Tου Δημήτρη Χρήστου, www.avgi.gr.- Για την αναδημοσίευση Νίκος Λαζαριώτης
Παρακολουθώντας
τις διεργασίες για την ανάδειξη υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ στις προσεχείς
εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης, γίνεται αντιληπτό ότι το τεράστιο
άνοιγμα της κοινωνίας προς τον ΣΥΡΙΖΑ, που τον έφερε στο ιστορικό 27%
και συγκλόνισε την Ευρώπη (και όχι μόνο), δεν έχει αναλυθεί σοβαρά και
κατά συνέπεια δεν βρίσκει την αντίστοιχη ανταπόκριση από τους
μηχανισμούς του κόμματος. Ενός κόμματος χωρίς κουλτούρα και ικανότητες
διακυβέρνησης χώρας, με ανεπτυγμένα σύνδρομα αντιπολίτευσης και
κινηματικών αντιδράσεων. Χρήσιμη προίκα, δεν λέω, αλλά μόνο με αυτά,
χωρίς ικανότητα κατάρτισης κυβερνητικού προγράμματος, σε αυτές μάλιστα
τις διεθνείς συνθήκες, την πιθανή εντολή διακυβέρνησης που θα λάβεις δεν
θα μπορέσεις να την κρατήσεις για πολύ.
Το να σε ψηφίσουν 1.655.042
πολίτες το 2012 σε σχέση με τους 313.231 το 2009 (άλμα 528%!) και ο
κομματικός σου μηχανισμός να μην αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να συναντήσει
όσο περισσότερους από αυτούς
τους πολίτες μπορεί, ώστε να εκφράζει γνήσια και αυθεντικά τους πόθους
για ένα καλύτερο αύριο, σε καθιστά ευάλωτο σαν τον γίγαντα με τα πήλινα
πόδια.
ΠΑΡ' ΟΤΙ είναι νωρίς
για συμπεράσματα, αρχίζει να φαίνεται στο επίπεδο των αυτοδιοικητικών
εκλογών πως αυτό το πανελλήνιο 27% δεν είναι στο τσεπάκι του ΣΥΡΙΖΑ,
όπως αφελώς νόμιζαν και εξακολουθούν να νομίζουν κάποιοι. Οι οργανώσεις
του κόμματος που κλήθηκαν να κάνουν τις καλύτερες δυνατές επιλογές στον
χώρο ευθύνης τους αποκαλύπτουν τις αδυναμίες που έχουν στις γειώσεις με
το κοινωνικό τους περιβάλλον και την άγνοια για τα χαρακτηριστικά του
μέσου ψηφοφόρου. Η φυσιολογική σε μεγάλο βαθμό εσωστρέφεια απέκτησε
παραλυτικά χαρακτηριστικά σε αρκετές περιπτώσεις, όπου η διαδικασία
επιλογών έγινε πεδίο εσωκομματικών αντιθέσεων και συγκρούσεων που δεν
αφορούν ούτε το κόμμα, ούτε πολύ περισσότερο την κοινωνία. Δυστυχώς,
παρ' ότι το ιδρυτικό συνέδριο και οι αποφάσεις του είναι νωπές, ο ΣΥΡΙΖΑ
δεν κατάφερε να απελευθερωθεί από τα υπόγεια και ανώγεια ρεύματα για
αλλαγή των εσωκομματικών συσχετισμών. Και αυτό θα μπορούσε να
χαρακτηριστεί φυσιολογικό για ένα τόσο νεαρό κόμμα, πλην όμως, η
ιστορική συγκυρία και οι ανάγκες του λαού δεν του δίνουν καμιά πίστωση
χρόνου.
ΜΗ ΒΙΑΣΤΕΙΤΕ να χαρακτηρίσετε τις κρίσεις ισοπεδωτικές
και άδικες, γιατί οι εξαιρέσεις που υπάρχουν δεν αρκούν για να
μετριάσουν τις δυσκολίες που αποκαλύφθηκαν. Οι εκλογές για την τοπική
αυτοδιοίκηση έχουν πολλές ιδιαιτερότητες και χωρίς ανοίγματα, συμμαχίες
και συμβιβασμούς, μόνο με "καθαρά" κομματικά σχήματα τύπου ΚΚΕ, βγαίνεις
εκτός αγώνα. Θέλουμε άφθαρτους και τίμιους, ακούς να λένε πολλοί.
Δηλαδή, από πού προκύπτει πως όλοι όσοι είναι μέλη του ΣΥΡΙΖΑ είναι
άφθαρτοι και τίμιοι, δίχως την παραμικρή ανθρώπινη αδυναμία; Από πού
προκύπτει και πώς τεκμηριώνεται πως αυτά τα "καλά παιδιά", είναι ικανά
να κυβερνήσουν έναν δήμο; Όπως λέει και η λαϊκή ρήση, καλό παιδί για
κουμπάρο έχουμε, δήμαρχο για να μας λύσει τα προβλήματα χρειαζόμαστε.
ΑΝ ΛΟΙΠΟΝ σε έναν δήμο όπου το ποσοστό μας στις
βουλευτικές εκλογές του 2012 ήταν 30% και ο υποψήφιος που επέλεξαν οι
κομματικές οργανώσεις και ενέκρινε η ηγεσία λάβει κάτω του 10%, τι θα
πούμε και τι συμπέρασμα θα βγει; Και αφού βγει το συμπέρασμα, ποιος θα
αναλάβει το πολιτικό κόστος το οποίο μπορεί να επηρεάσει τις τάσεις για
τις ευρωεκλογές (δεν τις μετέθεσαν τυχαία) που γίνονται μαζί με τον
δεύτερο γύρο των εκλογών της τοπικής αυτοδιοίκησης; Λεπτομέρειες; Για
ένα κόμμα του 5% ναι. Για ένα κόμμα που δηλώνει έτοιμο να αναλάβει το
κυριολεκτικά τιτάνιο έργο σωτηρίας της χώρας όχι.
ΕΛΠΙΖΩ οι ανησυχίες μου να είναι χρήσιμες. Πέρα όμως
από τη ζητούμενη ενότητα, σημαντικό ρόλο στην έκβαση αυτών των πολιτικών
αναμετρήσεων στην τοπική αυτοδιοίκηση θα παίξει και ο δημόσιος λόγος
κάθε υποψηφίου. Σήμερα δεν είμαστε λίγο πάνω από το όριο εισόδου στη
Βουλή, όταν το 2006 ο Αλέξης Τσίπρας με φρέσκια κινηματική προεκλογική
καμπάνια έκανε τη μεγάλη έκπληξη χάρη στο πολιτικό του ταλέντο,
φτάνοντας στο 10,51%, έχοντας πολιτική προίκα από τις βουλευτικές
εκλογές του 2004 στην Α' Αθήνας το ισχνό 5,7%. Σήμερα στην Α' Αθήνας
έχεις πολιτικό ποσοστό 27% και δεν διεκδικείς ένα καλό σκορ, αλλά την
εντολή για τη διακυβέρνηση της πόλης των Αθηνών! Οι θέσεις σου πρέπει να
είναι καθαρές, τολμηρές αλλά και ρεαλιστικές. Το ίδιο ισχύει σε όλες
σχεδόν τις μεγάλες πόλεις της χώρας. Στους περισσότερους δήμους της Β'
Αθήνας το πολιτικό μας ποσοστό ξεπερνάει το 35%, ενώ στους δήμους της Β'
Πειραιά ο μέσος όρος μας ήταν 36,31% και στο υπόλοιπο Αττικής 30,19%.
ΕΧΟΥΜΕ και λέμε λοιπόν. Οι υποψήφιοι που προτείνει και
στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένοι να απαντούν συγκεκριμένα και με
σαφήνεια και να βλέπουν απέναντί του το σύνολο των πολιτών όλων των
τάξεων και των ηλικιών. Καμιά υπεκφυγή από καυτά
προβλήματα δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Τα προβλήματα, όπως τα
έχουν ιεραρχήσει οι τοπικές κοινωνίες, οφείλουν να γίνουν σεβαστά και να
έχουν προετοιμαστεί οι λύσεις που προτείνονται. Καθώς ο θεσμός της
τοπικής αυτοδιοίκησης έχει πλαστεί κατ' εικόνα και ομοίωση της φαύλης
κεντρικής διοίκησης, οι προτάσεις των αριστερών υποψηφίων πρέπει να
είναι ριζοσπαστικές μεν, αλλά και υλοποιήσιμες δε. Η κοινωνία είναι
έτοιμη να υποδεχτεί και σε αυτό το επίπεδο τις μεγάλες αλλαγές. Το
ερώτημα που μένει ακόμα αναπάντητο είναι κατά πόσον οι επιτελικοί
εκλογικοί μηχανισμοί του ΣΥΡΙΖΑ, και φυσικά οι υποψήφιοί του, είναι
έτοιμοι και προλαβαίνουν να προσαρμοστούν στις τρέχουσες συνθήκες.
www.avgi.gr
3 σχόλια:
ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ.
ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ?
ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΡΟΝΟΣ ΝΑ ΞΕΡΙΖΩΘΕΙ Ο ΑΥΤΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΣΤΟΝ ΣΚΛΗΡΟ ΠΥΡΗΝΑ ΤΟΥ
ΣΥΡΙΖΑ?
Με υποψηφιότητες σαν τη Δούρου .....τι να πεί κανείς ....ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΜΑΣ
Όπως λέει και η λαϊκή ρήση, καλό παιδί για κουμπάρο έχουμε, δήμαρχο για να μας λύσει τα προβλήματα χρειαζόμαστε.
Λαζαριώτη τα λες στην νύφη να τα ακούσει η πεθερά;
Γράψε και τίποτα δικό σου όλο αντιγραφές είσαι.Θα μείνεις στάσιμος σαν τον ΠΛΑΤΑΝΟ.
Δημοσίευση σχολίου