«Δημοκρατική ευαισθησία»

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη
Πρέπει να σας πω ότι είμαι φανατικός υποστηρικτής του προγράμματος προσφορών Καμμένου.
Και γιατί, δηλαδή, να μην είμαι;
Το διάβασα προσεκτικά (για όσους αμφισβητούν ότι η δημοσιογραφία είναι βαρύ και ανθυγιεινό επάγγελμα!) και δεν μπορώ παρά να...
χειροκροτήσω προτάσεις, όπως:
Σταδιακή αποκατάσταση εισοδημάτων ΚΑΙ μείωση φορολογίας φυσικών και νομικών προσώπων ΚΑΙ μείωση φορολογίας ακινήτων ΚΑΙ μείωση ασφαλιστικών εισφορών ΚΑΙ μείωση αντικειμενικών αξιών ακινήτων ΚΑΙ κούρεμα δανείων ΚΑΙ μείωση ΦΠΑ...

Την ίδια στιγμή, μάλιστα, που εμείς στην Ελλάδα θα ζούμε δωρεάν, στη χώρα θα εισρέουν ΚΑΙ καταθέσεις (από επαναπατρισμό) ΚΑΙ συνάλλαγμα (από τη ναυτιλία) ΚΑΙ πολεμικές αποζημιώσεις (από τη Γερμανία) - για να σταθώ μόνο στα πιο σημαντικά σημεία του προγράμματος...

Είμαι βέβαιος ότι το κόμμα των «Ανεξαρτήτων Ελλήνων» θα προχωρούσε και σε άλλες προσφορές, αν δεν είχαν πληθύνει εσχάτως τα κρούσματα φορέων του ιού HIV.
Αντιλαμβάνομαι απολύτως, λοιπόν, γιατί ο Τσίπρας προτίθεται να συγκυβερνήσει με όσους συνέταξαν και υποστηρίζουν το σχετικό πρόγραμμα - δηλαδή με τη «Λακωνική Αγωγή», την «Ενωση των Ελλήνων». Τη «Σπίθα Σαράντα Εκκλησιών», το «Δίκτυο Αμεσης Δημοκρατίας Ανδριών» και τους «Αντιμνημονιακούς Πολίτες».
Ακόμη περισσότερο που, αν έχω καταλάβει καλά, διακατέχονται και οι δυο από το ίδιο σύνδρομο καταδίωξης (από τα μέσα ενημέρωσης) και εμπνέονται από το ίδιο σύνδρομο δίωξης (των δημοσιογράφων).
Ευλόγως, λοιπόν, η προχθεσινή «Αυγή» εγκαλεί την εφημερίδα που κρατάτε στα χέρια σας επειδή σε πρωτοσέλιδη γελοιογραφία «εξισώνει τον Χίτλερ με τον Στάλιν» και «τον ναζισμό με τον κομμουνισμό».
Και αναρωτιέται η «Αυγή»:
«Δεν καταλαβαίνει ότι προσβάλλει το δημοκρατικό αίσθημα των αναγνωστών της;».
Περίεργη απορία. Διότι εξ όσων γνωρίζω ούτε ο Χίτλερ, ούτε ο Στάλιν, ούτε ο ναζισμός, ούτε ο κομμουνισμός έχουν καμία σχέση με το δημοκρατικό αίσθημα κανενός.
Δεν ξέρω αν εξισώνονται απολύτως, αν ταυτίζονται εκ του αποτελέσματος ή αν προέρχονται από την ίδια μήτρα (επί αυτού υπάρχει μια τεράστια συζήτηση σε διεθνές επίπεδο...) αλλά προσωπικά δεν ξέρω κανένα δημοκρατικό αίσθημα που να συγκινείται (κι ακόμη λιγότερο να προσβάλλεται) για πάρτη τους.
Νόμιζα ότι αυτά είχαν λυθεί για την «Αυγή» εδώ και μερικές δεκαετίες. Φαίνεται ότι έπεσα έξω.
Αν κρίνω, μάλιστα, από το γεγονός ότι στο ίδιο φύλλο της εφημερίδας κάποιο μέλος της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ με εγκαλεί προσωπικά γιατί δεν προσκαλείται η... «Χρυσή Αυγή» στις τηλεοράσεις, πολύ φοβούμαι ότι έχω πέσει θύμα κάποιας τεράστιας παρανόησης.
Κι ότι στην αποκρουστική λογική «ρίξτε τους πάνω» χωράνε όλοι οι καλοί - ακόμη κι όσοι δεν είναι καθόλου καλοί!!!...