Tου Πάσχου Μανδραβέλη
Την ώρα που η Ελλάδα αγωνιούσε για το πώς θα ψηφίσουν οι βουλευτές
για την Προανακριτική, μια οικογένεια έκλαιγε το 27χρονο παιδί της. Δεν
το έχασαν από δυστύχημα, ούτε από κάποιο γύρισμα της τύχης. Χάθηκε
από το μίσος που καλλιεργείται ανεμπόδιστα σ’ αυτή τη χώρα, κυρίως από
το κόμμα της Χρυσής Αυγής, αλλά και από τη θρασυδειλία διάφορων νεαρών
που θεωρούν μέγα κατόρθωμα να κυνηγούν τους κατατρεγμένους αυτής της
κοινωνίας νιώθοντας πως έχουν πολιτική κάλυψη. Οπως θα έλεγε και η
βουλευτής της Χ.Α. Ελένη Ζαρούλια (και συμβία του αρχηγού του κόμματος),
ο νεκρός δεν είναι παρά ένας «υπάνθρωπος».
Είναι θετικό που η αστυνομία ενήργησε αστραπιαία και συνέλαβε σε
ελάχιστο χρονικό διάστημα τους δύο ημεδαπούς, οι οποίοι ομολόγησαν το
φονικό. Μόνο που η έρευνα πρέπει να προχωρήσει σε βάθος. Στο σπίτι του
ενός, εκτός από είδη «οικιακής χρήσης» σουγιάδες, σιδερογροθιές,
μεταλλικά σφαιρίδια, σφεντόνα, ρόπαλα κ.ά., βρέθηκαν και φυλλάδια της
Χρυσής Αυγής.
Το τελευταίο δεν αποδεικνύει τίποτε, αλλά είναι μια ισχυρή
ένδειξη και πρέπει να γίνει αφορμή για να ελεγχθούν παλαιότερες
καταγγελίες ότι μηχανοκίνητες συμμορίες, με συμμετοχή μελών αυτού του
κόμματος, αλωνίζουν την Αθήνα με μόνο σκοπό να δείρουν και να σφάξουν
μετανάστες.
Το φονικό αυτό μπορεί να είναι και τρομοκρατική πράξη. Τα ερωτήματα
είναι πολλά: Ποιες είναι οι σχέσεις των κατηγορουμένων με τη Χρυσή Αυγή ή
με στελέχη του συγκεκριμένου κόμματος; Συμμετείχαν οι κατηγορούμενοι
και σε άλλες τρομοκρατικές ενέργειες, όπως εκείνες που διαβάζαμε προ
καιρού με ορδές που κυνηγούσαν «σκουρόχρωμους» στους δρόμους της Αθήνας;
Η δημοσιοποίηση των φωτογραφιών των κατηγορουμένων -όπως έγινε σε
προηγούμενες έρευνες για την ακροαριστερή τρομοκρατία- μπορεί να
βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση. Σπανίως κάποιος φτάνει στο φονικό αν
δεν έχει δοκιμάσει άλλες πράξεις βίας. Μπορεί να υπάρχουν κι άλλα θύματα
και οι δύο κατηγορούμενοι να αναγνωριστούν και για άλλες πράξεις βίας.
Είναι ζήτημα τιμής για την ελληνική αστυνομία να ξετυλίξει ολόκληρο
το κουβάρι της φρικιαστικής αυτής πράξης. Αν μη τι άλλο θα αποσείσει όσα
αριστεροθρυλούνται για συνεργασία αστυνομικών με τη Χ.Α. Κυρίως όμως,
είναι ζήτημα εμπέδωσης του αισθήματος ασφάλειας στην ελληνική κοινωνία. Ο
Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε πει πως «αν υπάρχει αδικία κάπου, είναι απειλή
για τη δικαιοσύνη παντού». Πόσω μάλλον αν υπάρχει αίμα κάπου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου