Ο Τσίπρας και η Ιστορία

Του Αθανάσιου Έλλις

Κάθε στάδιο της διαπραγμάτευσης καταλήγει με την Ελλάδα σε χειρότερη θέση. Από την προεκλογική επιθετικότητα κατά των θεσμών, την υπεροψία των πρώτων ημερών της διακυβέρνησης, τις διαβεβαιώσεις ότι δεν χρειαζόμαστε τις δόσεις που εκκρεμούσαν και τις «απειλές» περί δικής μας αυτοκτονίας που, όμως, θα τραυμάτιζε και τους εταίρους, φθάσαμε, πραγματικά πλέον, στο κατώφλι της χρεοκοπίας.
Εκεί που δεν δεχόμασταν καμία «παραχώρηση» και απορρίπταμε το «κατάπτυστο» email Χαρδούβελη, προτείνουμε πολύ χειρότερα μέτρα, και ούτε αυτά δεν δέχονται πλέον οι εταίροι. Η ραγδαία επιδείνωση των δεδομένων με την επιστροφή στην
ύφεση και στα ελλείμματα έχει βυθίσει την οικονομία στην άβυσσο και επιβάλλει ακόμη πιο σκληρά μέτρα.

Οι σχέσεις μας με όλους τους εταίρους έχουν επιδεινωθεί δραματικά. Το «κακό» ΔΝΤ αποχώρησε από τις διαπραγματεύσεις και ουσιαστικά θα ήθελε να τελειώνει με το «ελληνικό ζήτημα». Στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του Ταμείου οι εκπρόσωποι των αναπτυσσόμενων χωρών είναι έξω φρενών με τη στάση της Ελλάδας, μιας χώρας μέλους του πλούσιου κλαμπ της Ευρωζώνης. Από την πλευρά τους, οι τεχνοκράτες δηλώνουν ότι δεν έχουν ξαναδεί τέτοια συμπεριφορά από χρεωμένη χώρα που έχει προσφύγει στο ΔΝΤ. Η διαβεβαίωση που δώσαμε ότι θα καταβάλλουμε την πρώτη δόση του Ιουνίου αποδείχθηκε έωλη λίγες ώρες αργότερα, και, τελικά, επιλέξαμε τον δρόμο της Ζάμπια, ενώ τώρα απειλούμε και πάλι, αυτή τη φορά να μην πληρώσουμε καθόλου.
Οι Ευρωπαίοι, που στην αρχή ήλπιζαν ότι ο νέος πρωθυπουργός, που δεν ήταν υπεύθυνος για την κρίση, θα προχωρούσε στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και στον εκσυγχρονισμό της Ελλάδας, έχουν απαυδήσει και κινούνται μεταξύ δυσφορίας και οργής. Οχι μόνον οι «κακοί» συντηρητικοί του Βορρά αλλά και οι «καλοί» κεντροαριστεροί του Νότου, με πρώτο τον Ματέο Ρέντσι. Μαζί τους και οι «μικρές» χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που έχουν χαμηλότερα εισοδήματα και συντάξεις, όπως και χώρες που επίσης μπήκαν σε Μνημόνιο (Πορτογαλία, Ιρλανδία) ή το απέφυγαν εφαρμόζοντας από μόνες τους δύσκολα μέτρα (Ιταλία, Ισπανία) και δεν δέχονται την απαίτηση της Ελλάδας να τύχει «ειδικής» μεταχείρισης.
Μένουν μόλις λίγα εικοσιτετράωρα για να αρθεί ο Αλέξης Τσίπρας στο ύψος των περιστάσεων, να τολμήσει τη μεγάλη αυτοκριτική, να ολοκληρώσει τη στροφή στον ρεαλισμό, να μιλήσει και να ενεργήσει ως Ευρωπαίος. Ακόμη και σε αυτή την ύστατη ώρα, μπορεί να αποφύγει να μείνει στην Ιστορία ως ο πρωθυπουργός που κατέστρεψε την Ελλάδα. Και στη συνέχεια, από διαφορετική αφετηρία, να καταβάλει τη δύσκολη προσπάθεια που θα χρειασθεί για να τη διασώσει. Η πολιτική συγκυρία -με την αξιωματική αντιπολίτευση διχασμένη και αποδυναμωμένη- του προσφέρει, ακόμη και σήμερα, ένα απρόσμενο περιθώριο κινήσεων. Καλείται να θυσιάσει το μικρό, το κομματικό, για να διασφαλίσει το μεγάλο, το εθνικό. Αν δεν το κάνει, οι επόμενες γενιές δεν θα τον συγχωρήσουν.
Καθημερινή