Τι σημαίνει καλή υποψηφιότητα;

Της Ιωάννας Κωσταρέλλα από το ΧΡΟΝΟ

Συνήθως όταν τα κόμματα αναζητούν την καλή υποψηφιότητα, τη συνδέουν άμεσα με την αναγνωρισιμότητα. Και κάπου εκεί περιορίζουν στην αναζήτηση τις επιλογές τους σε ανθρώπους που έχουν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο σχέση με τα μίντια. Κάπως έτσι προσπερνούν ανθρώπους που δεν έχουν δημοσιότητα, έχουν, όμως, τα στοιχεία εκείνα που θα τους επέτρεπαν να γίνουν οι κατάλληλοι για τη θέση.

Αν θέλαμε να προσλάβουμε κάποιον για τη θέση του δημάρχου και βγάζαμε μια αγγελία, τι θα ζητούσαμε; Να είναι γνωστός/ή, όμορφος και με χιούμορ; Μάλλον, όχι γιατί ούτε για παρέα, ούτε και για σχέση τον θέλουμε. Να έχει κάποιες στοιχειώδεις γνώσεις διοίκησης και μια γενικότερη κουλτούρα που να του επιτρέπει να διαχειρίζεται με αποτελεσματικό τρόπο τα του δήμου; Μάλλον, ναι.

Αφού, λοιπόν, ξέρουμε τι ζητάμε, γιατί δεν κάνουμε το ίδιο και όταν ψηφίζουμε, παρά επιλέγουμε να εμπιστευθούμε με την πολύτιμη ψήφο μας όποιον/α μας «γυαλίσει» για τους εντελώς λάθος λόγους;

Από την άλλη πάλι πότε θα μάθουν τα κόμματα στο κάστινγκ για τους υποψηφίους να βάζουν μπροστά και κάποια ουσιώδη ζητήματα, αντί να γέρνουν μονόμπαντα στην πλευρά των υποψηφιοτήτων που τραβούν το ενδιαφέρον για τους ίδιους λάθος λόγους;

Η εξέλιξη των πραγμάτων θυμίζει την ιστορία της κότας με το αυγό, αλλά και ο ψηφοφόρος έχει τις ευθύνες του.