Για οικογενειακούς λόγους!

Του Γ. Παντελάκη - protagon.gr 

Απ’ όσο καλά γνωρίζω, ο Τσίπρας είχε πρόβλημα με τον Βαρουφάκη εδώ και καιρό, πολύ καιρό, αρκετά πριν τον αποσύρει και βάλει τον Τσακαλώτο να διαπραγματεύεται με την τρόικα. Αρκετοί συνεργάτες του πρωθυπουργού έβλεπαν πως ο Βαρουφάκης έκανε ό,τι μπορούσε για να μη γίνει η συμφωνία πολύ νωρίτερα και πριν ανέβει ο λογαριασμός τόσο ψηλά. Τους λόγους αυτής της εμμονής του ίσως τους μάθουμε κάποια στιγμή, προς το παρόν, υποθέσεις μόνο μπορεί να κάνει όποιος θέλει. Και να βάλει στις υποθέσεις αυτές, ό,τι νομίζει.
Ο Τσίπρας, δεν τόλμησε να κάνει κάτι που θα έκανε ο οποιοσδήποτε πρωθυπουργός. Ν' αλλάξει τον Βαρουφάκη. Τον αποδυνάμωσε με κάποιο τρόπο, αλλά τον άφησε στο κρίσιμο πόστο τού υπουργού που πήγαινε στα Eurogroup και μετέφερε τις ελληνικές θέσεις. Θέσεις οι οποίες, απ’ όσα μαθαίνω, συχνά δεν ήταν απαραίτητα οι θέσεις για τις οποίες είχε αποφασίσει ο Τσίπρας και οι στενοί του συνεργάτες. Ο Βαρουφάκης αφέθηκε να
κάνει το παιχνίδι του, να χτίζει το προφίλ του, να δίνει καθημερινά δεκάδες συνεντεύξεις και να παίζει την τύχη της χώρας έτσι όπως ο ίδιος ήθελε. Σε κάποιο σημείο μάλιστα, ο άτολμος να τον αλλάξει Τσίπρας, έστελνε μαζί με τον Βαρουφάκη στις συνεδριάσεις των υπουργών Οικονομικών και άλλους ανθρώπους της εμπιστοσύνης του (π.χ. Δραγασάκης), για να είναι σχετικά σίγουρος ότι θα μεταφερθούν οι ελληνικές θέσεις και όχι οι θέσεις Βαρουφάκη.
Ο Βαρουφάκης «έτρεξε» τις διαπραγματεύσεις όλους αυτούς τους μαρτυρικούς μήνες μέχρι που ο Τσίπρας τον άλλαξε γιατί έβλεπε πως δεν θα υπέγραφε ποτέ συμφωνία αυτός ο υπουργός. Ο Βαρουφάκης την κίνηση αυτή την επένδυσε πολιτικά αφήνοντας να εννοηθεί ότι έφυγε από υπουργός, επειδή δεν τον ήθελαν οι ξένοι. Αυτό είναι αλήθεια. Αλλά δεν τον ήθελαν, όχι γιατί είχε πιο αριστερές θέσεις από τον διάδοχό του Τσακαλώτο (όπως ο Βαρουφάκης υπονοεί), αλλά επειδή έβλεπαν οι Ευρωπαίοι συνάδελφοί του πως δεν υπήρχε κώδικας επικοινωνίας με αυτόν τον επαρμένο τύπο.
Μέχρι τώρα, πίστευα ότι όλες αυτές οι πληροφορίες ενδεχομένως να μην είναι βάσιμες και ν' αποδίδονται σε πολιτικούς εχθρούς του Βαρουφάκη μέσα στην κυβέρνηση. Με αυτό που έκανε ωστόσο, στην πιο κρίσιμη στιγμή όχι μόνο των διαπραγματεύσεων, αλλά ίσως της ίδιας της χώρας μεταπολιτευτικά, βεβαιώθηκα ότι οι πολύ περισσότερες κατηγορίες που είχαν να πουν γι' αυτόν συνάδελφοί του υπουργοί, ήταν βάσιμες.
Προτίμησε, όχι να πάει να ψηφίσει ένα «ναι» ή ένα «όχι», κάτι που θα χώραγε κριτική, αλλά θ’ αποτελούσε μια πολιτική θέση. Προτίμησε να επικαλεστεί έναν αστείο λόγο (οικογενειακό), για να πάει στην Αίγινα και ν' αποφύγει να μετάσχει στην ψηφοφορία. Το πιο γενναίο ίσως, θα ήταν μια παραίτηση από τη βουλευτική του έδρα, αν υποθετικά δεν ήθελε το «ναι» ή το «όχι». Αλλά δεν πρόκειται γι' αυτό. Ο Βαρουφάκης ως φαίνεται, θέλει να είναι για κάποιον χρόνο ακόμα στο μεγάλο κάδρο, για να ολοκληρώσει τις προσωπικές του επιδιώξεις. Σε βάρος μιας ολόκληρης χώρας την οποία περίπου έπαιξε στα ζάρια...