Ξεβρασμένες ενοχές

Του Βασίλη Μαγκλάρα

Ήταν δυο μάτια, δυο μάτια τεράστια σ’ ένα πρόσωπο που δεν πολύ θυμάμαι αν ήταν παιδικό, αν ήταν άντρας-γυναίκα-μάνα. Θυμάμαι μόνο αυτά τα τεράστια μάτια που γύρισαν για κλάσματα του δευτερολέπτου και με κοίταξαν μέσα απ’ την τηλεοπτική οθόνη και χάθηκαν μέσα στο σωρό των ξεβρασμένων της γης τους… και της θάλασσας.                                

Με κοίταξαν… λες και ξέρανε ότι ήμουν εκεί στον τριθέσιο του σαλονιού μου κι’ απέστρεψαν το βλέμμα τους γρήγορα μη μου χαλάσουν τη διάθεση, μη διακόψουν τη βολή μου, μην ενοχλήσουν τη μακαριότητα του πάνω κόσμου.                                                                                            

 Ήταν δυο μάτια τεράστια που μόλις πρόλαβα να δω τις ενοχές, η τις ατέλειες του πολιτισμού μας, σ’ ένα υγρό αποτύπωμά τους στην ανθρωπότητα, που στρέφει παγερά αδιάφορη αλλού το κεφάλι της.                                                                                                                           

Και δεν ήταν η πρώτη και η μοναδική φορά. Χρόνια(!) τώρα αυτά τα μάτια μέσα από τις τηλεοράσεις, μέσα από τους φωτογραφικούς φακούς, μέσα από τα ανατριχιαστικά δελτία ειδήσεων, μας κοιτάζουν έξω από το περιθώριο του Κόσμου, ελπίζοντας να μεγαλώσει το πλάνο της ανθρωπιάς για να χωρέσουν κι’ αυτοί.                                                                                         

Αυτοί οι μετέωροι της ζωής, που βρίσκονται ένα βήμα μετά τη φρίκη που τους ξερίζωσε από τα χώματά τους και δύο πριν την απόρριψη των εκλεκτών της γης.                                                       

 Λαοί κρεμασμένοι στα σύννεφα που αφήνουν τα όνειρά τους στις καταιγίδες που τα παρασύρουν. Ανθρώπινα κομμάτια στοιβαγμένα στα σαπιοκάραβα των δουλεμπόρων που προκαλούν το θάνατο στο ντέρμπυ της ζωής τους. Ψυχές που δραπέτευσαν από την κόλαση αλλά δεν έπαψαν να συνεχίζουν κολασμένες «χωρίς ταυτότητα και δίχως αριθμό…».                                                                                                

 Έγινε η Μεσόγειος από θάλασσα επικοινωνίας των Λαών, μαύρη άβυσσος που απειλεί. Γέμισαν από τη μια οι ακτές της από κατατρεγμένους στις δουλεμπορικές  λίστες αναμονής και από την άλλη απελπισμένοι και ξεβρασμένα πτώματα. Μιλάμε για τον Μεσαίωνα με μια αποστροφή λες και απέχουμε πολύ από αυτόν, αν δεν τον ξεπεράσαμε σε σκοτεινιά.                      

Κι’ όμως μέχρι πριν λίγα χρόνια οι άνθρωποι ήταν στέρεοι στη ΓΗ τους, με τα όποια καθεστώτα και τις όποιες θρησκείες. Με τα όποια προβλήματα και τις όποιες ανησυχίες. Με τα καλά τους και τα κακά τους. Με τα γεωπολιτικά τους θέματα και τα γεωφυσικά τους αποθέματα. Ναι, μέσα απ’ όλα αυτά κατάφερναν και έβρισκαν τον δρόμο της συνεννόησης, έτσι ώστε να ισορροπούν με τις αρετές τους και τα χαρίσματά τους. Τι συνέβη και ξαφνικά ξύπνησε ο Κάϊν και όπλισε το χέρι τους…                                                                                                         

 Γιατί δεν μπορεί κάποιος «Κάϊν» όπλισε το αδελφοκτόνο χέρι. Κάποιος τους ξεχώρισε σε Χριστιανούς και Μουσουλμάνους. Κάποιος τους διαίρεσε σε Σιίτες και Σουνίτες. Κάποιος δημιούργησε τους Ταλιμπάν. Κάποιος πυροδότησε την Τζιχάντ. Κάποιος που τώρα κρύβεται πίσω από διακηρύξεις και κροκοδείλια δάκρυα για την ΕΙΡΗΝΗ, σχεδίασε την Αραβική Άνοιξη στο Μεσογειακό τόξο. Κάποιος διατηρεί ανοιχτή την Παλαιστινιακή πληγή. Κάποιος μερικά χρόνια νωρίτερα λες και τηρούσε οικογενειακή παράδοση έκανε δυο εισβολές στο Ιράκ και επανειλημμένες επιδρομές.                                                                                                                                 

Τότε να τιμωρηθεί ο Σαντάμ για τα δήθεν «χημικά όπλα» που δεν βρέθηκαν ποτέ. Σήμερα να εκδιωχθεί ο ανεξάρτητος  Άσαντ με την ίδια τάχα αφορμή. Απλά άλλαξε η μεθοδολογία και αντί να σταλεί το «ιππικό» εξοπλίζουμε την «αντιπολίτευση…» να τον ανατρέψει. Τώρα αν τα όπλα περνούν μέσω των μυστικών υπηρεσιών στα χέρια των «κακών» ISIS που εκτελούν εν ψυχρώ γυναικόπαιδα και καταστρέφουν μνημεία χιλιετιών του πολιτισμού μας- που μας το δείχνουν μέσα από υπέρ προβαλλόμενα βίντεο- ας ενοχληθεί λίγο και η Παγκόσμια Κοινότητα για να δικαιολογηθεί η πολεμική αρετή των όπλων μας…                                                                                                                              

 Και να ήταν μόνο αυτά; Με μια πολυσχιδή πρακτική στοχευόμενων συμφερόντων αφήνεται να αναδειχθούν, αν δεν δημιουργούνται εστίες ανωμαλίας, που επιδεινώνουν τη φτώχεια και την απειλή του θανάτου είτε από την πείνα, είτε από νεοσύστατους τρομοκράτες, που σφάζουν και λεηλατούν για να γίνει γνωστή η παρουσία τους. Έτσι από τις χώρες τις δυτικής Αφρικής που πρωτοστατεί το τσούρμο της Μπόκο Χαράμ φθάνουμε στην εμφύλιο- πολεμική ατμόσφαιρα των χωρών της Ερυθράς θάλασσας και συνεχίζουμε στην Ασιατική πλευρά μέχρι να συμπληρωθεί η ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ…                                                                                          

 Βέβαια ο «πολιτισμένος» κόσμος παίρνει (για τον εαυτό του)μέτρα κατά της τρομοκρατίας. Και βέβαια οι ανεπτυγμένες χώρες υψώνουν «τείχη» προστασίας των λαών τους, απ’ τους παρείσακτους της γης. Βλέπετε η καταγωγή απ’ τις χώρες του ήλιου που φώτισαν με τον πολιτισμό τους εδώ και χιλιάδες χρόνια την ανθρωπότητα, έγινε καταδίκη. Μια καταδίκη που αναγκάζει λαούς ολόκληρους να δραπετεύουν από την ΓΗ των προγόνων τους. Από την γενέτειρα ΓΗ, αφήνοντας πατρίδες, σύμβολα, δεσμούς, στο έλεος των καιρών.                                                      

 Ήταν δυο μάτια, δυο τεράστια μάτια που δεν θυμάμαι το πρόσωπό τους, πρόλαβα όμως να δω στο πληγωμένο βλέμμα τους τα ατέλειωτα γιατί, που τους ξέβρασαν σε μια ερημική ακτή μισοπεθαμένους. Αυτά τα αμείλικτα ΓΙΑΤΙ που μένουν αναπάντητα από τους Διεθνείς Οργανισμούς. Από την Παγκόσμια Κοινότητα και τις «ευαίσθητες» ηγεσίες της. Από όλους εμάς που αντιμετωπίζουμε την ανθρώπινη δυστυχία από τον τριθέσιο του σαλονιού μας προσφέροντας το ψυχικό μας πλεόνασμα σε ξεβρασμένες ενοχές.                                                                  

Μαγκλάρας Βασίλης                                                                                                                                              magklarasvas@yahoo.gr