Ομιλία του Γιάννη Βλατή στη Βουλή για τις αλλαγές στην Υγεία

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η μεταρρύθμιση που προωθεί σήμερα το Υπουργείο Υγείας με το παρόν νομοσχέδιο είναι κατά τη γνώμη μου η τρίτη κατά σειρά πιο σημαντική που αφορά τον τομέα της υγείας στη χώρα μας.

Η πρώτη αφορά τον ιδρυτικό νόμο του Ε.Σ.Υ. του Αυγερινού το 1983. Η δεύτερη αφορά τη δημιουργία των Περιφερειακών Συστημάτων Υγείας, τα γνωστά μας ΠΕΣΥ, από τον Αλέκο Παπαδόπουλο. Η σημερινή μεταρρύθμιση σχετίζεται εν μέρει και με αυτή που αρχικά είχε επιδιώξει ο Δημήτρης Κρεμαστινός το 1994 –αν θυμάμαι καλά- και που αφορά τη σύσταση του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας. Τόσο καλά είμαστε. Τόσο γρήγορα ανταποκριθήκαμε.

Η σύσταση του εν λόγω Οργανισμού αποτελεί για εμένα το κορυφαίο κομμάτι του νομοσχεδίου, παρότι πολλοί συνάδελφοι και μέσα μαζικής επικοινωνίας έχουν επικεντρωθεί στο θέμα του ανοίγματος του φαρμακευτικού επαγγέλματος.  



Kαι είναι κορυφαίο το ζήτημα αυτό, διότι η κοινωνική ασφάλιση δαπανά δισεκατομμύρια ευρώ για ένα, εκ του αποτελέσματος κρινόμενο, κακό σύστημα. …Οι αρμόδιοι Υπουργοί…μετά από μήνες διαβουλεύσεων προχώρησαν στην κατάρτιση του συγκεκριμένου σχεδίου νόμου –στην ουσία πολυνομοσχεδίου- οι διατάξεις του οποίου μεταρρυθμίζουν ουσιαστικά όλους τους τομείς του συστήματος υγείας. 

….το τελευταίο διάστημα μονοπώλησαν ως ένα βαθμό τα μέσα μαζικής ενημέρωσης οι αλλαγές στην υγεία, τα κλειστά επαγγέλματα, τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Στην αρχή παρακολουθούσα τις συζητήσεις με ενδιαφέρον, τελευταία όμως νομίζω ότι η κατάσταση δεν είναι καθόλου καλή. Θα έλεγα ότι είναι απελπιστική. Ο διάλογος που υποτίθεται ότι γίνεται μεταξύ εκπροσώπων των αρμόδιων Υπουργείων και ενδιαφερομένων ομάδων καταλήγει τις περισσότερες φορές σε έναν μονόλογο δογματικών και μονοπώλησης του ενδιαφέροντος για το συμφέρον του πολίτη. Όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές σε αυτές τις περιπτώσεις, όλοι ισχυρίζονται ότι εκφράζουν την αλήθεια, τη μοναδική αλήθεια. Τελικά, ο καθένας περιφέρει από κανάλι σε κανάλι την προσωπική του άποψη και ο πολίτης παραμένει με αναπάντητα ερωτηματικά πιο μπερδεμένος από ποτέ.

Ποια όμως είναι η αλήθεια, πέρα από τις προσωπικές κρίσεις;

Είναι αλήθεια ότι το σχέδιο νόμου που σήμερα συζητούμε επιχειρεί σημαντικές αλλαγές στον τομέα της υγείας, προκειμένου να εξορθολογήσει τις δαπάνες και να βελτιώσει τις παρεχόμενες υπηρεσίες.

Είναι αλήθεια ότι η υπαγωγή των κλάδων υγείας στο Υπουργείο Υγείας, η ένταξη του ΙΚΑ στο ΕΣΥ, η υλοποίηση των παροχών υγείας της κοινωνικής ασφάλισης, η συγκέντρωση της συνολικής ευθύνης για το φάρμακο στο Υπουργείο Υγείας καθώς και ο εκσυγχρονισμός του συστήματος προμηθειών θα συμβάλουν αναμφισβήτητα στη θεραπεία πολλών από τα κακώς κείμενα του Εθνικού Συστήματος Υγείας.

Αλήθεια όμως είναι και ότι στην προσπάθεια που κάνει σήμερα το αρμόδιο Υπουργείο για την εξυγίανση του συστήματος υγείας δεν έχει βρει και πολλούς συμμάχους ούτε στα Κόμματα της Αντιπολίτευσης –που υποτίθεται ότι θέλουν καλύτερη υγεία, φθηνότερα φάρμακα, έλεγχο στις προμήθειες, αλλά και καμμία αλλαγή στο υπάρχον σύστημα- ούτε όμως και στα ενδιαφερόμενα συνδικαλιστικά όργανα, τα οποία –απ’ ό,τι βλέπουμε και ακούμε αυτές τις μέρες- έχουν μόνο αντιρρήσεις και καμία ουσιαστική και πραγματοποιήσιμη λύση-πρόταση.

Σε ό,τι αφορά την στάση των κομμάτων της Αντιπολίτευσης, νομίζω ότι είναι απογοητευτική. Πόσο κοντόφθαλμη και συγχρόνως υστερόβουλη μπορεί να αποδειχθεί η πολιτική ενός κόμματος σε τόσο σοβαρά θέματα σε μία τόσο σοβαρή συγκυρία για τη χώρα μας; Όλοι συμφωνούμε ότι οι υπηρεσίες υγείας στη χώρα μας είναι σε κακή κατάσταση. Όλοι θέλουμε ένα καλύτερο σύστημα υγείας, ανοικτό σε όλους. Κανένας, όμως, δεν είναι διατεθειμένος να επωμιστεί το βάρος των απαιτούμενων αλλαγών.

Σε ό,τι δε αφορά τους συνδικαλιστικούς του φορείς αντιλαμβάνομαι μεν την αγωνία τους για το μέλλον του κλάδου, αλλά δεν κατανοώ  την αδιαλλαξία με την οποία αντιμετωπίζουν την όποια πρόταση για αλλαγή. Σε καμία περίπτωση δεν κατηγορώ τους γιατρούς. Κατανοώ την αγωνία τους για το επαγγελματικό και το οικονομικό τους μέλλον. Σήμερα, όμως, το αρμόδιο Υπουργείο κάνει μία προσπάθεια να αλλάξει ριζικά το σύστημα προς όφελος των ασφαλισμένων και των εργαζομένων σε αυτό. …Για ποιο λόγο, λοιπόν, αντιδρούν τόσο έντονα;

Δεν θα κάνω υποθέσεις. Δεν θα υπονοήσω καν ότι θίγονται προνόμια ή συμφέροντα. Θα πω απλώς ότι θα πρέπει ίσως για πρώτη φορά να είμαστε λίγο πιο διαλλακτικοί, λίγο πιο ανοικτοί στις αλλαγές. Άλλωστε, η ακινησία που επικρατούσε μέχρι σήμερα στον τομέα της υγείας, όπως και στους περισσότερους τομείς του δημοσίου, προκειμένου να μη θιγούν προνόμια και συμφέροντα, μας οδήγησε στη σημερινή κατάσταση.

Η απραξία, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ισοδυναμεί με άρνηση του μέλλοντος. Στην απραξία έχουμε διαπρέψει. Αλλά το μέλλον μας χτυπά την πόρτα και δεν μπορεί για άλλη μία φορά να παριστάνουμε τους κωφούς.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου σχολίασαν πιο ειδικοί από εμένα. Δεν χρειάζεται, όμως, να είναι κανείς ειδικός για να πει ότι το όργιο διαφθοράς και σπατάλης στα νοσοκομεία και στους οργανισμούς ασφάλισης της χώρας έχει φτάσει στο απροχώρητο. Το κόστος είναι πλέον δυσβάστακτο και για το κράτος και για τους ασφαλισμένους και για τους εργαζόμενους.

Το ΕΣΥ που με τόση περηφάνια ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ και με τόση ικανοποίηση αγκάλιασε ο ελληνικός λαός δεν είναι δυνατόν να αφεθεί στην  τύχη του. Τα φακελάκια και η φοροδιαφυγή έχουν απαξιώσει το ιατρικό λειτούργημα. Οι απαράδεκτες συνθήκες εργασίας, οι ελλείψεις, ο ανύπαρκτος εκσυγχρονισμός και οι χαμηλοί μισθοί έχουν οδηγήσει σε εξευτελισμό του ιατρικού λειτουργήματος. Γι’ αυτό φταίμε όλοι.

Μπορούν όλες οι παθογένειες του Εθνικού Συστήματος να διορθωθούν ως δια μαγείας; Βεβαίως και όχι. Το υπό ψήφιση νομοσχέδιο, όμως, είναι ό,τι καλύτερο για την εξυπηρέτηση των ασφαλισμένων. Επιδιώκει να φανεί και αντάξιο της έντιμης προσπάθειας, που καταβάλουν οι εργαζόμενοι στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Πρέπει να του δώσουμε χρόνο να δουλέψει. Πρέπει, κύριοι συνάδελφοι, να κάνουμε όλοι ό,τι περνάει από το χέρι μας για την ορθή εφαρμογή του.