Πρόεδρε, ευχαριστώ πάρα πολύ για τη θερμή υποδοχή και το καλωσόρισμα. Χαίρομαι πάρα πολύ γιατί βρισκόμαστε σήμερα εδώ, στο Συνεταιρισμό της VENUS, μέσα στο χώρο της παραγωγής. Xαίρομαι γιατί μπορούμε να δούμε από κοντά μια ιστορία πετυχημένη, μια ιστορία διορατική, μπορούμε να δούμε στην πράξη ένα παράδειγμα που άντεξε.
Εδώ μπορούμε να δούμε και να θαυμάσουμε τι μπορεί να κάνει ο αγρότης, ο παραγωγός, όταν μετατρέπει τη σχέση του με τη γη σε επιχειρηματικότητα, σε επενδυτικό ένστικτο. Όταν μπορεί να καταλάβει πώς λειτουργούν οι αγορές ........ του Συνεταιρισμού της VENUS που είναι υποδειγματικός και που δείχνει τις δυνατότητες που ανοίγονται μπροστά μας τώρα που πρέπει να μιλήσουμε ξανά σοβαρά για το νέο εθνικό παραγωγικό μοντέλο.
Φίλες και φίλοι, επί δυόμισι μήνες η χώρα βρίσκεται σε μια μακρά, διπλή προεκλογική περίοδο. Και όπως έχω πει πολλές φορές τις τελευταίες μέρες, εάν δε σπάσει ο πλαστός διπολισμός, ο δήθεν δικομματισμός που είναι καρικατούρα του παλιού δικομματισμού της μεταπολίτευσης, θα οδηγηθούμε την άλλη Κυριακή -στις 17 Ιουνίου- σε πολιτικό αδιέξοδο. Σε μια ακυβέρνητη χώρα, σε μια χώρα που δε θα μπορεί να διαμορφώσει και να εφαρμόσει μια εθνική στρατηγική, να σταθεί στα πόδια της, να αγωνιστεί και να διαπραγματευθεί μέσα στην Ευρώπη, να προστατευθεί από τα αλλεπάλληλα κύματα της βαθιάς κρίσης που συγκλονίζει την Ευρώπη και όλο τον κόσμο.
Έχω πει ότι η μέθοδος είναι πάρα πολύ απλή: Να σπάσει αυτός ο τεχνητός διπολισμός με την ανάδειξη του 3ου πόλου. Δηλαδή με την ενίσχυση την εκλογική και την κοινοβουλευτική του ΠΑΣΟΚ, που σηκώνει το βάρος του εγγυητή, μια διακυβέρνησης εθνικής συνευθύνης που είναι το μόνο εφικτό σχήμα, η μόνη ασφαλής λύση για τη χώρα.
Όχι γιατί το ΠΑΣΟΚ θέλει να ξαναζήσει τη φθορά της εξουσίας, το κόστος της καθημερινής διαχείρισης της κρίσης. Όχι. Το κάνουμε αυτό γιατί βλέποντας του συσχετισμούς, βλέποντας το αδιέξοδο, θεωρούμε ότι είναι εθνική μας υποχρέωση, είναι πατριωτικό καθήκον, να δώσουμε λύσεις στη χώρα. Αλλά όχι μια λύση προσωρινή, ρηχή, επικίνδυνη.
Μια λύση που να έχει βάθος, στρατηγική προοπτική. Να έχει στέρεο έδαφος πάνω στο οποίο να πατά. Και αυτή η λύση η μοναδική, είναι αυτή που περιγράφω: της διακυβέρνησης εθνικής συνευθύνης. Που σημαίνει ότι πρέπει να μπορεί κάποιος να το επιβάλλει αυτό, να το εγγυηθεί. Μαζί με τη μόνη ρεαλιστική, υπεύθυνη και προοδευτική εθνική στρατηγική, που είναι η αναθεώρηση των όρων της δανειακής σύμβασης, κρατώντας όμως τα πολλά θετικά. Κρατώντας την Ελλάδα με ασφάλεια μέσα στο ευρώ.
Ενώ γίνεται αυτή η συζήτηση για το ποιος μπορεί να κάνει τι, για το μνημόνιο, για το αντιμνημόνιο, ενώ ακούμε υποσχέσεις, ενώ βλέπουμε τη σύγκρουση ανάμεσα στην τυφλή γραμμή της μονομερούς καταγγελίας, που παίζει με τη φωτιά και τη γραμμή της οργανωμένης και σοβαρής αναθεώρησης, που είναι -στην πραγματικότητα- η δεύτερη φάση της διαπραγμάτευσης, που με κόπο κάναμε, επί μήνες μόνοι μας, χωρίς εθνική ενότητα απέναντι σε μια συντηρητική δεξιά Ευρώπη, έχουν ξεχαστεί πολλά και σημαντικά πράγματα.
Δε μιλάμε για την ουσία του οικονομικού προβλήματος. Για την παραγωγή. Για το νέο μοντέλο ανάπτυξης. Για τις διαρθρωτικές αλλαγές. Δε μιλάμε για τα προβλήματα που πονάνε πράγματι τον Έλληνα και την Ελληνίδα. Κανείς δε μιλάει για παράδειγμα για τη γεωργία. Κανείς δε μιλάει για την κτηνοτροφία και την αλιεία. Κανείς δε λέει κάτι συγκεκριμένο στον Έλληνα αγρότη, με εξαίρεση το ΠΑΣΟΚ.
Αν δείτε ποια είναι η θεματολογία που κυριαρχεί, θ' αντιληφθείτε εύκολα ότι η θεματολογία αυτή στην πραγματικότητα έχει ένα και μόνο αντικείμενο: τι γίνεται με τα κόμματα και τα οποία ρόλο τους. Δε γίνεται σοβαρή συζήτηση για το μέλλον της πατρίδας.
Εμείς, ξέροντας πόσο έντονοι είναι οι ιστορικοί δεσμοί της παράταξής μας με τον αγροτικό κόσμο, φροντίσαμε τα δυόμισι τελευταία χρόνια, τα τόσο δύσκολα και σκληρά, να προστατεύσουμε τον αγρότη και το εισόδημά του. Φροντίσαμε ο,τιδήποτε αφορά τον αγροτικό κόσμο, να είναι όσο γίνεται πιο φιλικό, πιο ήπιο, πιο προστατευτικό για την αγροτική παραγωγή και το εισόδημα του αγρότη.
Δεν ήταν εύκολο τα τελευταία δυόμισι χρόνια, αλλά είχαμε την ευκαιρία μέσα σε πολύ δύσκολες περιστάσεις, να κάνουμε μια σειρά από πράγματα που αφορούν το αγροτικό εισόδημα. Οι κοινοτικές ενισχύσεις αυτή την περίοδο ξεπέρασαν τα 10 δισεκατομμύρια. Έπρεπε ν' αγωνιζόμαστε κάθε λίγο και λιγάκι προκειμένου να καταβάλλονται στην ώρα τους οι κάθε είδους ενισχύσεις. Έπρεπε κάθε φορά να γίνεται μια ολόκληρη εκστρατεία για να πετυχαίνουμε το στόχο αυτό.
Αυξήθηκε η επιστροφή του ΦΠΑ, το θυμάστε, από το 7% στο 11%. Κάναμε πολύ μεγάλες παρεμβάσεις στον ΟΓΑ και τον ΕΛΓΑ, αλλάξαμε τη μορφή τους. Δουλέψαμε πάνω στο μητρώο των αγροτών και των αγροτικών εκμεταλλεύσεων, πάνω στο μητρώο των εμπόρων αγροτικών προϊόντων.
Ψηφίστηκαν την τελευταία περίοδο σημαντικοί νόμοι για τους Συνεταιρισμούς, για τα φυτοφάρμακα, για την αγροτική γη. Άρχισε η ψηφιοποίηση των αγροτεμαχίων. Άρχισε η προσπάθεια για την επιστροφή των νέων στην ύπαιθρο μέσα από τη δωρεάν παραχώρηση αγροτικής παραγωγικής γης, για την εγκατάσταση νέων αγροτών.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι, κρατώντας την Ελλάδα όρθια μέσα στην Ευρώπη και μέσα στο ευρώ, κρατήσαμε ζωντανή την κοινή αγροτική πολιτική, την ΚΑΠ, που δίνει σχεδόν το μισό του αγροτικού εισοδήματος. Από τα 7,2 δισεκατομμύρια του αγροτικού εισοδήματος στην Ελλάδα τα 3,5 περίπου προέρχονται ουσιαστικά από την ΚΑΠ.
Φαντάζομαι ότι δε θα ήθελε κανείς να ζήσει μια κρίση στις σχέσεις μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, που θα έθετε σε αμφιβολία τη ροή των πόρων της ΚΑΠ, όπως και τη ροή των άλλων κοινοτικών πόρων από τα διαρθρωτικά ταμεία και από το κοινωνικό ταμείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ένοιωσα πολύ άσχημα πριν από τρεις μήνες στο ECOFIN, το Συμβούλιο Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν έπρεπε να συζητήσουμε ένα πρωτοφανές θέμα. Έπρεπε να αποφασίσουμε την περικοπή των κοινοτικών εγγυήσεων στην Ουγγαρία. Γιατί η Ουγγαρία δε συμμορφωνότανε με τις υποχρεώσεις της απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο πρόγραμμα στήριξης.
Μια σοσιαλιστική Κυβέρνηση είχε αποφασίσει να ενταχθεί η Ουγγαρία, λόγω οικονομικής και δημοσιονομικής κρίσης σε πρόγραμμα στήριξης, παρότι έχουν το δικό τους νόμισμα και άρα την ευκολία της υποτίμησης και της νομισματικής πολιτικής. Η ουγγρική Δεξιά επέστρεψε με θριαμβευτικούς όρους, με πλειοψηφία δύο τρίτων και μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα η χώρα αυτή είναι σε κρίση. Είναι σε κρίση ως προς τη σχέση της με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και το ECOFIN έχει αποφασίσει την περικοπή των κοινοτικών κονδυλίων προς την Ουγγαρία αν αυτή δε συμμορφωθεί. Δε θα ήθελα να το ζήσουμε αυτό.
Γι΄ αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία να σταματήσουν τα εύκολα λόγια, το παιχνίδι με τη φωτιά. Να σταματήσουν τα σοφίσματα, να σταματήσει να δηλητηριάζεται η κοινή γνώμη και να διχάζεται, γιατί τυφλώνεται και διασπάται η ελληνική κοινωνία όταν ακούει σοφίσματα.
Σόφισμα είναι να λες ότι η δανειακή σύμβαση μας οδηγεί εκτός ευρώ, άρα τι έχουμε να χάσουμε εάν την καταγγείλουμε μονομερώς; Έχουμε να χάσουμε αυτό που έχουμε κερδίσει: ότι είμαστε σταθερά μέσα στην Ευρώπη και περιμένουμε να αλλάξουν οι ευρωπαϊκοί συσχετισμοί.
Έρχεται καπάκι το αντίστροφο σόφισμα: ό,τι και να κάνουμε δε θα τολμήσουν να μας βγάλουν από το ευρώ, γιατί το κόστος είναι μεγάλο και δεν τους συμφέρει. Δεν τους συμφέρει, αρκεί να ξέρουν το συμφέρον τους και να μπορούν να αποφασίσουν. Γιατί η Ευρώπη είναι πολύπλοκη, δύσκολη, 27 Κυβερνήσεις, 27 Κοινοβούλια, 200 κόμματα, τράπεζες, κερδοσκοπικοί οργανισμοί, οίκοι αξιολόγησης. Όλοι παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο, επηρεάζοντας την κοινή γνώμη σε διαφορετικές χώρες, που η κάθε μια έχει το δικό της πρόγραμμα, τα δικά της πολιτικά προβλήματα, τις δικές της προτεραιότητες.
Και δεν αρκεί να συνεννοηθείς με τη Γερμανία ή με τη Γαλλία. Μπορεί να έχεις μεγάλο πρόβλημα με τη Φιλανδία, την Ολλανδία, τη Σλοβακία, την Εσθονία, που δεν μπορεί να νοιώσει τις προτεραιότητες και τις ανάγκες μιας χώρας όπως η Ελλάδα. Που πολλές φορές τη νοιώθουνε πολύ πλούσια για τα δεδομένα τους, παρά τη φτώχια που ζουν πολλοί Έλληνες, την ανεργία, τη μείωση του εισοδήματος, τη διάψευση των ελπίδων.
Γι΄ αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία να στρέψουμε την προσοχή μας στην ουσία, που είναι να κάνουμε την Ελλάδα ένα κανονικό κράτος. Ένα ευνομούμενο ευρωπαϊκό κράτος, που σέβεται τους πολίτες, που στηρίζει την ανάπτυξη, που δίνει δουλειά στα παιδιά. Που έχει προοπτική, που είναι υπερήφανη και αξιοπρεπής.
Το νέο λοιπόν εθνικό παραγωγικό μοντέλο είναι αυτό μιας χώρας που παράγει και δεν καταναλώνει. Που παράγει και δεν εισάγει απλώς. Που δεν έχει τραγικά ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο, που είναι ελλειμματικό και στα τρόφιμα και στα αγροτικά προϊόντα, όταν εισάγουμε το 85% των τροφίμων και το 90% των ζωοτροφών. Το νέο εθνικό παραγωγικό μοντέλο, είναι το μοντέλο μιας χώρας που ξέρει ποια είναι τα πλεονεκτήματά της αυτά που έχει μόνη της και τα ελέγχει.
Κι έχω πει πολλές φορές ότι τα πλεονεκτήματα είναι δύο κι εσείς τα ζείτε. Το πρώτο είναι η γη. Κάθε Έθνος, κάθε χώρα, έχει τη γη του. Γη σημαίνει αγροτική παραγωγή, φυτική, ζωική, αλιεία. Σημαίνει τοπίο, σημαίνει γεωγραφία, σημαίνει πολιτισμός. Σημαίνει ιστορία, σημαίνει τουρισμός, σημαίνει μεταφορές χερσαίες, θαλάσσιες. Σημαίνει ενέργεια, ορυκτό πλούτο χερσαίο και υποθαλάσσιο. Ανανεώσιμες πηγές, φωτοβολταϊκά, αιολικά, υδροηλεκτρικά. Σημαίνει οικιστική ανάπτυξη, χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό. Σημαίνει ότι σέβεσαι την παραγωγική γη, ότι σέβεσαι το νερό, τους πόρους με τους οποίους διαμορφώνεις, τους συντελεστές της παραγωγής.
Και άνθρωποι σημαίνει ότι δουλεύεις στη γη, δουλεύεις στη βιομηχανία, δουλεύεις στις υπηρεσίες. Αλλά δεν αρκούν τα χέρια, χρειάζεται μυαλό. Όπως το μυαλό που είχαν όσοι ξεκίνησαν αυτό το συνεταιρισμό πριν 48 χρόνια την έμπνευση, τη διορατικότητα, την επιμονή, την επιχειρηματικότητα, την καινοτομία, την ευρεσιτεχνία, τα καλά αντανακλαστικά. Ώστε να προσαρμοζόμαστε στην κρίση, να βγάζουμε νέα προϊόντα, να πρωτοπορούμε μέσα στην αγορά, να είμαστε εξαγωγείς και όχι εισαγωγείς, να κερδίζουμε τη μάχη με την ποιότητα, να μπορούμε να πιστοποιήσουμε τα προϊόντα μας, να τα τυποποιήσουμε, να τα προωθήσουμε.
Γι΄ αυτό ξεκινάμε τη συζήτηση και την πρόταση για το νέο εθνικό παραγωγικό μοντέλο από την αγροτική παραγωγή, από τον πρωτογενή τομέα. Θέλουμε να διευρύνουμε την παραγωγική βάση στη γεωργία, να καλύψουμε το τραγικό έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου στα αγροτικά προϊόντα, να υποκαταστήσουμε εισαγωγές με εγχώρια παραγωγή. Να ενισχύσουμε την εξωστρέφεια της ελληνικής αγροτικής παραγωγής. Το ζούμε αυτό, είναι εφικτό, μπορεί να γενικευθεί το παράδειγμα. Να προνοήσουμε για τη διασφάλιση της διατροφικής αυτάρκειας της χώρας, που είναι τεράστιος στόχος, εφάμιλλος της διατροφικής ασφάλειας. Το μεγάλο παγκόσμιο πρόβλημα είναι η διατροφική αυτάρκεια.
Πουθενά αλλού δεν έχουμε μια τέτοια δεξαμενή θέσεων εργασίας, απασχόλησης, όσο στη γεωργία. Εάν θέλουμε να δώσουμε δουλειά και έμπνευση στους νέους ανθρώπους, πρέπει να τους στρέψουμε ξανά στη γη, στην ύπαιθρο. Και το ξεκινήσαμε με το πρόγραμμα της παραχώρησης δωρεάν αγροτικής γης.
Η έρευνα που έχουμε κάνει δείχνει ότι ενάμισι εκατομμύριο κάτοικοι της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης διερευνούν τη δυνατότητα επιστροφής. Εάν το 20% ανταποκριθεί αλλάζουν τα δεδομένα της αγροτικής παραγωγής. Αλλά αυτό αφορά και την ιδιωτική γη που μένει χέρσα, που είναι παραγωγική αλλά όχι στα χέρια αγροτών. Αλλά στα χέρια ανθρώπων που έχουν άλλες δραστηριότητες και απλώς εκμεταλλεύονται πολλές φορές την αγωνία του αγρότη να βρει παραγωγική γη. Και μπορούμε με φορολογικά κίνητρα και αντικίνητρα να βοηθήσουμε στην παραγωγική αξιοποίηση αυτής της γης.
Ξεκινώντας από τον πρωτογενή τομέα, στην πραγματικότητα τροφοδοτούμε και τον δευτερογενή και τη μεταποίηση. Αυτό που συμβαίνει εδώ, η καθετοποιημένη επιχείρηση, είναι ένα μοντέλο που επίσης πρέπει να γενικευτεί. Εδώ έχουμε μια βιομηχανία τροφίμων, συνεταιριστική. Η αναβάθμιση της βιομηχανίας τροφίμων είναι κάτι που το χρωστάμε στον εαυτό μας και στην πατρίδα μας. Γιατί μπορούμε. Μπορούμε να έχουμε επώνυμο προϊόν υψηλής ποιότητας, το οποίο να κατακτά τις αγορές και να μένει στις αγορές. Και πολλές φορές αφήνουμε αναξιοποίητη αυτή τη δυνατότητα.
Δεν είναι όμως μόνο η μεταποίηση και η βιομηχανία τροφίμων. Είναι η άμεση σύνδεση με τον τουρισμό, με την τοπική οικονομία, με τα τοπικά προϊόντα, με το περιφερειακό καλάθι αγροτικών προϊόντων. Που είναι στοιχείο της ταυτότητας κάθε Περιφέρειας, από την Κρήτη έως τη Θράκη, από τα Ιόνια έως το Νότιο Αιγαίο.
Μπορούμε να συνδέσουμε την αγροτική παραγωγή με άλλες δραστηριότητες, όπως είναι οι υπηρεσίες υγείας. Μεγάλες ομάδες που παγκόσμιου πληθυσμού έχουν ανάγκη από τρόφιμα «ειδικού χαρακτήρα», με κάποια πρόσθετη ουσία ή χωρίς κάποια ουσία που τους ενοχλεί. Αυτό θα μπορούσε να είναι το νέο μεγάλο γήπεδο για την ελληνική αγροτική παραγωγή και την ελληνική βιομηχανία τροφίμων. Το κάνει η επιστήμη, το προτείνει. Θα μας τα πει ο Θανάσης Τσαυτάρης που διευθύνει το Ινστιτούτο Αγροβιοτεχνολογίας και είναι υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, μας κάνει την τιμή να κοσμεί το ψηφοδέλτιο Επικρατείας.
Θέλουμε μια εθνική γεωργία μικρών και μεσαίων παραγωγών πάντα. Αλλά οργανωμένων, συνεταιρισμένων, ανταγωνιστικών. Και θέλουμε φυσικά ποιότητα, αειφορία. Μια γεωργία η οποία είναι, όχι στα λόγια αλλά στην πράξη πράσινη, με καλλιεργητικές πρακτικές έξυπνες, οικολογικές. Με καλή χρήση του νερού, με καλή χρήση φυτοφαρμάκων, σε στενή σχέση με την επιστήμη, με το γεωπόνο δίπλα στο χωράφι, δίπλα στον αγρότη.
Έχει πολύ μεγάλη σημασία επίσης η στήριξη του κράτους να είναι πρακτική, έξυπνη. Στο νέο πακέτο αναπτυξιακής βοήθειας στην Ελλάδα, έχουμε ζητήσει να μπει και η διαπραγμάτευση για την Κοινή Αγροτική Πολιτική. Γιατί είναι αδικημένες οι χώρες του Νότου, σε σχέση με τις εμπορικές συμφωνίες που έχουν συνάψει οι χώρες του Βορρά με πολλές εκτός Ευρώπης χώρες, που παράγουν προϊόντα ανταγωνιστικά με τα δικά μας, μεσογειακά. Και γι' αυτό χρειαζόμαστε μια νέα συζήτηση για την ΚΑΠ.
Έχει επίσης πολύ μεγάλη σημασία να θέσουμε σε νέα τελείως βάση το εμπόριο των αγροτικών προϊόντων. Το Μητρώο των εμπόρων αγροτικών προϊόντων βοηθά. Χρειαζόμαστε όμως κι άλλους θεσμούς που ήδη τους έχουμε νομοθετήσει: τα δημοπρατήρια, τα συμβατικά και τα ηλεκτρονικά είναι ένα από αυτά. Οι ανοιχτές αγορές, τα open markets που υπάρχουν σε άλλες χώρες μπορούν να δώσουν ώθηση στην άμεση σχέση παραγωγού και καταναλωτή στις μεγάλες πόλεις, κάθε Κυριακή, για παράδειγμα.
Έχει πολύ μεγάλη σημασία να θέσουμε στόχους οι οποίοι θα στηριχθούν από μηχανισμούς όμως. Και τέτοιος μηχανισμός είναι πρώτος και καλύτερος, οι περιφερειακές αγροτικές συμπράξεις: τα περιβόητα Clusters για όσους έχουν συνηθίσει να τα λένε στα αγγλικά. Έτσι μπορούμε να παρέμβουμε σε όλη τη διαδικασία: στην παραγωγή, στην τυποποίηση, στη μεταποίηση, στην πιστοποίηση, στην προβολή.
Έχει επίσης πολύ μεγάλη σημασία, ο,τιδήποτε συμβαίνει διεθνώς στο ηλεκτρονικό εμπόριο αγροτικών προϊόντων, ο,τιδήποτε είναι έξυπνο ευέλικτο φιλικό για τον καταναλωτή και τον παραγωγό, να το υιοθετούμε. Να γυρίσουμε ξανά στη συμβολαιακή γεωργία. Να αξιοποιήσουμε τα χρηματοοικονομικά εργαλεία που έχουμε στη διάθεσή μας. Και το κορυφαίο χρηματοοικονομικό εργαλείο είναι ο τραπεζικός τομέας είναι η Αγροτική Τράπεζα. Κυκλοφόρησε χτες σε ένα διεθνές πρακτορείο ειδήσεων η ψευδής πληροφορία δήθεν ότι κινδυνεύει η Αγροτική Τράπεζα με κλείσιμο. Και διαψεύστηκε αυτό αμέσως από το Υπουργείο Οικονομικών. Όπως το έχουμε διαψεύσει άπειρες φορές.
Όλοι αυτοί που παίζουν με την δανειακή σύμβαση και κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τα θετικά στοιχεία της δανειακής σύμβασης, δεν καταλαβαίνουν ότι χωρίς δανειακή σύμβαση, αυτή που υπογράψαμε εμείς και είμαστε υπερήφανοι γιατί βάλαμε την υπογραφή μας σε μια ιστορική σειρά υπογραφών. Βάλαμε την υπογραφή μας κάτω από την υπογραφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή που έβαλε τη χώρα στην ΕΟΚ. Βάλαμε την υπογραφή μας κάτω από την υπογραφή του Ανδρέα Παπανδρέου που κέρδισε τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα. Με αυτή την υπογραφή παίρνουμε 50 δις για τη στήριξη των Τραπεζών. Τα 25 δις τα έχουμε πάρει ήδη, έχουν δοθεί 18 και υπάρχουν στο Ταμείο άλλα 7 δις. Ποιον θα στηρίξουν αυτά τα 50 δις; Πρώτα και καλύτερα εσάς, τον Έλληνα αγρότη, την Αγροτική Τράπεζα, την υπέγγυα αγροτική γη, τις καταθέσεις και τους όρους πληρωμής των δανείων των Ελλήνων αγροτών.
Θα μπορούσε να υπάρχει αγροτική πίστη χωρίς τη σύμβαση και χωρίς τα 50 δις; Οι αγρότες έχουν καταθέσεις; Έχουν αποταμίευση; Έχουν. Ποιος θα προστατέψει τις καταθέσεις των αγροτών, τον ιδρώτα τους, την περιουσία τους, την ελπίδα των παιδιών τους εάν δεν μπουν τα 50 δις στις Τράπεζες; Εάν δεν στηριχθεί η Αγροτική αλλά και οποιαδήποτε άλλη Τράπεζα έχει καταθέσεις του ελληνικού λαού; Γιατί παντού είναι οι καταθέσεις.
Πως θα σωθούν οι αποταμιεύσεις; Ο ιδρώτας; Η προοπτική; Το κεφάλαιο που είναι έτοιμο για επενδύσεις; Που θα βρεθεί η ρευστότητα ώστε να πάρεις δάνειο να κάνεις την επένδυση που θέλεις; Από την αγροτική επένδυση μέχρι την επένδυση στον τουρισμό. Με αυτά, δηλαδή με τα ιερά και τα όσια του Έλληνα παραγωγού, του αγρότη, του εργαζόμενου, του μικροεπιχειρηματία παίζουν όσοι παίζουν με τη μονομερή καταγγελία της δανειακής σύμβασης.
Έχουμε μιλήσει όμως και για άλλα εργαλεία. Έχουμε μιλήσει για το Ενιαίο Ταμείο των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων που θα δίνει κεφάλαιο κίνησης και από το πρόγραμμα «Αλέξανδρος Μπαλτατζής». Έχουν διασφαλιστεί 150 εκ. ως «μαγιά» για το Ταμείο Στήριξης των αγροτών, της αγροτικής επιχειρηματικότητας ώστε δίπλα στο τραπεζικό σύστημα, δίπλα στην Αγροτική, να υπάρχει και το Ταμείο αυτό που στηρίζει τον Έλληνα παραγωγό τον Έλληνα αγρότη, το νέο αλλά και τον παλαιότερο.
Έχουμε 100 εκ. διασφαλισμένα ως κίνητρα εγκατάστασης για νέους αγρότες. Είμαστε οι μόνοι που έχουμε δεσμευτεί ότι θα υπάρχει ειδική ρύθμιση για το αγροτικό πετρέλαιο χαμηλής φορολογίας, χωρίς καμία σχέση με τη φορολογία του πετρελαίου θέρμανσης, με ηλεκτρονική κάρτα καταναλωτή. Και είμαστε οι μόνοι που έχουμε πει ότι τα αγροτικά εφόδια (λιπάσματα, φάρμακα, μηχανήματα) θα είναι στο χαμηλότερο συντελεστή του ΦΠΑ για να στηριχθεί η αγροτική παραγωγή.
Είμαστε οι μόνοι που έχουμε πει με ποιους συγκεκριμένους τρόπους το καταναλωτικό κίνημα στις πόλεις θα συνδεθεί με τον παραγωγό και ιδίως με ένα ανανεωμένο σύγχρονο αγροτοσυνεταιριστικό κίνημα, που δίνει ασφάλεια και εισόδημα στον αγρότη.
Όμως όλα όσα συμβαίνουν εδώ που αφορούν τον πρωτογενή τομέα δεν αφορούν μόνον την φυτική παραγωγή, αφορούν και την ζωική παραγωγή, η ανατροπή της ισορροπίας φυτικής και ζωικής παραγωγής είναι αυτή που κλόνισε το εμπορικό ισοζύγιο αγροτικών προϊόντων.
Γιατί η δεύτερη πηγή ελλείμματος μετά από τα υγρά καύσιμα, από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο είναι το κόκκινο κρέας που εισάγουμε. Αλλά πώς να στηρίξει τη κτηνοτροφία, όταν μέχρι πρόσφατα το 75% τουλάχιστον των κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων ήταν χωρίς άδεια στη ζώνη της παρανομίας ή στο μεταίχμιο μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας.
Γι' αυτό έπρεπε ένα γίνει μια ολόκληρη επιχείρηση στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης από τον Κώστα τον Σκανδαλίδη, από τον Γιάννη Δριβελέγκα προκειμένου να μπορέσουμε να βάλουμε σε μία τάξη και σε μία προοπτική αυτά που αφορούν την υποδομή της κτηνοτροφικής παραγωγής.
Και φυσικά αυτά που λέμε εδώ συνδέονται με το περιφερειακό μοντέλο ανάπτυξης. Με την αποκέντρωση, με τη μεταφορά της αρμοδιότητας των αγροτικών διευθύνσεων στους Δήμους. Με το ρόλο της περιφέρειας που πρέπει να διαμορφώσει την περιφερειακή αναπτυξιακή ταυτότητα, με έργα υποδομής.
Εάν η Εγνατία συνδεθεί μέσω του άξονα 10 με το Μόναχο μέσα σε οκτώ ώρες, αλλάζουν και πάλι οι δυνατότητες που έχουμε στην εμπορία αγροτικών προϊόντων, ιδίως των νωπών. Σας μίλησα για την πολιτική γης. Σας μίλησα για τα κίνητρα εγκατάστασης. Δεν αρκούν όμως αυτά. Πρέπει να έχουμε μία βιώσιμη χώρα. Πρέπει από τις 17 Ιουνίου και μετά να κάνουμε βήματα προς τα μπρος και όχι ασυντόνιστα, δραματικά βήματα προς τα πίσω.
Έπρεπε να έχουμε βιώσιμο χρέος. ΄Επρεπε να τείνουμε στο μηδενισμό του ελλείμματος. Έπρεπε να κάνουμε την Ελλάδα μια χώρα ευρωπαϊκή κανονική, ανταγωνιστική. Έπρεπε να κάνουμε πάρα πολλά πράγματα μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα. Δεν ήταν εύκολο, δεν είναι εύκολο.
Αυτό που ζητάει ο πολίτης είναι πάρα πολύ απλό. Ζητάει να σεβαστούμε τις θυσίες του, να τον κάνουμε πιο αισιόδοξο, πιο ασφαλή. Να του πούμε ότι δεν κινδυνεύει να βγει από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Να τον ανακουφίσουμε από μέτρα που επηρεάζουν αρνητικά το εισόδημά του και την απασχόληση, που κόβουν την ελπίδα των παιδιών του.
Ε, του το λέμε και του το λέμε σοβαρά. Όχι επειδή το σκεφτήκαμε τώρα που το ΠΑΣΟΚ έχασε ένα τόσο μεγάλο μέρος της δύναμης του. Το λέγαμε και πριν τις εκλογές του Μάη. Το λέγαμε εκεί που έπρεπε, στην Τρόικα, στη διαπραγμάτευση. Γιατί αυτά που προτείνουμε δεν είναι τίποτα άλλο από την δημοσιοποίηση αυτών για τα οποία αγωνιστήκαμε διαπραγματευόμενοι και συγκρουόμενοι με την Τρόικα μήνες τώρα.
Αλλά και κλείνω μ' αυτό: μην ξεχνάτε ότι διαπραγματευόμαστε με μία δεξιά συντηρητική Ευρώπη που έχει τη δική της αντίληψη για το τι σημαίνει ανάπτυξη, παραγωγή, ανταγωνιστικότητα. Ένα νεοφιλελεύθερο συντηρητικό μοντέλο. Δεν κυριαρχούν οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές και Σοσιαλδημοκράτες. Ένα παράθυρο ευκαιρίας άνοιξε με την εκλογή του Προέδρου Ολάντ στη Γαλλία.
Οι ριζοσπάστες της Ευρώπης με τους οποίους κάποιοι θεωρούν ότι έχουν συγγένεια στην Ελλάδα λόγω δημαγωγίας, λαϊκισμού και δήθεν ριζοσπαστισμού ψηφίζουν κατά της Ελλάδας: Έχουν σύνθημα «ούτε ένα ευρώ στο Νότο, ούτε ένα ευρώ στην Ελλάδα». Οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές μπορούν να αλλάξουν τους συσχετισμούς, οι δικοί μας άνθρωποι, του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Διαπραγματευόμασταν χωρίς να έχουμε μειώσει το χρέος, χωρίς να έχουμε πάρει το νέο δάνειο, χωρίς να έχουμε σώσει τις τράπεζες. Ξέραμε ότι η ίδια η σύμβαση θα προβλέπει αναθεώρηση. Η αναθεώρηση είναι εγγενές στοιχείο της σύμβασης. Διαπραγματευόμασταν με υπονομευμένο το εσωτερικό μέτωπο. Με τον κ. Σαμαρά να ζητάει διαρκώς εκλογές, να θέλει να κάνουμε εκλογές το Φλεβάρη πριν την μείωση του χρέους, πριν το δάνειο. Με τα άλλα κόμματα στους δρόμους να κάνουν κοινωνική αντιπολίτευση, αντίσταση, ανυπακοή.
Ποιος θα σε πίστευε; Θα ήθελε υπογραφές, δεσμεύσεις ο καθένας. Αλλά και τώρα πάλι θέλει υπογραφές και δεσμεύσεις από όλους. Κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί στην ασφάλεια της αντιπολίτευσης, να κάνει κριτική.
Γι' αυτό χρειάζεται διακυβέρνηση εθνικής συνευθύνης. Γι' αυτό χρειάζεται ισχυρό ΠΑΣΟΚ, τρίτο πόλο που να εγγυηθεί με ασφάλεια την πορεία της χώρας μέσα στην Ευρώπη, την πορεία στο μέλλον. Σας ευχαριστώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου