– Πριν από μερικές δεκαετίες, περπατούσα στους δρόμους της παλιάς Στοκχόλμης καθώς η οικογένειά μου ζούσε στην εξορία. Κάποια στιγμή, γύρισα προς έναν περαστικό να ζητήσω οδηγίες για ένα μικρό καφενείο που έψαχνα. Ο περαστικός γύρισε και με χαιρέτησε. Προς έκπληξή μου, ήταν ο Ουλωφ Πάλμε, ο πρωθυπουργός της Σουηδίας, ο οποίος επέστρεφε από την τοπική υπεραγορά με τη σύζυγό του Λίσμπετ.
«Γεια σου, Γιώργο, πού πας;» με ρώτησε.
Καθώς βοηθούσα την γυναίκα του Λίσμπετ με τις τσάντες με τα ψώνια στο κατώφλι του σπιτιού τους, μου έδειξε το δρόμο για ένα καφέ όπου πήγαμε και τα είπαμε, ενώ πίναμε μπύρα με μια ομάδα ομοεθνών του. Στο τέλος, έφυγε μόνος του με τα πόδια για το σπίτι χωρίς σωματοφύλακες.