Για τον ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ...και ΜΕ τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου.

Που αρχίζει και που τελειώνει η ευθύνη μας ως πολιτών; Ποιο είναι  το μεγάλο και κρίσιμο και ποιο το δευτερεύον και επουσιώδες; Τι υπερασπιζόμαστε τελικά όλοι εμείς που λέμε ότι νοιαζόμαστε για αρχές και αξίες; Ποιος καθορίζει την ατζέντα των θεμάτων, πέραν των προσωπικών και οικογενειακών μας,  στα οποία αφιερώνουμε χρόνο και φαιά ουσία;

Η απάντηση δεν είναι μονοσήμαντη και δεν είναι εύκολη.

Βρέθηκα για κάποιες ώρες στο Ειδικό Δικαστήριο που δικάζεται ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Το έκανα γιατί είχα και έχω την ανάγκη να δηλώσω την αλληλεγγύη  και την ηθική υποστήριξή μου σε έναν συμπολίτη μου που διασύρεται και ισοπεδώνεται συνολικά και άδικα.

Με τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου δεν με συνδέει φιλία ή έστω στενή γνωριμία. Δεν με συνδέει καν κάποια πολιτική ταύτιση με την έννοια ότι έχω διαφορετική πολιτική προσέγγιση από αυτή  που εκείνος έχει εκφράσει με τον δημόσιο πολιτικό λόγο και πράξη του. Τον θεωρούσα αρκούντως γαλουχημένο στην «ανανεωτική αριστερά», (διαγραμμένος μάλιστα από την Β’ Πανελλαδική  ως αριστεριστής), «εκσυγχρονιστή» και άρα για  ΟΛΟΥΣ τους παραπάνω λόγους αρκετά «δεξιόστροφο» και επομένως δύσκολο να  ταιριάξουν τα πολιτικά χνώτα μας την περίοδο που είχε πολιτική εξουσία.

Αυτό ασφαλώς δεν σημαίνει κάτι σε σχέση με το ποιος τελικά έχει την σωστή πολιτική προσέγγιση. Γιατί πρέπει να ομολογήσω ότι αν συγκρίνουμε τις πολιτικές που ο «μνημονιακός» Παπακωνσταντίνου άσκησε και εφάρμοσε σε σχέση με ότι ψήφισαν και προώθησαν και εφάρμοσαν  επόμενοι «αντιστασιακοί» υπουργοί οικονομικών, τότε ο Παπακωνσταντίνου μου μοιάζει Μαο Τσε Τουνγκ μπροστά τους.

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου δικάζεται στο Ειδικό Δικαστήριο. Θα προσέξατε ότι η δημοσιότητα για τη δίκη είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Δικαίως θα  έλεγα εγώ γιατί το προηγούμενο της ζωντανής αναμετάδοσης της δίκης του Ανδρέα το 91 όπου το κατηγορητήριο και η σκευωρία εξαϋλώθηκαν σε χρόνο dt μπροστά στα μάτια και στα αυτιά εκατομμυρίων Ελλήνων, δεν έπρεπε να επαναληφθεί. Μαθαίνουν οι σκευωροί και το παρακράτος από τα λάθη τους.

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου απολογήθηκε μπροστά  τους δικαστές του. Ρεπορτάζ για το τι είπε θα το βρείτε εδώ  στην ιστοσελίδα της Εφημερίδας των Συντακτών.

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου δίδαξε όλο αυτό το διάστημα αξιοπρέπεια και ήθος. Δεν έσκυψε, δεν έγλυψε εκεί που έφτυσε για να «σωθεί». Δεν παρακάλεσε αυτούς που οι πολιτικές του απείλησαν και έθιξαν τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα, αυτούς που θέλησαν να τον εκδικηθούν με την ιστορία που έστησαν. Δεν ζήτησε την επιχειρηματική και πολιτική και τελικά την νταβατζίδικη κάλυψη από τους γνωστούς νταβάδες της χώρας ώστε να πέσει στα μαλακά, ώστε να «ξεχαστεί» το θέμα. Δεν κίνησε τα γνωστά «νήματα» για να αποφύγει το διασυρμό το δικό του και της οικογένειάς του και τα Ειδικά Δικαστήρια.

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου αποδείχτηκε μάγκας. Με την αυθεντική έννοια της λέξης. Αποφάσισε να αντιμετωπίσει τους διώκτες του ΜΟΝΟΣ του αν και ανίσχυρος απέναντι σε όλους και όλα. Την πολιτική εξουσία, τους επιχειρηματίες, τους εκδότες, τους τραπεζίτες, το παρακράτος.  Δεν έκανε σώου, δεν τσίριξε. Αντιμετώπισε τις κατηγορίες και τον διασυρμό και τους δικαστές του ως Πολίτης σε μια Δημοκρατική χώρα. Με αξιοπρέπεια, με  πίστη στην αλήθεια, με σεβασμό στους θεσμούς και στις διαδικασίες της πατρίδας του, με επιχειρήματα ακράδαντα και αδιάσειστα.

Προσωπικά το έχω ξαναδεί το έργο. Πολλές φορές. Έχω καταθέσει σε δίκες ως μάρτυρας υπεράσπισης κατηγορουμένων για «τρομοκρατία» με κατασκευασμένες  από μυστικές υπηρεσίες, το παρακράτος και την ασφάλεια κατηγορίες και «αποδείξεις» ενοχής. Έχω δει πως κατασκευάζονται ένοχοι, πως  διασύρονταν οι «συνήθεις ύποπτοι» για μήνες, χρόνια σε δικαστήρια και φυλακές για να αποδειχθούν στο τέλος αθώοι. Πως ισοπεδώθηκαν με κυνισμό και στην ψύχρα αθώοι πολίτες, οι οικογένειες τους, ο κοινωνικός τους περίγυρος  στο όνομα του «παραδειγματισμού» επειδή  απλά και μόνο «δεν συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις».

Είναι επιλογή μου να βρίσκομαι στο πλευρό των ανθρώπων που είναι όχι μόνο αθώοι αλλά και αξιοπρεπείς. Όσο απεχθάνομαι και σιχαίνομαι, όσο περνάνε τα χρόνια εντείνεται το σύμπτωμα, τους τζάμπα μάγκες  άλλο τόσο εκτιμώ και θέλω να βρίσκομαι αλληλέγγυος με όσους το σύστημα θέλει να κατακρεουργήσει για τους δικούς του λόγους. Με  όσους οι νταβάδες που κυριαρχούν στη χώρα θέλουν να  λιώσουν με όπλα την χειραγώγηση της κοινής γνώμης, το χρήμα, το παρακράτος.

Σε λίγες μέρες θα τελειώσει η δίκη, θα εκδοθεί η απόφαση. Ότι και να γίνει πρέπει να δηλώσω ότι είμαι κερδισμένος γιατί ξέρω ότι στο πρόσωπο του Γιώργου Παπακωνσταντίνου βρήκα ένα συμπολίτη μου με τον οποίο  θέλω να είμαι φίλος και σύντροφός.

Όποια και αν είναι η απόφαση εγώ θα είμαι στο πλευρό του. Είναι υποχρέωσή μου απέναντι στην αλήθεια, στην δικαιοσύνη, στην δημοκρατία, στην αίσθηση αυτοσεβασμού που επιδιώκω να διατηρώ ως πολίτης.

Είναι τελικά ΤΙΜΗ για μένα  να είμαι στο πλάι του Γιώργου Παπακωνσταντίνου. Ελπίζω και τον παρακαλώ να μου το επιτρέψει.

http://alekos.blogspot.gr