Toυ Σταύρου Στραβόλαιμου
Tο 2010 το ελληνικό δημόσιο είχε να καλύψει λήξεις παλαιότερων ομολόγων που μόνο το δίμηνο Απριλίου – Μαΐου έφταναν
τα 23,5 δισ. Η ημερομηνία ορόσημο ήταν η 19η Μαΐου 2010 - όταν έληγε
ομόλογο ύψους 8,5 δισ. Αν δεν μπορούσε να το αποπληρώσει η Ελλάδα, θα
χρεοκοπούσε βίαια την ίδια ημέρα. Μια εθνική τραγωδία, δεδομένου ότι το
πρωτογενές έλλειμμα βρισκόταν ακόμα τότε στα 24 δισ., όταν 30 δισ. ήταν
το συνολικό ετήσιο κόστος μισθών και συντάξεων δημοσίων υπαλλήλων.
Έτσι λοιπόν στις 3 Μαρτίου 2010 η Ελλάδα ανακοινώνει το τρίτο πακέτο
μέτρων. Όλοι ομολογούν ότι η χώρα έχει ανταποκριθεί και με το παραπάνω
στις υποχρεώσεις της. Σε αντίθεση όμως με τους κοινοτικούς
αξιωματούχους, το Παρίσι και την Ουάσιγκτον, το Βερολίνο κρατά ψυχρή
στάση, αποφεύγοντας ακόμη και την παροχή ξεκάθαρης πολιτικής στήριξης.
Οι αγορές δεν ηρεμούν. Τα spreads παραμένουν σε πολύ υψηλά επίπεδα. Το
ΔΝΤ δεν μπορούσε να καλύψει παρά μόνο ένα μικρό ποσοστό (περίπου 10-12
δισ.) των τεράστιων δανειοδοτικών αναγκών της χώρας για τους επόμενους
μήνες. Δημιουργείται η ανάγκη να οικοδομηθεί σε χρόνο μηδέν εναλλακτικός
μηχανισμός δανειοδότησης της Ελλάδας.
Μέσα σε χρόνο ρεκόρ για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, μέσα σε δύο μήνες, από τις αρχές Μαρτίου μέχρι τις αρχές Μαΐου 2010, ο Παπανδρέου, έχοντας να αντιμετωπίσει όλη την αναξιοπιστία της προηγούμενης κυβέρνησης και την επιφυλακτικότητα πολλών ευρωπαίων εταίρων…
α) διαπραγματεύτηκε και έπεισε την Ε.Ε. να δημιουργήσει από το μηδέν ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης για τη χρηματοδότηση της Ελλάδας,
β) διαπραγματεύτηκε και επέτυχε τη χρηματοδότηση της χώρας με το ιστορικά πρωτοφανές ποσό των 110 δισ. ευρώ,
γ) διαπραγματεύτηκε και απέφυγε, σε ασφυκτικά χρονικά περιθώρια ακόμη πιο επώδυνες λύσεις στο πλαίσιο του πρώτου Μνημονίου.
Είναι χαρακτηριστικό ότι τελικά η εκταμίευση της πρώτης δόσης του Μηχανισμού Στήριξης στην Ελλάδα, μετά από όλες τις απαραίτητες διαδικασίες έγκρισης (Ε.Ε. και ΔΝΤ) και τεχνική προεργασίας, ολοκληρώθηκε μόλις στις 18 Μαΐου 2010 το μεσημέρι. Λίγες μόνο ώρες πριν τη λήξη του ομολόγου των 8,5 δισ. στις 19 Μαΐου 2010.
Είναι προφανές τι πέτυχε ο Παπανδρέου σε ασφυκτικά χρονικά πλαίσια και τι πέτυχε ο Τσίπρας σε πέντε μήνες. Οι συγκρίσεις με την σημερινή «υπερήφανη διαπραγμάτευση» του ΣΥΡΙΖΑ, είναι υπέρ της περιόδου του 2010, τότε που εκείνος που ονομάστηκε Τσολάκογλου και προδότης έδωσε τη μάχη των μαχών για να μη βιώσει η χώρα τις συνέπειες μιας καταστροφής, μικρά δείγματα της οποίας βιώσαμε τώρα με κλειστές τις τράπεζες.
Μέσα σε χρόνο ρεκόρ για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, μέσα σε δύο μήνες, από τις αρχές Μαρτίου μέχρι τις αρχές Μαΐου 2010, ο Παπανδρέου, έχοντας να αντιμετωπίσει όλη την αναξιοπιστία της προηγούμενης κυβέρνησης και την επιφυλακτικότητα πολλών ευρωπαίων εταίρων…
α) διαπραγματεύτηκε και έπεισε την Ε.Ε. να δημιουργήσει από το μηδέν ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης για τη χρηματοδότηση της Ελλάδας,
β) διαπραγματεύτηκε και επέτυχε τη χρηματοδότηση της χώρας με το ιστορικά πρωτοφανές ποσό των 110 δισ. ευρώ,
γ) διαπραγματεύτηκε και απέφυγε, σε ασφυκτικά χρονικά περιθώρια ακόμη πιο επώδυνες λύσεις στο πλαίσιο του πρώτου Μνημονίου.
Είναι χαρακτηριστικό ότι τελικά η εκταμίευση της πρώτης δόσης του Μηχανισμού Στήριξης στην Ελλάδα, μετά από όλες τις απαραίτητες διαδικασίες έγκρισης (Ε.Ε. και ΔΝΤ) και τεχνική προεργασίας, ολοκληρώθηκε μόλις στις 18 Μαΐου 2010 το μεσημέρι. Λίγες μόνο ώρες πριν τη λήξη του ομολόγου των 8,5 δισ. στις 19 Μαΐου 2010.
Είναι προφανές τι πέτυχε ο Παπανδρέου σε ασφυκτικά χρονικά πλαίσια και τι πέτυχε ο Τσίπρας σε πέντε μήνες. Οι συγκρίσεις με την σημερινή «υπερήφανη διαπραγμάτευση» του ΣΥΡΙΖΑ, είναι υπέρ της περιόδου του 2010, τότε που εκείνος που ονομάστηκε Τσολάκογλου και προδότης έδωσε τη μάχη των μαχών για να μη βιώσει η χώρα τις συνέπειες μιας καταστροφής, μικρά δείγματα της οποίας βιώσαμε τώρα με κλειστές τις τράπεζες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου