Του Παναγιώτη Γκλαβίνη*
Οσοι ανήκουμε στο ΠΑΣΟΚ διαπιστώνουμε με έκπληξη τελευταίως μια
τάση επιγενόμενης αμφισβήτησης της υπαγωγής μας στο Μνημόνιο από
προβεβλημένα στελέχη του χώρου μας. Συγκαταλέγομαι μεταξύ αυτών που
έδωσαν σκληρές μάχες στον ακαδημαϊκό χώρο - και όχι μόνο - για να
καταπολεμηθεί ο επιστημονικός λαϊκισμός που, μαζί με τον πολιτικό και
τον μιντιακό, κατέστησαν τον αντιμνημονιακό λόγο κυρίαρχο στη δημόσια
ζωή της χώρας, από το καλοκαίρι κιόλας του 2010. Η Ελλάδα μόλις που είχε
σωθεί χάρη στο Μνημόνιο, όταν αδυνατούσε να εξοφλήσει δάνειο που έληγε
τον Μάιο, όμως η κοινή γνώμη αφέθηκε να πιστεύει ότι η υπαγωγή μας στον
ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, στην καλύτερη περίπτωση, μπορούσε να
αποφευχθεί και, στη χειρότερη, ήταν το αποτέλεσμα μιας διεθνούς
συνωμοσίας.