Τοποθέτηση του Δημήτρη Πεκόπουλου σχετικά με την ανέγερση κλειστού κολυμβητηρίου στα Σέρβια

Του Δημήτρη Πεκόπουλου

Πολλά έχουν ακουστεί και γραφτεί τις τελευταίες ημέρες για την προγραμματική δήλωση του υποψήφιου Δημάρχου Σερβίων Βασίλη Κωνσταντόπουλου για την ανέγερση ενός κλειστού κολυμβητηρίου στα Σέρβια: «μη βιώσιμο», «φαραωνικό», «εκτός πραγματικότητας», ……. Δημοσιεύτηκαν μέχρι και εξειδικευμένες αναλύσεις περί μη βιωσιμότητας του εγχειρήματος!!!!
Ως μέλος της Δημοτικής Συνεργασίας θα ήθελα να τοποθετηθώ σχετικά:
Εμείς, λοιπόν, είπαμε με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους και λόγια ότι όραμά μας είναι να ζωντανέψει ο τόπος μας. Να γίνει καλύτερος. Να γίνει ελκυστικότερος. Να δώσει στα παιδιά του ίσες ευκαιρίες με τα παιδιά των αστικών κέντρων, για να ξεκινάνε από την ίδια αφετηρία με εκείνα. Να παρέχει υποδομές πολιτισμού και αθλητισμού για όλους. Και όταν λέμε όλους, εννοούμε όλους τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής, από το Βελβεντό ως το Λιβαδερό και την Ελάτη και τον Βαθύλακο. Με τις υφιστάμενες υποδομές, που πρέπει να τις διατηρήσουμε «ως κόρη οφθαλμού», αλλά και με άλλες συμπληρωματικές υποδομές λειτουργικά βιώσιμες. Μία από αυτές είναι κατά την άποψή μας και ένα κλειστό κολυμβητήριο. Για να σταματήσουν οι οικογένειες να «γράφουν» καθημερινά ατελείωτα χιλιόμετρα Σέρβια – Κοζάνη. Κατασκευασμένο προφανώς βάσει των νέων απαιτήσεων και οδηγιών της ΕΕ για δημόσια και δημοτικά κτίρια υψηλής ενεργειακής αποδοτικότητας, «μηδενικής σχεδόν ενεργειακής κατανάλωσης» - «zero energy buildings». Κατασκευασμένο σε μέγεθος επαρκές και διαχειριστικά αποτελεσματικό. Βρίσκοντας την απαραίτητη χρηματοδότηση από προγράμματα της ΓΓΑ και της ΕΕ.
Δεν θα πω εγώ σήμερα αν αυτό σημαίνει μία 25άρα δεξαμενή και μία μικρή εκμάθησης ή κάτι άλλο ή αν θα έχει διπλές ή μονές κερκίδες ή 5 ή 10 σειρών, κλπ. Η επαγγελματική μου εμπειρία ως μηχανολόγο μηχανικό με δίδαξε να βγάζω συμπεράσματα και να προχωρώ στις κατάλληλες ενέργειες επίτευξης ενός στόχου μετά από ανάλυση των δεδομένων και σύνθεση της βέλτιστης λύσης. Διότι έτσι πρέπει να σκεφτόμαστε και να λειτουργούμε αν θέλουμε να προχωράμε και όχι με αποφάσεις και συμπεράσματα «στο γόνατο».
Είμαι όμως πεπεισμένος ότι πρέπει να το προσπαθήσουμε. Η ενασχόλησή μου με τον αθλητισμό με δίδαξε ότι είναι μακρύς και δύσκολος ο δρόμος για να πετύχεις τον επόμενο στόχο. Και είναι άλλο τόσο δύσκολο να διατηρήσεις αυτό που έχεις καταφέρει.
Όμως, «μπορείς αν το θελήσεις, μπορείς αν το τολμήσεις, μπορείς αν το προσπαθήσεις».
Διότι μόνο έτσι, με πίστη στο ΟΡΑΜΑ και προσήλωση στους στόχους θα καταφέρουμε να φρενάρουμε και να γυρίσουμε από τον κατήφορο που έχει πάρει η περιοχή μας. Διαφορετικά, τον εύκολο δρόμο τον ξέρουμε… Εγώ όμως λέω ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ.
Και για την ιστορία, πριν 30 σχεδόν χρόνια βίωνα παρόμοιες καταστάσεις. Ως στέλεχος της ομάδας σχεδιασμού των έργων τηλεθέρμανσης, ειδικός στην μεταφορά θερμικής ενέργειας, ήμουνα από τους λίγους εκείνους που είχανε πιστέψει στο εγχείρημα αυτό. Εγχείρημα το οποίο είχε τότε περισσότερους εχθρούς από συμμάχους, στο οποίο όμως είχανε πιστέψει οι τότε δημοτικές αρχές και αποτελεί έκτοτε μια βιώσιμη πραγματικότητα.
Τίποτε δεν είναι εύκολο, όλα κατακτιούνται με πολλή προσπάθεια. ΌΤΙ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΙΛΑΜΕ ΟΜΩΣ, ΣΑΣ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΝΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΕΚΤΟΣ ΤΟΠΟΥ ΟΥΤΕ ΕΚΤΟΣ ΧΡΟΝΟΥ.