Δήλωση Γιώργου Α. Παπανδρέουγια την πορεία της χώρας και τις ευθύνες των προοδευτικών δυνάμεων του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού

Ο Πρόεδρος του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Δημοκρατών Σοσιαλιστών, Γιώργος Α. Παπανδρέου, από το Πουατιέ όπου βρίσκεται και συμμετέχει στις εργασίες του Συνεδρίου του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, έκανε την ακόλουθη δήλωση για την πορεία της χώρας και τις ευθύνες των προοδευτικών δυνάμεων του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, της μεταρρυθμιστικής Αριστεράς, του πολιτικού φιλελευθερισμού και της πολιτικής οικολογίας:

Η χώρα, για άλλη μια φορά μετά το ξέσπασμα της πρωτοφανούς κρίσης το 2009, βρίσκεται σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη και καθοριστική φάση διαπραγματεύσεων με τους θεσμικούς δανειστές, από το αποτέλεσμα των οποίων θα καθοριστεί άμεσα η θέση και πορεία της στην Ευρώπη, αλλά και οι προοπτικές για την οικονομία και τους πολίτες ιδιαίτερα αυτών που χτυπήθηκαν περισσότερο από την κρίση.

Την ίδια ώρα, οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου είναι αποδυναμωμένες περισσότερο από ποτέ άλλοτε έναντι των πολιτών, καθώς δυσκολεύονται να καταθέσουν μια αξιόπιστη και ρεαλιστική πρόταση, ένα σχέδιο ελληνικό, για την οριστική έξοδο της χώρας από την κρίση. Ένα σχέδιο που θα διασφαλίζει την οικονομική της αυτοδυναμία και μια ισχυρή θέση στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας.

Μια πρόταση που θα θέτει θαρραλέα επί τάπητος τα πραγματικά ζητήματα και τις αιτίες που τα προκαλούν και ταλανίζουν την ελληνική οικονομία και κοινωνία.

Μια πρόταση που θα διασφαλίζει ταυτοχρόνως και τη θέση της χώρας στην ευρωζώνη και θα απομακρύνει οριστικά τον κίνδυνο της οικονομικής και κοινωνικής χρεοκοπίας.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, κάθε ημέρα που περνά, προσγειώνεται στη σκληρή πραγματικότητα του υπαρκτού αρνητικού – και συντηρητικού – συσχετισμού δυνάμεων στην Ευρώπη που θεωρούν πανάκεια τις πολιτικές λιτότητας, αλλά και των αδιεξόδων που δημιούργησαν με τις μυθοπλασίες και τις συνωμοσιολογίες τα προηγούμενα χρόνια. Μυθοπλασίες με τις οποίες δηλητηρίαζαν τους πολίτες, εγκλωβίζοντας παράλληλα τον πολιτικό διάλογο σε εσφαλμένα και παραπλανητικά διλήμματα.

Τώρα, σε βάρος της προοπτικής των Ελλήνων πολιτών, μαθαίνουν ότι τα μνημόνια δεν σκίζονται, ούτε καταργούνται με ένα άρθρο.

Ότι η εξάρτηση της χώρας μας είναι αποτέλεσμα ενός πολιτικο-οικονομικού συστήματος που αν δεν αλλάξει δεν θα μπορέσει η Ελλάδα ποτέ να εξασφαλίσει προϋποθέσεις οικονομικής αυτοδυναμίας, αλλά και αναπτυξιακής πορείας.

Ότι τα μνημόνια ακυρώνονται από την πραγματικότητα, όταν ως χώρα μπορείς πια να διασφαλίζεις από τις αγορές όσα χρειάζεσαι για να καλύψεις τις χρηματοδοτικές σου ανάγκες. Όπως ήδη έκαναν η Πορτογαλία και η Ιρλανδία.

Όπως όφειλε να κάνει και η κυβέρνηση Σαμαρά, η οποία «έσκιζε καθημερινά τα μνημόνια και έδιωχνε το ΔΝΤ» στα λόγια, χωρίς να φροντίσει για την έγκαιρη και σωστή προετοιμασία της χώρας, ενώ γνώριζε ότι το ευρωπαϊκό πρόγραμμα ολοκληρώνονταν το Δεκέμβριο του 2014.

Άφησε τη χώρα στο απόλυτο κενό, παραδομένη η ίδια στη στρατηγική της αριστερής παρένθεσης. Αδιαφορώντας για τις συνέπειες που θα προκαλούσε η έλλειψη ταμειακών διαθεσίμων, η αδυναμία πρόσβασης στις αγορές και η έλλειψη ενός προγράμματος.

Σήμερα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων, ενώ την ίδια ώρα καμία από τις υπάρχουσες κοινοβουλευτικές δυνάμεις δεν μπορεί να παρουσιάσει μια αξιόπιστη και ρεαλιστική πρόταση, ικανή να οδηγήσει τη χώρα στην επόμενη ημέρα.

Οι πολίτες αβέβαιοι για την επόμενη ημέρα, έχουν χάσει κάθε δημιουργική διάθεση και η οικονομία βυθίζεται ξανά σε ύφεση – χωρίς να έχουν ληφθεί καν υφεσιακά μέτρα – στο όνομα μιας αέναης διαπραγμάτευσης, η οποία υποτίθεται ότι είχε στόχο ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή, να αποφύγει υφεσιακά μέτρα που πνίγουν την ανάπτυξη.

Έτσι όμως, οδήγησε την οικονομία και πάλι στην ύφεση από την πίσω πόρτα.

Είναι αυτονόητο ότι, απαιτείται εδώ και τώρα να υπάρξει θετική κατάληξη στις διαπραγματεύσεις. Όλοι όσοι οδήγησαν τη χώρα στο αδιέξοδο με τις δικές τους επιλογές, οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Για πρώτη φορά μετά από τη Μεταπολίτευση, η Δημοκρατική Παράταξη έχει απολέσει τη δυνατότητα που είχε να παρεμβαίνει και να επηρεάζει την πορεία της χώρας.

Ο χώρος των δυνάμεων του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, της μεταρρυθμιστικής Αριστεράς, του πολιτικού φιλελευθερισμού και της πολιτικής οικολογίας, βρίσκεται διάσπαρτος και αποδυναμωμένος.

Και όμως, τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά είναι αναγκαία η ισχυρή παρουσία του στην πολιτική ζωή της χώρας.

Το ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών δημιουργήθηκε ακριβώς γιατί η πολιτική των υπαρχουσών δυνάμεων της Κεντροαριστεράς οδήγησε νομοτελειακά στη συρρίκνωση και το αδιέξοδο.
Η  ακύρωση  της σοσιαλιστικής ατζέντας μέσα από τον εναγκαλισμό με δυνάμεις της συντήρησης ήταν μια από τις κομβικές αιτίες για αυτή τη συρρίκνωση.
Η δημιουργία τεχνητών σχημάτων με φιλόδοξους τίτλους, χωρίς φιλόδοξους προοδευτικούς στόχους και περιεχόμενο, ήταν μια άλλη αιτία που ταύτισε τον προοδευτικό χώρο με τη νομή της εξουσίας.

Η απώλεια του ριζοσπαστισμού απέναντι στα κακώς κείμενα, τα διάφορα κατεστημένα, τις πελατειακές πρακτικές στη διαχείριση, αποδυνάμωσε τη δυναμική των αλλαγών και των προοδευτικών μεταρρυθμίσεων που ξεκίνησαν και είχε ανάγκη η χώρα για να σταθεί στις δικές της δυνάμεις.

Αντί να απελευθερώσει τις υγιείς παραγωγικές και δημιουργικές δυνάμεις της Ελληνικής κοινωνίας, ακολούθησε μια πορεία βολής και ενσωμάτωσής τους στις δομές ενός συγκεντρωτικού παρασιτικού πελατειακού κράτους και μιας μη βιώσιμης οικονομίας.

Αισθάνθηκε έτσι ο πολίτης, ότι αντί οι δυνάμεις της κεντροαριστεράς να παλέψουν για τη δημιουργία ενός κράτους που να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, να αξιοποιεί τον πλούτο της χώρας για τις ανάγκες των πολιτών, να αποκεντρώνει εξουσίες στις τοπικές κοινωνίες, βρέθηκε αιχμάλωτο των κάθε λογής μικρών ή μεγάλων συμφερόντων.

Η ταύτιση της φιλοευρωπαϊκής πολιτικής με ελιτίστικες προσεγγίσεις – όπως το φόβο απέναντι στη φωνή των πολιτών μέσω της άμεσης δημοκρατίας – πχ δημοψηφισμάτων, λειτούργησε καθοριστικά στην απώλεια της σχέσης εμπιστοσύνης του Ελληνικού λαού με τις ηγεσίες του χώρου.

Με αυτά τα δεδομένα, διαπραγματεύσεις κορυφής μεταξύ «παραγόντων», δεν θα οδηγήσουν στην ενδυνάμωση και τη διεύρυνση του χώρου. Είναι δυνατόν το ζητούμενο να είναι η συγκόλληση φθαρμένων λογικών και προσώπων που εκπροσωπούν ό,τι μας οδήγησε στη σημερινή κατάσταση;

Μεταξύ όσων πιστεύουν σήμερα στην κεντροαριστερά, υπάρχουν πολλοί που λένε: «Φτάνει πια!». Που διαφωνούν με την όποια συμπόρευση με τις συντηρητικές δυνάμεις, αλλά ούτε και εκφράζονται από τις κυβερνητικές λογικές και πρακτικές της ετερόκλητης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, ότι είναι επιτακτική ανάγκη, ότι είναι η ώρα της ανασύνταξη των δυνάμεων του προοδευτικού χώρου.

Ως φορέας ενός ξεκάθαρου προοδευτικού, λαϊκού, αλλά όχι λαϊκιστικού προσανατολισμού, το ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών, πρέπει και μπορεί να είναι ο καταλύτης για την ανασυγκρότηση των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού.

Το ΚΙΝΗΜΑ δημιουργήθηκε για να συντελέσει στη νέα σχέση με τον προοδευτικό πολίτη, που θα εξασφαλίζει την φωνή του, τη συμμετοχή του, την αυτοοργάνωση του, μακριά από τις δομές παραδοσιακών κομμάτων που θέλουν τον πολίτη πελάτη, το νέο να φωνάζει χωρίς να έχει ουσιαστική φωνή, και τον ψηφοφόρο εξαρτημένο, με τα αυτονόητα δικαιώματά του να μετατρέπονται σε εξυπηρετήσεις μεσαζόντων και τελικά, σε πολιτικές εξαρτήσεις.

Η ανασυγκρότηση είναι απολύτως αναγκαία, αλλά με αρχές, αξίες, ιδανικά, πολιτικές, με ήθος, χωρίς συνεννοήσεις παραγόντων κάτω από το τραπέζι και βεβαίως, χωρίς οποιονδήποτε υπηρέτησε συμφέροντα και το σύστημα.

Σε έναν διάλογο αρχών, για να επιτευχθεί ΑΥΤΗ η ενότητα, χωράνε όλοι όσοι πιστεύουν ειλικρινώς και ανταποκρίνονται σε αυτά τα δεδομένα.

Και χωράνε όλοι όσοι από το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ, το ΠΟΤΑΜΙ και τον ΣΥΡΙΖΑ επιθυμούν μια νέα συμφωνία αξιών.

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ενθαρρύνει και συμμετέχει στο διάλογο με όσες δυνάμεις του χώρου κινούνται σε μια προοδευτική μεταρρυθμιστική λογική.

Το ΚΙΝΗΜΑ και τα στελέχη του, έχουν δώσει δείγματα γραφής, πραγματικά εχέγγυα, έμπρακτες αποδείξεις, για την πατριωτική στάση που χρειάζεται ο τόπος και οι προοδευτικές δυνάμεις.

Προσωπικά, όπως πάντα, είμαι έτοιμος να αναλάβω συγκεκριμένες πρωτοβουλίες  για να ξεκινήσει ένας διάλογος επί τη βάση αρχών και αξιών. Ιδρύοντας το ΚΙΝΗΜΑ, επιχείρησα  μια τομή, μια ρήξη με τις κατεστημένες νοοτροπίες του χώρου. Και μαζί το έπραξαν τα στελέχη του, που ανέλαβαν και την πρωτοβουλία και τις ευθύνες τους.

Αυτή τη δύσκολη περίοδο, αλλά και τα επόμενα χρόνια, οι εξελίξεις δεν θα είναι προς το συμφέρον των πολιτών αν δεν υπάρξει μια υπεύθυνη, ριζοσπαστική, προοδευτική πρόταση.
Μια πρόταση που θα στηρίζεται από μια πλατιά πλειοψηφία μαχητών για τη δημοκρατία, τη λογοδοσία και την καταπολέμηση της ανισότητας.

Ας μη χάνουμε χρόνο. Ας παλέψουμε δυναμικά για μια ισχυρή, προοδευτική κοινωνική και πολιτική συμμαχία στο χώρο του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού.