Βρέθηκα πρόσφατα στην Κοζάνη κι έφυγα μ’ ένα καλάθι γεμάτο καλούδια του τόπου κι έχοντας δοκιμάσει ένα σωρό νοστιμιές κι ωραίο κρασί.
Στο εστιατόριο, μάλιστα, όπου φάγαμε, βρισκόταν, συμπτωματικά, μια μεγάλη παρέα Αυστριακών που είχαν βρεθεί στην Κοζάνη για δουλειά. Κρίνοντας από το κέφι που είχαν και τις παραγγελιές για τραγούδια όπως «Τα παιδιά του Πειραιά» και «Σήκωσε χόρεψε συρτάκι», από τα κοκκινισμένα μάγουλα που ακολουθούσαν τα «Geia mas!» και την απόλαυση που έβγαινε όταν δοκίμαζαν τα κρέατα και τα μανιτάρια με κρόκο, μάλλον θα έπρεπε να στραφούμε στα σοβαρά στην καλλιέργεια του γαστρονομικού τουρισμού. \
Κάθε περιοχή είναι μια «Κοζάνη» γευστικά.
Με τα τοπικά της προϊόντα, το κρασί της, το τσίπουρό της, τις πειραγμένες συνταγές της, το κέφι της, τη φιλοξενία της. Διότι, δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει κι εσείς, αλλά η συμπεριφορά μας απέναντι στους «ξένους» έχει αρχίσει να αλλάζει προς το πολύ καλύτερο. Σίγουρα παίζει ρόλο η είσοδος στα επαγγέλματα τουρισμού ανθρώπων με νέες ιδέες, μεράκι, επαγγελματισμό, συνειδητοποίηση του τι σημαίνει «τουρίστας». Επίσης, ταξίδια στο εξωτερικό, συμμετοχή σε εκθέσεις, μετακλήσεις τουριστικών πρακτόρων και δημοσιογράφων τουρισμού παίζουν ρόλο στο να πάρουμε στα σοβαρά την υπόθεση.
Η Κοζάνη δεν είναι το μέρος που θα πας για τουρισμό. Θα βρεθείς για δουλειά. Κι όμως, είναι μια πόλη περήφανη. Τι εννοώ; Πόλη στην οποία με το «καλημέρα σας» δε θ’ ακούσεις κλάψα και παράπονο. Οι Κοζανίτες δε θα σου πουν πόσο άσχημη είναι η πόλη τους, κάτι που συμβαίνει συνεχώς π.χ. στην Αθήνα. Παρά τη φήμη των «μονοκόμματων» που έχουν, είναι φιλόξενοι, κεφάτοι κι ορεξάτοι.
Τι ξεχωριστό δοκίμασα στην Κοζάνη; Πάρα πολύ ωραία κρέατα, μανιτάρια με κρόκο και κρασί και χύμα κρασί από το Κτήμα Ζανδέ. Απαλό αλλά και με όλα τα αρώματά του, γλυκόπιοτο, εξαιρετικής ποιότητας. Κρόκο σαν συμπλήρωμα σε διάφορα πιάτα. Γλυκό κουταλιού κολοκύθα από το Κτήμα Ντέλλα. Παραδοσιακό τσάι βοτάνων, αφέψημα για τόνωση, όπως γράφει, Dioskurides. Ροδόνερο Βοίου. Και ροφήματα με κρόκο του Κορρέ, που τα γνωρίζω από παλιά. Δεν πρόλαβα να δοκιμάσω τα διάσημα τουλουμπάκια Ζανδέ από το Βελβεντό, αλλά προτίθεμαι να ξαναπάω μόνο και μόνο γι αυτό.
Χάρηκα πολύ με τις γεύσεις της Κοζάνης. Όλη η χώρα είναι γεμάτη Κοζάνες. Γεμάτη νοστιμιές. Αν τις προβάλλουμε σωστά, με μεράκι, όρεξη, σιγουριά, μόνο κερδισμένοι μπορούμε να βγούμε. Όλοι μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου