Του Ι. Κ. Πρετεντέρη
∆ΕΝ ΞΕΡΩ τι κάνει ακριβώς ένας αντιπρόεδρος και υπουργός Επικρατείας
στην Τουρκία. Είναι, ας πούµε,ένας Ρουσόπουλος; Ενας Πάγκαλος; Ενας
Παµπούκης; Ή µήπως ένας...Παµπούκης σε συσκευασία
Πάγκαλου – κάτι που θα αποτελούσε και διεθνές αξιοπερίεργο; ΤΟ ΒΕΒΑΙΟ
είναι πως όποια δουλειά και να κάνει στην κυβέρνησή του, ο αντιπρόεδρος
και υπουργός Επικρατείας της τουρκικής κυβέρνησης Μπουλέντ Αρίντς θεώρησε
καλό να την αφήσει στην άκρη για να σχολιάσει την κατάσταση της Ελλάδας.
ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΠΕ ο αντιπρόεδρος; Οτι οι Ελληνες «σε λίγο θα ανοίξουν µαντίλι για να ζητιανεύουν» ενώ η Τουρκία είναι στις πέντε ισχυρότερες χώρες του κόσµου µε 9% ανάπτυξη και ότι «τα ελληνικά εργοστάσια κανείς δεν ενδιαφέρεται να τα αγοράσει» – σε αντίθεση, υποθέτω, µε τα εργοστάσια του γίγαντα Μπουλέντ για τα οποία η διεθνής επιχειρηµατική κοινότητα στέκεται στην ουρά µήπως πάρει καµία µετοχή...
ΠΡΟΦΑΝΩΣ ο τούρκος αντιπρόεδρος δεν είναι ψεύτης. Υπό µία έννοια, η Ελλάδα έχει όντως βγειστη ζητιανιά, ζει µε δανεικά και µε µεγάλη δυσκολία µπορεί να χαρακτηριστεί επιχειρηµατικός Παράδεισος.
ΑΛΛΑ ∆ΕΝ ΕΙΝΑΙ εκεί το πρόβληµα.∆ιότι ακόµη κι ανδεν είναι ψεύτης, ο αντιπρόεδρος είναι βαθύτατα ανάγωγος καιαπερίγραπτα αγενής.
Η ΣΤΟΙΧΕΙΩ∆ΗΣ αγωγή ενός τζέντλεµαν (αυτή, τουλάχιστον, που επιβάλλουν τα δικά µας ευρωπαϊκά πρότυπα ευγενείας...) απαγορεύει να επιχαίρεις για τις αδυναµίες ή τις δυσκολίες του διπλανού. Επιβάλλει την έκφραση συµπάθειας και συµπαράστασης, ακόµη κι αν δεν το εννοείς. Καιθεωρεί τεράστια αγένεια να χρησιµοποιείς τη δυσπραγία του άλλου για να επαινέσεις τον εαυτό σου, να περιαυτολογήσεις και να καυχηθείς.
ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, εµείς στην Ευρώπη κι από την εποχή του ∆ιαφωτισµού δεν θεωρούµε τη µειονεξία επιχείρηµα κι ακόµη λιγότερο τεκµηρίωση της δικής µας υπεροχής.
ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ, βεβαίως, ότι ο άνθρωπος είναι αντιπρόεδρος και υπουργός στην τουρκική κυβέρνηση, πράγµα που σηµαίνει ότι οι κανόνες πολιτισµένης συµπεριφοράς που τον προσδιορίζουν διαφέρουν αναπόφευκτα από τους δικούς µας. Οτι τόσο η έλλειψη αγωγής όσο και η αγένειά του θα πρέπει να αντιµετωπιστούν µε την επιείκεια που επιβάλλει το µορφωτικό και πολιτισµικό πλαίσιο µέσα στο οποίο ζει, κινείται και πολιτεύεται – τούρκος υπουργός, τα λέει όλα... ΚΙ ΟΤΙ ΑΥΤΗ ακριβώς η επιείκεια επιβάλλει να µην του πούµε κατάµουτρα ότι δεν είναι παρά ένας άξεστος και απολίτιστος Ανατολίτης, ο οποίος µετατρέπει τον νεοπλουτισµό του σε τεκµήριο επιβεβαίωσης.
ΟΧΙ ΕΠΕΙ∆Η θα είµαστε ψεύτες αν το πούµε. Αλλά επειδή η δική µας αγωγή εµποδίζει να επικαλεστούµε την πολιτισµική του υστέρηση ως επιχείρηµα της δικής µας ανωτερότητας
ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΠΕ ο αντιπρόεδρος; Οτι οι Ελληνες «σε λίγο θα ανοίξουν µαντίλι για να ζητιανεύουν» ενώ η Τουρκία είναι στις πέντε ισχυρότερες χώρες του κόσµου µε 9% ανάπτυξη και ότι «τα ελληνικά εργοστάσια κανείς δεν ενδιαφέρεται να τα αγοράσει» – σε αντίθεση, υποθέτω, µε τα εργοστάσια του γίγαντα Μπουλέντ για τα οποία η διεθνής επιχειρηµατική κοινότητα στέκεται στην ουρά µήπως πάρει καµία µετοχή...
ΠΡΟΦΑΝΩΣ ο τούρκος αντιπρόεδρος δεν είναι ψεύτης. Υπό µία έννοια, η Ελλάδα έχει όντως βγειστη ζητιανιά, ζει µε δανεικά και µε µεγάλη δυσκολία µπορεί να χαρακτηριστεί επιχειρηµατικός Παράδεισος.
ΑΛΛΑ ∆ΕΝ ΕΙΝΑΙ εκεί το πρόβληµα.∆ιότι ακόµη κι ανδεν είναι ψεύτης, ο αντιπρόεδρος είναι βαθύτατα ανάγωγος καιαπερίγραπτα αγενής.
Η ΣΤΟΙΧΕΙΩ∆ΗΣ αγωγή ενός τζέντλεµαν (αυτή, τουλάχιστον, που επιβάλλουν τα δικά µας ευρωπαϊκά πρότυπα ευγενείας...) απαγορεύει να επιχαίρεις για τις αδυναµίες ή τις δυσκολίες του διπλανού. Επιβάλλει την έκφραση συµπάθειας και συµπαράστασης, ακόµη κι αν δεν το εννοείς. Καιθεωρεί τεράστια αγένεια να χρησιµοποιείς τη δυσπραγία του άλλου για να επαινέσεις τον εαυτό σου, να περιαυτολογήσεις και να καυχηθείς.
ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, εµείς στην Ευρώπη κι από την εποχή του ∆ιαφωτισµού δεν θεωρούµε τη µειονεξία επιχείρηµα κι ακόµη λιγότερο τεκµηρίωση της δικής µας υπεροχής.
ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ, βεβαίως, ότι ο άνθρωπος είναι αντιπρόεδρος και υπουργός στην τουρκική κυβέρνηση, πράγµα που σηµαίνει ότι οι κανόνες πολιτισµένης συµπεριφοράς που τον προσδιορίζουν διαφέρουν αναπόφευκτα από τους δικούς µας. Οτι τόσο η έλλειψη αγωγής όσο και η αγένειά του θα πρέπει να αντιµετωπιστούν µε την επιείκεια που επιβάλλει το µορφωτικό και πολιτισµικό πλαίσιο µέσα στο οποίο ζει, κινείται και πολιτεύεται – τούρκος υπουργός, τα λέει όλα... ΚΙ ΟΤΙ ΑΥΤΗ ακριβώς η επιείκεια επιβάλλει να µην του πούµε κατάµουτρα ότι δεν είναι παρά ένας άξεστος και απολίτιστος Ανατολίτης, ο οποίος µετατρέπει τον νεοπλουτισµό του σε τεκµήριο επιβεβαίωσης.
ΟΧΙ ΕΠΕΙ∆Η θα είµαστε ψεύτες αν το πούµε. Αλλά επειδή η δική µας αγωγή εµποδίζει να επικαλεστούµε την πολιτισµική του υστέρηση ως επιχείρηµα της δικής µας ανωτερότητας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου