Μπορεί ο κ. Τσίπρας να μετατραπεί σε μεταρρυθμιστή;

Του Ιωακείμ Γρυσπολάκη*

Είναι ποτέ δυνατόν ο δεύτερος τη τάξη, μετά τον κ. Τσίπρα, στον ΣΥΡΙΖΑ να είναι 22 χρόνια φοιτητής, ανυπότακτος και να έχει προβεί σε ψευδή δήλωση της διεύθυνσης κατοικίας του; Είναι δυνατόν, μετά αυτές τις αποκαλύψεις, όχι μόνον να παραμένει Γραμματέας της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και να προάγεται σε μέλος της Διαπραγματευτικής Ομάδας της χώρας για την σύνταξη και την υπογραφή του 3^ου Μνημονίου Κατανόησης (3^rd Memorandum of Understanding) μεταξύ Ελλάδας και των εταίρων μας; Αν δεν είναι συκοφαντίες πολιτικών αντιπάλων οφείλει να απαντήσει δεόντως.

Αν, όμως, αληθεύουν οι κατηγορίες, οφείλει να παραιτηθεί ο δε πρωθυπουργός να απολογηθεί. Σε άλλη χώρα φυσικά θα είχε παραιτηθεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός για επιλογή ενός τέτοιου ατόμου στη δεύτερη ιεραρχικά θέση στο κόμμα του και ως μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας της χώρας. Νέοι άνθρωποι, νέα ήθη, που εισήγαγε η Πρώτη Φορά Αριστερά.

Ο κ. Τσίπρας, αφού αρνήθηκε να ολοκληρώσει το κλείσιμο του 2^ου Μνημονίου τον Φεβρουάριο με μέτρα κόστους 1,5 δις ευρώ, αφού απέρριψε την Πρόταση Γιούνκερ τον Ιούνιο 2015 με μέτρα κόστους 8,5 δις ευρώ, μας έφερε εκών άκων προ του 3^ου Μνημονίου με μέτρα κόστους 12,5 δις ευρώ για τον ελληνικό λαό. Επέβαλε ένα καταστροφικό δημοψήφισμα, πρότεινε στους πολίτες να ψηφίσουν ΟΧΙ στην πρόταση Γιούνκερ και στη συνέχεια μετέφρασε το ΟΧΙ σε ΝΑΙ στο υπό διαπραγμάτευση 3^ο Μνημόνιο. Οι ειδικοί λένε ότι τα δίδακτρα ωρίμανσης του κ. Τσίπρα κόστισαν στους πολίτες 40 δις ευρώ σε διάστημα έξι μηνών. Και επειδή ουδείς το αμφισβητεί, δεν μπορώ παρά να το αποδεχθώ και να το αναπαραγάγω.

Όμως, αναρωτιέμαι αν ο κ. Τσίπρας ωρίμασε ή όχι. Ένας πολιτικός και μάλιστα πρωθυπουργός μιας χώρας που καθημερινά καταρρέει, είναι δυνατόν να προβαίνει σε ανασχηματισμό της κυβέρνησής του, τοποθετώντας σε θέσεις υπουργών άτομα με δεδομένη την πλήρη έλλειψη προσόντων και γνώσεων να σκεφθούν, να προγραμματίσουν, να συνθέσουν, να πείσουν και να υλοποιήσουν το πλέον φιλόδοξο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα που έχει ανάγκη η χώρα για να βγει από τον βάλτο της κατάρρευσης;

Για όλους αυτούς τους λόγους και για το ότι ο κ. Τσίπρας διαχώρισε πλέον τη θέση του από τις ομάδες που ήσαν υπέρ της αποκοπής της χώρας από τους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς και τη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα, πιστεύω ότι βρίσκεται σε πολύ δυσχερή θέση. Αν αποτύχει να ολοκληρώσει την υπογραφή συμφωνίας, θα διασυρθεί τόσο από εκείνους, που εναπόθεσαν (κακώς) σε αυτόν τις ελπίδες τους για την σωτηρία της χώρας, όσο και από εκείνους που επεδίωκαν την άμεση ρήξη και την απομόνωση της χώρας. Εάν, αντιθέτως, επιτύχει την υπογραφή συμφωνίας με τη βοήθεια της φιλοευρωπαϊκής αντιπολίτευσης, τότε θα βρεθεί ενώπιον ενός πολύ ανηφορικού μονόδρομου, που οδηγεί στην επιβολή ενός πολύ σκληρού νεοφιλελεύθερου προγράμματος, όπως οι ίδιοι το χαρακτηρίζουν.

Σημειωτέον, ότι ο κ. Τσίπρας, προκειμένου να υλοποιήσει το σκληρό μεταρρυθμιστικό και μη δημοφιλές πρόγραμμα, που ενδέχεται να υπογράψει, θα πρέπει να απαρνηθεί εαυτόν. Δηλαδή να απαρνηθεί τον κόσμο των ιδεοληψιών εντός του οποίου μεγάλωσε και γαλουχήθηκε. Θα πρέπει, επίσης, να απαρνηθεί τους μέτριους και ιδεοληπτικούς συνεργάτες και υπουργούς του (Παππάς, Φλαμπουράρης, Κατρούγκαλος, Δρίτσας, Σκουρλέτης, Φωτίου, Μπαλτάς, Κουράκης κ.α.), οι οποίοι μέχρι χθες διατράνωναν την πίστη τους στη θεωρία του Αντιμνημονίου, δηλαδή στην άρνηση μεταρρυθμίσεων, και είχαν ως ιδεολογικό υπόβαθρο την ενίσχυση του Δημόσιου Τομέα με την πρόσληψη χιλιάδων υπαλλήλων για την καταπολέμηση της ανεργίας. Το τελευταίο θεωρώ ως άκρως απίθανο έως αδύνατο. Γι αυτό ισχυρίζομαι ότι δεν θα μπορέσει να επιβιώσει πολιτικά και έχει ήδη ολοκληρώσει τον κύκλο του.

Ακόμη και αν απαρνηθεί τους μέτριους συνεργάτες του, θεωρώ πολύ ισχνή την πιθανότητα υλοποίησης ενός τόσο απαιτητικού μεταρρυθμιστικού προγράμματος από τον κ. Τσίπρα ως πρωθυπουργό, το οποίο όμως είναι επιβεβλημένο προκειμένου να οδηγηθεί η χώρα μετά από λίγα χρόνια σε ασφαλή ύδατα και η Ελλάδα να αποτελέσει ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Ο ανωτέρω ισχυρισμός βασίζεται στην αδυναμία του κ. Τσίπρα να σχηματίσει και να ηγηθεί μίας κυβέρνησης των αρίστων, οι οποίοι θα σχεδιάσουν, θα πείσουν τους πολίτες και θα υλοποιήσουν το πρόγραμμα. Η αδυναμία του κ. Τσίπρα να σχηματίσει την κυβέρνηση των αρίστων τεκμηριώνεται από την αξιωματικά θεμελιωμένη φράση του John Franc Adam (1925-1989), ενός μεγάλου βρετανού μαθηματικού, την οποία μου είπε το 1977 μετά την ομιλία μου, ως νέου μαθηματικού, σε συνέδριο στο Τορόντο: «First class people elect (attract, collaborate, hire) first class people. Second class people, though, elect fifth class people». Και ο σημερινός πρωθυπουργός, παρά τη γοητεία που ασκεί σε μεγάλο ποσοστό στην ελληνική κοινωνία, δεν ανήκει στους πρώτους. Μία διερεύνηση του βιογραφικού του, της πορείας του ως μαθητή και φοιτητή, της μετέπειτα ανύπαρκτης επαγγελματικής σταδιοδρομίας του, αλλά και της παντελούς έλλειψης συνέπειας λόγων και πράξεων τα τελευταία χρόνια, το επιβεβαιώνουν περίτρανα. Αρκεί να θυμηθούμε τον χαρακτηρισμό του νόμου Διαμαντοπούλου (4009/2011) ως αντιδημοκρατικού και αντισυνταγματικού στις προγραμματικές δηλώσεις του ως πρωθυπουργού )Ιανουάριος 2015), αλλά και τη δήλωσή του από το βήμα της Βουλής ότι «αυτή η Βουλή δεν πρόκειται να υπογράψει νέα μνημόνια» (Απρίλιος 2015).

Αν δε αναρωτιέστε «γιατί, παρά τα ψεύδη με τα οποία κέρδισε την εξουσία και την ευκολία με την οποία πέρασε από το αντιμνημονιακό στρατόπεδο στο μνημονιακό, παραμένει δημοφιλής σε τόσο μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας;» θα απαντήσω δανειζόμενος μία φράση του Στέλιου Ράμφου, σε μία συνέντευξή του στο ΣΚΑΪ TV στις 20/1/2015: «Οι Έλληνες ελπίζουν, γιατί δεν θέλουν να σκέφτονται, αντί να σκέφτονται ώστε να μπορούν να τεκμηριώσουν την ελπίδα τους». Και επιπλέον, η σημερινή αντιπολίτευση δεν έχει προσφέρει μέχρι σήμερα εναλλακτική λύση. Ας ελπίσουμε ότι αυτό θα συμβεί πολύ σύντομα και πάντως πριν από τη διεξαγωγή των επόμενων εθνικών εκλογών.

Ιωακείμ Γρυσπολάκης

O Ιωακείμ Γρυσπολάκης, είναι καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης.