Του Κώστα Καλλίτση
Στα τέσσερα χρόνια από το ξέσπασμα της κρίσης και το σπάσιμο της
ελληνικής φούσκας, το πολιτικό σύστημα αρέσκεται να λέει παραμύθια.
Αρχικά, όταν οι αγορές μας έκοψαν, είπε το παραμύθι ότι κάποιος «θείος»
από την Κίνα ή τη Ρωσία θα μας δάνειζε άνευ όρων όσα χρειαζόμαστε. Μετά,
ακούστηκαν τα παραμύθια του Ζαππείου, που «προσέφεραν» 18 δισ.,
μηδένιζαν το έλλειμμα σε 18 μήνες και έστηναν νέο παραγωγικό μοντέλο με
ατμομηχανή την... οικοδομή. Το 2012 η χώρα βομβαρδίστηκε με το παραμύθι
της επαναδιαπραγμάτευσης: Θα άλλαζαν το Μνημόνιο κι ο λαός θα απολάμβανε
τους καρπούς της σκληρής διαπραγμάτευσής τους. Μετά ενάμιση χρόνο
επιβολής μιας καταστροφικής πολιτικής, εμφανίζεται νέο παραμύθι: Αιτία
όλων των δεινών είναι το «κούρεμα» που δεν έγινε το 2010...