Κυβέρνηση νάνων

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Ο νέος ειδικός σύμβουλος Στρατηγικού Σχεδιασμού του πρωθυπουργού είναι απόφοιτος ΤΕΙ τουριστικών επαγγελμάτων και δηλώνει επάγγελμα σερβιτόρος. Ο κ. Χρήστος Καρανίκας έχει όμως όλα τα χαρακτηριστικά της «νέας Αριστεράς»: πομπώδεις διακηρύξεις συν αγραμματοσύνη. Ετσι αυτοσυστήνεται στα social media ως εξής (κρατώ σύνταξη και ορθογραφία): «Η δημοκρατία η διαχείριση της πολιτικής ζωής,της πόλης,του κράτους,του πλανήτη είναι υπόθεση των αντρών,των γυναικών, [του tranς]και των παιδιών.όχι των ειδήμων».
Με ποια προσόντα, λοιπόν, μπήκε ο κ. Καρανίκας στην ομάδα «των ειδήμων» που χαράζουν τη στρατηγική της χώρας;

Πρώτον, είναι φίλος του κ. Αλέξη Τσίπρα και αυτό αποκαλύπτει τη στρατηγική της κυβέρνησης. Δεύτερον, είναι αγωνιστής. Στο προεκλογικό βιογραφικό του αναφέρει:
«Από τα εφηβικά μου χρόνια κατάλαβα ότι άνθρωπος γίνεσαι στο συλλογικό και στους κοινωνικούς αγώνες και επίσης ότι η καριέρα είναι σαν τη χολέρα. Από μαθητής μέλος της ΚΝΕ, ιδρυτικό μέλος της νεολαίας ΣΥΝ, αρνητής στράτευσης (...) συμμετείχα ενεργά σε όλες τις ευρωπαϊκές και τοπικές κινητοποιήσεις». Με τους αγώνες, λοιπόν, ως διαβατήριο βρέθηκε να χαράζει τον «στρατηγικό σχεδιασμό» στο γραφείο του πρωθυπουργού και η επιλογή του πιθανώς να εξηγεί πώς ο κ. Τσίπρας έλαβε όλες τις στρατηγικές αποφάσεις που χαντάκωσαν τη χώρα.
Ετερος μετακλητός υπάλληλος στο γραφείο του κ. Αλέξη Τσίπρα είναι ο αποτυχών βουλευτής Ηρακλείου Νίκος Τρευλάκης. Ο ίδιος δηλώνει ότι εργάστηκε ως βοηθός λογιστή, αλλά το βασικό του προσόν, όπως καταγράφεται στο προεκλογικό του φυλλάδιο, είναι οι αγώνες του: «Ενεργός συνδικαλιστής με την Αριστερή Ενότητα... συμμετείχε στο κίνημα κατά της αναθεώρησης του άρθρου 16 και του νόμου πλαίσιο για την παιδεία το 2006, στην εξέγερση του 2008 (σ.σ.: τότε που κάηκε η Αθήνα) και στο κίνημα των πλατειών».
Βεβαίως, κάποιος ορθώς μπορεί να επισημάνει ότι αν ο γραμματέας της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ δικαιολόγησε τους διορισμούς (δικό του και των συγγενών του) διά των αγώνων των παππούδων και της γιαγιάς του, μπορούν να μείνουν παραπονεμένοι οι ζώντες αγωνιστές; Σωστό κι αυτό, αλλά υπάρχει και μία άλλη παράμετρος που πρέπει να προσέξουμε.
Η αλήθεια είναι πως τα στελέχη της πρώτης φοράς δεν διακρίθηκαν στα γράμματα. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός ως καταληψίας σχολείων ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα (με αίτημα μάλιστα να αποφασίζουν οι μαθητές αν θα λείπουν από κάποια μαθήματα) και ως αγωνιστής των μπλόκων κατέληξε στο ύπατο αξίωμα. Αλλά, με δεδομένα τα μεγάλα και σύνθετα προβλήματα του τόπου, θα μπορούσε τουλάχιστον να καλύψει τα δικά του ελλείμματα έχοντας γύρω του ανθρώπους με εμπειρία και γνώσεις, που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην ανόρθωση της ρημαγμένης χώρας. Φευ! Ο πρωθυπουργός μάλλον νιώθει καλά έχοντας γύρω του λιγότερο εγγράμματους από τον ίδιο και προφανώς δεν διάβασε ποτέ τη διδαχή του Ντέιβιντ Ογκιλβι. Ο μεγάλος διαφημιστής, ο οποίος ξεκίνησε από το μηδέν και δημιούργησε τη μεγαλύτερη εταιρεία επικοινωνίας του κόσμου, όποτε προσλάμβανε κάποιο στέλεχος του έστελνε μια μπαμπούσκα. Στην τελευταία κούκλα υπήρχε ένα σημείωμα, που έγραφε: «Αν ο καθένας από εμάς προσλαμβάνει κάποιον χειρότερό του, θα καταλήξουμε μια εταιρεία νάνων».
Καθημερινή