Με ποιους τρόπους μπορεί να τιθασευτεί η ανεργία και τις είδους μέτρα πρέπει να ληφθούν για να μειωθεί δραστικά;

Tου Φίλιππου Σαχινίδη

“Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗ ΦΕΡΕΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΝΕΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ”

Έρευνα του κ. Δημήτρη Χατζηευθυμίου σχετικά με την ανεργία και οι θέσεις του κ. Φίλιππου Σαχινίδη. Η δημοσίευση έγινε στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΛΑΡΙΣΑΣ την Κυριακή 09 Φεβρουαρίου 2014.

09/02/2014

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ

Με ποιους τρόπους μπορεί να τιθασευτεί η ανεργία και τις είδους μέτρα πρέπει να ληφθούν για να μειωθεί δραστικά;

Χρειάζεται μια μονοθεματική κυβέρνηση που θα αντιμετωπίσει το ζήτημα. Οι Τράπεζες να χρηματοδοτήσουν νέες και καινοτόμες επιχειρήσεις, στις οποίες η Πολιτεία θα δώσει φορολογικά και άλλα κίνητρα. Και πάλι όμως θα χρειαστούν και ξένες επενδύσεις.
Η ιστορική εμπειρία,  έχει δείξει ότι στην καλύτερη οικονομικά περίοδο, όταν η Ελλάδα «έτρεχε» με ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 3% - 5%, κατά μέσο όρο δημιουργούνταν 50.000 νέες θέσεις εργασίας ετησίως. Με το ρυθμό αυτό λοιπόν, θα απαιτούνταν μια 20ετία για να απορροφηθεί το 1 εκ. ανέργων που δημιούργησε η κρίση. Αν λοιπόν επαναλάβουμε απλά τον εαυτό μας, στην ουσία είναι σαν να αποδεχόμαστε το πρόβλημα ως φυσικό φαινόμενο και να παραπέμπουμε τη λύση του στις ελληνικές καλένδες. Δεν αρκεί λοιπόν να επαναλάβουμε το εαυτό μας, αλλά να πολλαπλασιάσουμε τις επιδόσεις μας. Γι’ αυτό και έχω πει ότι θα έπρεπε ίσως να υπάρξει μια μονοθεματική κυβέρνηση, που θα ασχοληθεί δηλαδή μόνο με το πρόβλημα της ανεργίας. Διότι η ανάπτυξη από μόνη της δεν αρκεί. Μπορεί να έχεις ανάπτυξη χωρίς όμως αύξηση της απασχόλησης, τη λεγόμενη «jobless growth», δηλαδή άνεργη ανάπτυξη.

Και εξηγώ   γιατί: σήμερα το μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών επιχειρήσεων και βιομηχανιών λειτουργεί με λιγότερους υπαλλήλους και με εργαζόμενους οι οποίοι υποαπασχολούνται ή είναι μερικώς απασχολούμενοι, Αυτό σημαίνει πως ακόμη και αν βελτιωθούν οι οικονομικές συνθήκες, το πιθανότερο είναι απλά να αυξηθούν οι ώρες εργασίας των ίδιων εργαζόμενους ή αρκετοί από αυτούς να επιστρέψουν σε καθεστώς πλήρους απασχόλησης. Ενώ το ζητούμενο είναι να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, άρα να αυξηθούν οι παραγγελίες και ο κύκλος εργασιών των επιχειρήσεων, προφανώς να δημιουργηθούν και πολλές νέες επιχειρήσεις.

ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ

Ποιοι θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας; Τι είδους επενδύσεις πρέπει να γίνουν και από ποιους φορείς; Υπάρχει εδώ η άποψη ότι οι ξένες άμεσες επενδύσεις είναι εκείνες που θα βγάλουν την οικονομία από το τέλμα και θα δώσουν νέες δουλειές.

Θεωρώ ότι η Ελλάδα προσελκύει αυτή τη στιγμή κερδοσκοπικά κεφάλαια, που θέλουν να επιτύχουν τους στόχους τους μέσα σε 3-4 χρόνια και μετά να φύγουν, αναζητώντας αλλού ευκαιρίες. Καθώς λοιπόν δεν πρόκειται να εγκατασταθούν στη χώρα π.χ. μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες που θα δημιουργήσουν δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, η λύση που απομένει φαντάζει ως μονόδρομος. Και δεν είναι άλλη από τη μικρομεσαία επιχείρηση. Μάλιστα, δεν πρόκειται απλά για την «απάντηση» στο θέμα της ανεργίας, αλλά «ακουμπά» στο μοντέλο της οικονομίας που η χώρα θα –πρέπει να- οικοδομήσει.

«ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΜΕΤΡΑ ΑΝΤΙΣΥΜΒΑΤΙΚΑ»

Αν δημιουργηθούν 100.000 έως 150.000 νέες επιχειρήσεις, που θα απασχολούν από 3 έως 50 εργαζόμενους, θα αντιμετωπιστεί σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα της ανεργίας.

Πώς όμως θα συμβεί αυτό; Πρέπει να εφαρμοστούν  ορισμένα …αντισυμβατικά μέτρα, όπως:

- Η χρηματοδότηση των Τραπεζών πρέπει να στραφεί στις νέες επιχειρήσεις. Να ρισκάρουν, στηρίζοντας την καινοτομία και την ευρηματικότητα και να απεγκλωβιστούν από τις μη ανταγωνιστικές επιχειρήσεις.

- Η πολιτεία πρέπει να θεσπίσει αφορολόγητο π.χ. για 5 χρόνια για τις νέες και μικρές επιχειρήσεις.  Αυτή τη στιγμή υπάρχουν άνθρωποι και κεφάλαια που «κάθονται». Μια νέα επιχείρηση, που θα απασχολήσει 2-3 υπαλλήλους, συνιστά από μόνη της κέρδος για την ελληνική οικονομία και κοινωνίας. Αντί του επιδόματος ανεργίας, θα έχεις, έσοδα από ΦΠΑ, εισφορές που θα στηρίξουν το ασφαλιστικό σύστημα και αύξηση της κατανάλωσης. Μάλιστα είμαι υπέρ των μειωμένων εισφορών για τις νέες επιχειρήσεις.

- Η Αριστερά διακινεί έντονα τη λύση του «έσχατου εργοδότη», της ανάληψης δηλαδή μεγάλου μέρους της απασχόλησης από το ίδιο το κράτος. Αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει εφόσον έχεις τη δημοσιονομική δυνατότητα να το κάνεις. Έχει και το ΠΑΣΟΚ την ίδια λογική. Αρκεί όμως να μην είναι μικροκομματική. Διότι, αυτός που απασχολείται στα διάφορα 5μηνα, πρέπει να μάθει και κάτι για να μη χάσει τις δεξιότητές του και όχι απλά να βρεί αύριο-μεθαύριο την ευκαιρία να «τρουπώσει» στο δημόσιο.

Ακόμη όμως και αν συμβούν όλα αυτά, η χώρα έχει ανάγκη να προσελκύσει ξένες επενδύσεις της τάξης των 30 δις. ευρώ την επόμενη τριετία, πέρα και πάνω από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Για να συμβεί αυτό, οι ιδιώτες, είτε θα πρέπει να επενδύσουν σε καινούργιες δράσεις (άρα ισχύουν όσα ανέφερα και για τις μικρομεσαίες), είτε θα αγοράσουν τομείς και δραστηριότητες του κράτους που πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν. Όταν όμως ακούγονται πολιτικές φωνές που λένε ότι θα πάρουν πίσω τις ιδιωτικοποιήσεις, τότε κανείς δε θα έρθει να επενδύσει…