ΕΕ, που υπηρετούν το καπιταλιστικό κέρδος. Ενώνουμε τις φωνές μας και συντονίζουμε τη δράση μας. Για μια ζωή με σύγχρονα δικαιώματα στην κοινωνική ζωή και δράση. Για μια ζωή χωρίς αναχρονιστικές προκαταλήψεις για το ρόλο της γυναίκας, για την ισοτιμία των δύο φύλων. Μόνο στην κοινωνία όπου:

 • Η εργασία θα έχει κοινωνικό χαρακτήρα και δε θα έχει σκοπό το κέρδος.

 • Η μητρότητα και η οικογένεια θα θεωρούνται κοινωνικό δικαίωμα και υποχρέωση και θα προστατεύονται πλήρως από το κράτος. 

• η γυναίκα θα έχει τον ελεύθερο χρόνο που δικαιούται και θα μπορεί να τον αξιοποιεί όπως θέλει, χωρίς να πληρώνει παντού… 

     Τότε και μόνο τότε θα κατακτήσουμε την πραγματική συμφιλίωση όλων των πλευρών της κοινωνικής ζωής της γυναίκας και του άνδρα. Από εμάς, από τις γυναίκες και άνδρες εργαζόμενους, εξαρτάται πόσο θα δυναμώσουν οι αγώνες που βάζουν μπροστά τις σύγχρονες ανάγκες μας και όχι τα κέρδη των λίγων. Σε αυτό το δρόμο συνεχίζουμε ανυποχώρητα. Έχουμε οδηγό μας το ελπιδοφόρο μήνυμα των μεγάλων γυναικείων εργατικών αγώνων. Ζήτω η 8η Μάρτη Παγκόσμια Ημέρα της Εργαζόμενης Γυναίκας».