Το Σύνταγμα και τα... θερινά ανάκτορα

Του Σήφη Πολυμίλη από ΤΟ ΒΗΜΑ

Είναι απολύτως θεμιτό να διαφωνεί κάποιος ριζικά με την κυβερνητική πολιτική, είναι απόλυτο δικαίωμα του να ασκεί την πιο σκληρή κριτική, και φυσικά να προσπαθεί μέσα από τις νόμιμες δημοκρατικές διαδικασίες να οδηγήσει στην αποδοκιμασία της κυβέρνησης από το εκλογικό σώμα. Αυτό που είναι παράλογο και εξωφρενικό, είναι να βγαίνει ένας πολιτικός, με μακρά θητεία στην πολιτική, που έχει υπάρξει μάλιστα και αρχηγός κομματος και να ταυτίζει την ελληνική κυβέρνηση - αλλα και τις άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις - με καθεστώτα τύπου Μουμπάρακ ή Καντάφι...
Ο κ. Αλαβάνος, στην απέλπιδα προσπάθεια του να βρει και πάλι ένα ρόλο στο πολιτικό σκηνικό καταφεύγει σε όλο και μεγαλύτερες ακρότητες θεωρώντας προφανώς ότι έτσι θ' αποκτήσει και πάλι ακροατήριο...  

Παρά την παταγώδη αποτυχία του στις τελευταίες νομαρχιακές εκλογές επιμένει στην ίδια ακραία και αγοραία ρητορική προσπαθώντας να επενδύσει στην οργή και την αγωνία ενός κομματιού της κοινωνίας που πλήττεται περισσότερο από την κρίση. Ετσι και χθες, σε μια ακόμα επίδειξη επαναστατικής και εξεγερσιακής λογικής, επιχειρεί να εκμεταλλευτεί την έκρηξη του λαού σε μια σειρά αντιδραστικά και αντιδημοκρατικά αραβικά καθεστώτα και να την μεταφέρει στα καθ' ημάς καλώντας τους διαδηλωτές να μετατρέψουν την πλατεία Συντάγματος σε πλατεία Ταχρίρ, προκειμένουν να φύγει εδώ και τώρα η κυβέρνηση Παπανδρέου...
Ο πάλαι ποτέ φέρελπις αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ που τώρα αποδοκιμάζεται ακόμα και από τους συντρόφους του ή δεν έχει συνείδηση των όσων λέει ή το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η προσωπική του πολιτική επιβίωση και γαία πυρί μιχθήτω... Γιατί δεν είναι δυνατόν μετά από πέντε θητείες στην ευρωβουλή να ανακάλυψε τώρα ότι η Ευρώπη και οι εκλεγμένες κυβερνήσεις της περίπου ταυτίζονται με τά αντιδραστικά και αντιδημοκρατικά μεσανατολικά καθεστώτα και πρέπει να τις γκρεμίσουμε... Δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνεται ότι επενδύοντας στο χάος και τη διάλυση το μόνο που μπορεί να πετύχει είναι να επιδεινωθούν ακόμα περισσότερο οι συνθήκες ζωής, αυτών για τους οποίους υποτίθεται ότι εξεγείρεται... Φαίνεται όμως ότι, συνειδητοποίησε λίγο καθυστερημένα, ότι δεν αντέχει στην ιδέα ότι δεν θα βρίσκεται στο προσκήνιο. Αφού υπονόμευσε όσο μπορούσε τον διάδοχο του στην ηγεσία του ΣΥΝ, αφού διαπίστωσε ότι η πλειοψηφία των συντρόφων του, δεν τον ακολουθεί στις επιλογές του, προσπαθεί τώρα να βγει και πάλι στον αφρό υιοθετώντας τις κάθε λογής αριστερίστικες ομαδούλες πλειοδοτώντας σε επαναστατικότητα.
Δεν ξέρουμε ποια... λαϊκή δημοκρατία οραματίζεται ο κ. Αλαβάνος. Ξέρουμε όμως ότι ευρωπαϊκό δημοκρατικό μοντέλο - με όλα τα προβλήματα του - που θέλει να γκρεμίσει, του επιτρέπει να εξεγείρεται έστω και με αυτόν τον ακραίο τρόπο Κάτι που δεν θα συνέβαινε ποτέ στα καθεστώτα που κατά καιρούς έχει υμνήσει και υιοθετήσει ο κ. Αλαβάνος και οι συμπαραστάτες του...