Ο «πυρομανής» Γιάνης

Γράφει ο Αντώνης Δαλίπης

Κάθε φορά που ο Γιάνης Βαρουφάκης μιλάει για εκείνο το εξάμηνο της καταστροφής που ήταν υπουργός Οικονομικών, όλοι οι νουνεχείς αυτής της χώρας πρέπει να νιώθουν σύγκρυο.

Σαν εκείνο το τρέμουλο που κυριεύει τους θεατές παρακολουθώντας μεταμεσονύκτια ταινία θρίλερ, οι οποίοι, αν και αντιλαμβάνονται πως είναι πια μια ιστορία, εντούτοις δεν μπορούν να κρύψουν την ταραχή τους.

Ο ίδιος ο πρώην υπουργός με τις παραστατικές αφηγήσεις και διηγήσεις του που τις συνοδεύει με εκείνο το θριαμβευτικό ύφος και το παράταιρο, χωρίς λόγο, γέλιο, φροντίζει να «ντύνει» το σίριαλ-θρίλερ με την απαραίτητη «ταπετσαρία» και με τα κατάλληλα ηχητικά εφέ.

Αλλά εκείνο που τρομάζει ακόμη είναι η διαπίστωση ότι ολόκληρη η χώρα είχε αφεθεί στα χέρια ενός «τρελού» οδηγού που χαμογελώντας μπορούσε κάλλιστα να τη ρίξει στο γκρεμό και μάλιστα ο ίδιος να κομπορρημονεί γι’ αυτό στη συνέχεια.

Άλλωστε, ο ίδιος δεν το κρύβει και ομολογεί ευθέως ότι απέτυχε τελικά να φέρει σε πέρας το έργο που είχε ονειρευτεί και πίστευε.

Έτσι, απλά και χαρωπά διηγείται πώς οδηγούσε βήμα-βήμα μια χώρα προς τον «θάνατο», καυχιέται γιατί όλοι οι άλλοι υπουργοί Οικονομικών τον είχαν απομονώσει και τον θεωρούσαν αποσυνάγωγο και ότι αυτός, ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών, κατέγραφε σε κασέτες τις συνομιλίες του στο Eurogroup, σαν να ήταν ο Μαυρίκης του ΟΤΕ.

Και είναι ανεξήγητο ακόμη πως μια χώρα σαν την Ελλάδα και μια κυβέρνηση σαν τον ΣΥΡΙΖΑ με δεκάδες διανοητές της Αριστεράς και ιδεολόγους της, είχε αναθέσει για έξι μήνες ένα τόσο σημαντικό ζήτημα, όπως αυτό των κρίσιμων διαπραγματεύσεων, σ’ ένα πρόσωπο που ούτε τώρα έχει αντιληφθεί τη ζημιά που έχει προκαλέσει.

Γι’ αυτό, άλλωστε, περιφέρεται από κανάλι σε κανάλι και διηγείται με τόση αφέλεια και αυταρέσκεια τα τρελά όνειρα που επιχείρησε να υλοποιήσει, αφήνοντας άναυδους τους τηλεθεατές, οι οποίοι έντρομοι συνειδητοποιούν τον κίνδυνο που απέφυγαν την τελευταία στιγμή από τον «πυρομανή» Βαρουφάκη.

Ο εκκεντρικός πάντα ανερμάτιστος και περιέργως λαοφιλής ακόμη Γιάνης, ευτυχώς απέτυχε να γίνει ο σύγχρονος Ηρόστρατος. Η φωτιά έσβησε πριν εξαπλωθεί και καταστρέψει όλη τη χώρα.

Αλλά ο ίδιος με τις διηγήσεις του γεμάτες με κυνισμό, έπαρση και «εγώ» απλώς επιβεβαιώνει αυτό που κάποιος εύστοχα έγραψε.

Πως σ’ αυτή τη χώρα οι έξυπνοι είναι γεμάτοι αμφιβολίες και οι ανόητοι γεμάτοι αυτοπεποίθηση.