της Ιωάννας Κωσταρέλλα από το ΧΡΟΝΟ
Το ερώτημα ευρώ ή δραχμή από ρητορικό μετατράπηκε σε πραγματικό και μάλιστα μπήκε με περισσή ευκολία στην καθημερινή συζήτηση οικονομολόγων, πολιτικών, αλλά και πολιτών.
Η μετάβαση από το ένα νόμισμα στο άλλο δε γίνεται βέβαια με το πάτημα ενός κουμπιού, ούτε είναι τόσο εύκολη υπόθεση, όπως αφήνεται να εννοηθεί. Αυτό, όμως, που είναι απαραίτητο να ξεκαθαριστεί είναι ότι από το ευρώ θα επιλέξουμε να φύγουμε αν φύγουμε –εξαναγκασμένοι προφανώς-, αλλά δεν θα μας βγάλει κανείς, γιατί κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται.
Για την Ευρώπη και την Ευρωζώνη η έξοδος μέλους από το ευρώ δεν είναι, επίσης, μόνο ένα χρηματοοικονομικό ζήτημα, όπως απλά τοποθετείται. Η ΟΝΕ αποτελεί μέρος ενός υπερεθνικού επιτεύγματος, το οποίο ξεκίνησε με τις ιδρυτικές συνθήκες (ΕΚΑΧ και ΕΚΑΕ) και άρχισε να «μπάζει» νερά με την επικύρωση της ευρωπαϊκής συνταγματικής συνθήκης. Η Ευρωπαϊκή Eνωση ταλαντεύεται, κοντοστέκεται, αλλά προχωρά.
Στο δρόμο αυτό η Ελλάδα δεν είναι απλά και μόνο ένα αγκάθι. Η αποχώρησή της από το ευρωπαϊκό νόμισμα θα είναι η παραδοχή της αποτυχίας της ευρωζώνης και της αδυναμίας μετάβασης της Ε.Ε. σε μια νέα εποχή ανάπτυξης όλο και πιο ισχυρών οικονομικών και πολιτικών δεσμών μεταξύ των λαών της Ευρώπης που είναι και το ζητούμενο.
Ο δρόμος προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση καταδεικνύει τόσο την αποτελεσματικότητα του ευρωπαϊκού μοντέλου ολοκλήρωσης, όσο και τις ατέλειές του. Και η παρούσα περίοδος ανήκει αναμφίβολα στη δεύτερη περίπτωση. Το ερώτημα είναι εξακολουθούν όλες οι πλευρές να επιθυμούν την ευρωπαϊκή συμβίωση;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου