Αν δεν πιάσει η μπλόφα, η εναλλακτική είναι το …ελικόπτερο;

του Ανδρέα Κωνσταντάτου από το aixmi.gr

Η καταγγελία του Μνημονίου, η ακύρωση ή η διακοπή του, προϋποθέτει την ύπαρξη ενός εφαρμόσιμου εναλλακτικού σχεδίου χρηματοδότησης της χώρας. Γιατί, σε διαφορετική περίπτωση, με την οικονομία  σε κατάρρευση, την κοινωνία σε διάλυση  και το πολιτικό σύστημα ημιθανές, το μόνο που μας περιμένει είναι πολυετές  χάος, όπου η  αναγκαστική έκδοση νέου φθηνού νομίσματος και η περαιτέρω μείωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών –κυρίως των χαμηλότερων και μεσαίων στρωμάτων- δεν θα είναι το χειρότερο σενάριο.

Άρα ο εναλλακτικός τρόπος χρηματοδότησης πρέπει να είναι δεδομένος, δημοσιοποιημένος, εφαρμόσιμος και  αποτελεσματικός, πριν η χώρα προχωρήσει σε ακύρωση του Μμημονίου.

Ποιος μπορεί να είναι αυτός ο τρόπος, από πού μπορούν να βρεθούν τα τεράστια ποσά που απαιτεί η λειτουργία της χώρας;

Πρώτον, από τον ιδιωτικό τομέα, όπως τόσα χρόνια. Αυτή η δυνατότητα, όμως, έχει εκλείψει από το 2010 και φαίνεται πως δεν θα είναι δυνατή για τα επόμενα πολλά χρόνια ακόμα.

Δεύτερον, η κρατική χρηματοδότηση. Ως πιθανότητα είναι ανοικτή θεωρητικά για δανειοδότηση από δυνάμεις  πέραν του ΔΝΤ και της Ευρωζώνης, αφού με την ακύρωση του Μνημονίου ακυρώνεται και η όποια βοήθεια τους. Κράτη όπως η Κίνα, η Ρωσία κ.α. θα μπορούσαν να συνεισφέρουν  στην Ελλάδα δάνεια,  έστω και με υψηλότερο επιτόκιο του 3,5% που προβλέπει το Μνημόνιο, αλλά αποτελεί μεγάλο ερωτηματικό εάν μπορούν να καλύψουν  τα τεράστια ποσά που έχει ανάγκη η χώρα.

Μέχρι στιγμής, πάντως, δεν έχει γίνει καμία διερευνητική προσπάθεια για τη δυνατότητα χρηματοδότησης από τρίτες χώρες, ούτε έχουν υπάρξει σχετικές τοποθετήσεις -είτε από τα πολιτικά κόμματα που προτείνουν ακύρωση του Μνημονίου είτε από τις χώρες αυτές.

Τρίτον, η εσωτερική χρηματοδότηση. Ένα κράτος  μπορεί να προσφύγει στην εσωτερική χρηματοδότηση και εάν δεν είναι δυνατή, τότε  να ζήσει με τα έσοδα και την παράγωγή που διαθέτει. Σε μια τέτοια περίπτωση εκφράζεται από μερικά κόμματα η άποψη πως η χώρα, εάν προχωρήσει σε στάση πληρωμών -δεν αποπληρώνει τα δάνεια της  προς την Ευρωζώνη αλλά και προς τους ιδιώτες- μπορεί να επιζήσει με αυτά  που βγάζει η ίδια. Και ως παράδειγμα φέρνουν τη μείωση του πρωτογενούς ελλείμματος στα περίπου δυο δισεκατομμύρια ευρώ .

«Είναι διαχειρίσμο το ταμειακό έλλειμμα των δυο δισεκατομμυρίων», εκτίμησε ο κ Δραγασάκης .

Σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, εάν δεν πληρώνουμε τα δάνεια, τότε  μπορούμε να επιζήσουμε με τα έσοδα που έχουμε έως ότου πάρει μπροστά η οικονομία. Αυτή η πρόταση συγκρούεται μετωπικά με τη λογική όσων την προτείνουν. Γιατί η δραστική μείωση του πρωτογενούς ελλείμματος από τα 24 δισεκατομμύρια το 2009 στα 2 το 2011 πραγματοποιήθηκε  επειδή εφαρμόστηκε το σκληρό Μνημόνιο το όποιο επιθυμούν να ακυρώσουν.

Ως «μαθητευόμενοι μάγοι» ορισμένα πολιτικά στελέχη, από τη μια μεριά βλέπουν ως θετική τη μείωση του ελλείμματος και από την άλλη καταγγέλλουν τα μέτρα που το μείωσαν. Το αποτέλεσμα είναι θετικό, αλλά ο τρόπος που επιτεύχθηκε  …καταδικαστέος .

Τέταρτον, η μπλόφα!!! Αυτή μένει μόνο στο τραπέζι. Ακυρώνουμε το Μνημόνιο, αλλά οι εταίροι μας φοβούνται  πως η πτώχευσή μας θα συμπαρασύρει όλη την Ευρωζώνη και εξαιτίας αυτού του φόβου και του τρόμου μιας ολοκληρωτικής καταστροφής του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, κάνουν πίσω, δεν πραγματοποιούν τις απειλές τους και συνεχίζουν τη χρηματοδότηση της Ελλάδας.

Έτσι, εδώ η κυβέρνηση  έχει και «την πίττα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο» και προχωρεί στην εφαρμογή των προεκλογικών της δεσμεύσεων, ανενόχλητη πια,  αφού έχει εξασφαλίσει τη χρηματοδότηση της χώρας. Ακυρώνει  τα σκληρά μέτρα, τους πολλαπλούς φόρους, τις έκτακτες εισφορές, επιστρέφει το χαράτσι των ακινήτων, αυξάνει τις συντάξεις και τους μισθούς και  διορίζει στο δημόσιο 100,000 νέους  υπάλληλους για να μειώσει την ανεργία, κρατικοποιεί τις τράπεζες και συστήνει νέες συνεταιριστικές τράπεζες, οι οποίες και θα αποτελέσουν την αιχμή της νέας αναπτυξιακής προσπάθειας, και επιβάλλει φόρο 1% επί του τζίρου όλων των επιχειρήσεων.

Με αυτή τη λογική, το πρωτογενές έλλειμμα μέσα σ’ ένα χρόνο θα πλησιάσει στο ύψος του 2009, αλλά αυτό είναι άλλου …παπά ευαγγέλιο.

Το κυρίαρχο είναι πως όλοι όσοι προτείνουν αυτή τη λύση δεν ανησυχούν μήπως δεν πιάσει η μπλόφα τους και καταστρέψουν ολοσχερώς μια χώρα και καταδικάσουν έναν λαό  σε ανέχεια δεκαετιών! Τόσο καλοί μπλοφαδόροι είναι; Εάν είναι, πάντως, πρέπει να γνωρίζουν: και στους καλύτερους, καμιά φορά η μπλόφα δεν πιάνει.

Η εναλλακτική, λοιπόν, πρόταση, εάν δεν πιάσει η μπλόφα τους, ποια είναι αλήθεια;