Ο Γεώργιος Γεννηματάς διαγνώστηκε με καρκίνο τον Ιανουάριο του 1992. Ένα κρυολόγημα ήταν η αφορμή να υποβληθεί σε εξετάσεις και διαπιστωθεί ότι έπασχε από καρκίνο. Λίγο αργότερα, αποκάλυψε στους δημοσιογράφους το πρόβλημα της υγείας του. «Υπάρχουν μερικές στιγμές που το συναίσθημα ξεχειλίζει, δεν είμαι από μάρμαρο. Είναι γνωστό ότι έχω καρκίνο, αλλά θα προσπαθήσω», δήλωσε.
Στις 23 Απριλίου 1992 αναχώρησε για τη Νέα Υόρκη όπου υποβλήθηκε σε εγχείρηση. Την ίδια περίοδο η σύζυγός του έπασχε επίσης από καρκίνο και υποβαλλόταν σε χημειοθεραπείες. Τον Σεπτέμβριο του 1993 ταξίδεψε στο Χιούστον, όπου υποβλήθηκε σε θεραπεία και λίγο αργότερα επέστρεψε στην Ελλάδα. Δύο ημέρες μετά την επιστροφή του, η σύζυγός του Κάκια Βέργου, έφυγε από τη ζωή.
Έπειτα από λίγους μήνες, ο Γεώργιος Γεννηματάς άφησε την τελευταία του πνοή στην Αθήνα.
Στην ιδιόχειρη πολιτική του διαθήκη έγραφε:
«Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους του Έλληνες και τις Ελληνίδες που μου συμπαραστάθηκαν.
Εκτός από ευχές, απαιτείται Εθνική συνεννόηση στην κορυφή και διάλογος και Εθνική ομοψυχία στη βάση.
Για το Πα.Σο.Κ. , το κόμμα που τόσο αγάπησα εύχομαι ενότητα, περίσκεψη και αποφασιστηκότητα.
Αυτά που δεν μπόρεσα να ολοκληρώσω είμαι βέβαιος ότι θα αποτελέσουν στόχο πολλών που με μεγαλύτερες δυνάμεις από εμένα θα τα κάνουν πράξη.
Με τις ευχές και την άπειρη αγάπη μου,
Γιώργος Γεννηματάς» .
Πλήθος κόσμου βρέθηκε στην κηδεία του και τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Οι πολίτες βγήκαν στους δρόμους και τον χειροκρότησαν τιμώντας τον για την προσφορά του στον τόπο.
Δείτε τον συγκλονιστικό επικήδειο που εκφώνησε ο Κώστας Λαλιώτης στη Μητρόπολη:
Σιωπή και μνήμη, αυτές οι δύο λέξεις θα μπορούσε να είναι ο όρκος και η απάντησή μας στις τελευταίες ματιές σου γεμάτες πάθος, παράπονο και χιλιάδες γιατί. Στο χαμόγελό σου, το γεμάτο καρτερία και ελπίδα, όρκος και απάντηση στην πολιτική σου διαθήκη και στον πλούσιο απολογισμό της σύντομης ζωής σου. Όρκος και απάντηση στα μηνύματά σου, τις εκκλήσεις και την αγωνία σου να συνεχίσεις να υπάρχεις μέσα από τους άλλους, μέσα από εμάς, μέσα από τη σκυτάλη που άφησες για τις υπόλοιπες γενιές.
Γιώργο αυτή την ώρα του ύστατου αποχαιρετισμού, τα λόγια, οι λέξεις χρειάζονται μόνο και μόνο για να γίνει πιο περήφανο και πιο λαμπερό το αθώο βλέμμα της εγγονής σου, της μικρής Κατερίνας και να καταλάβει η μικρή Κατερίνα κάποτε τους νόμους και τις αξίες της ζωής. Για να μάθει ποιος ήταν ο Γιώργος και ο κόσμος του, για να αισθανθεί που ανάλωσε τη ζωή του, για να μπορεί να κρίνει ίσως μετά από χρόνια για ποια ιδανικά αγωνίστηκες, γιατί και που στρατεύθηκες. Για να μπορεί να ερμηνεύσει γιατί σήμερα είμαστε όλοι εδώ, γύρω σου φίλοι, σύντροφοι και αντίπαλοι, αποτίοντας φόρο τιμής, αγάπη και σεβασμό σε σένα….
…Για να προχωρήσουν μπροστά τα έθνη, οι κοινωνίες και οι λαοί χρειάζονται οράματα, και ιδέες, αγώνες και θυσίες. Χρειάζονται όμως και οι πρωτοπόροι, εκείνοι που είναι έτοιμοι να δώσουν χωρίς να πάρουν τίποτα. Έτοιμοι να αγωνιστούν και να θυσιαστούν για τον άλλον και τους άλλους. Ναι Κατερίνα, ο Γιώργος ήταν ένας χαρισματικός, δημιουργικός άνθρωπος και πρωτοπόρος, ένας άξιος ηγέτης της γενιάς του και της εποχής του. Ο Γιώργος ήταν φλογερός πατριώτης. Ένας φανατικός δημοκράτης, ένας ελεύθερος πολίτης, ένας στρατευμένος σοσιαλιστής. Ξεχώριζε και από τα λόγια του κυρίως από τη στάση της ζωής του. Γιατί πάντα υπηρετούσε αρχές και αξίες και όχι αξιώματα. Ήταν ειλικρινής και έντιμος λειτουργός της πολιτικής. Αναδείχθηκε ως ο πιο λαοφιλής πολιτικός της γενιάς του. Αποτελούσε ένα πολύτιμο κεφάλαιο όχι μόνο για το ΠΑΣΟΚ αλλά και για την Ελλάδα…
Αγωνίστηκε για το δίκαιο όλων, έζησε και έμεινε πολιτικός ακέραιος, ηθικός, υπόδειγμα. Μας άφησε το όνομά του και το ήθος του…”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου