Σε κάποιο στούντιο εκεί στα τέλη του ’50, που γυρίζονταν δυο και τρεις ταινίες μαζί, ένα γυμνάσιο θηλέων έκανε επίσκεψη για να δουν οι μαθήτριες πως γυρίζονταν οι ταινίες. Πήγαν όλες μαζί στο καμαρίνι της Βουγιουκλάκη, να πάρουν αυτόγραφο και ξαφνικά, ακούστηκε μία κραυγή, υστερική, από μια μαθήτρια: “Κορίτσια, ο Μπάρκουλης!”. Σε κλάσματα δευτερολέπτου, πατείς με πατώ σε, όλα τα κορίτσια έτρεξαν σαν τρελλά να δουν από κοντά τον πιο ..γόη από όλους τους τότε γόητες του ελληνικού σινεμά. Είτε είναι αληθινή ιστορία είτε όχι, το “Κορίτσια ο Μπάρκουλης!” χαρακτήρισε τη ζωή, την καριέρα και την προσωπικότητα του Ανδρέα Μπάρκουλη που έφυγε…
πως «Η Ελληνική Δημοκρατία, λοιπόν, θα πράξει ό,τι απαιτείται σε διπλωματικό πρωτίστως και αν χρειαστεί και σε νομικό επίπεδο, προκειμένου να εκπληρωθεί αυτό το ιστορικό χρέος» συνεχίζοντας πως «[…] είναι πλέον καιρός η Γερμανική κυβέρνηση σε κλίμα συνεννόησης και καλής πίστης να αναγνωρίσει ότι το θέμα είναι ανοιχτό και επιτέλους να καθίσει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης».